Απομαγνητοφώνηση:
Έτη πολλά ευλογημένα σε όλους.
Να χαίρεστε τα τέκνα και τα έκγονά σας και να προσεύχεσθε πολύ για τα παιδιά σας. Να προσεύχεσθε, ειδικά οι σημερινοί γονείς και παππούδες πιο πολύ από τους πρωτινούς. Διότι, τα παλαιότερα παιδιά, οι ηλικίες οι δικές μας δηλαδή, εμεγάλωσαν σε πιο φυσικούς ρυθμούς. Χωρίς πολλά διαδίκτυα. Δεν υπήρχαν ευτυχώς. Χωρίς πολλές πληροφορίες. Τον καιρό μας, υπήρχαν πολλές γνώσεις. Τώρα δεν υπάρχουν γνώσεις, διότι λείπουν οι γνωστικοί άνθρωποι. Τώρα υπάρχουν πολλές πληροφορίες. Και πιο πριν από τις πολλές γνώσεις, ήταν ακόμη καλύτερη εποχή. Ήταν η εποχή της σοφίας. Υπήρχαν λίγοι αλλά σοφοί δάσκαλοι. Σοφοί παππούδες και σοφές και άγιες πολλές φορές γιαγιάδες. Επίσης τα παιδιά της τότε εποχής, μεγάλωναν κοντά στη γη. Μεγάλωναν μέσα σε χωριά, κι όχι σε μεγαλουπόλεις. Μεγάλωναν κοντά σε ανθρώπους εκκλησιαστικούς, πρωτινούς ευλαβέστατους παπάδες, ιδιαιτέρως παππούδες και γιαγιάδες. Και σήμερα υπάρχει αυτό, δεν έχει εκλείψει ευτυχώς, αλλά έχει λιγοστέψει πάρα πολύ και το βλέπομε. Τα παιδιά μας είναι νευρικά. Δεν έχουν ησυχία. Δεν έχουν ηρεμία. Δεν έχουν διάθεση να μοιραστούν. Συνεχώς θέλουν. Δεν έχουν διάθεση να θυσιάσουν κάτι από τα παιχνίδια τους. Πέστε στα παιδιά σας, τώρα είναι Χριστούγεννα. Έρχονται μεγάλες γιορτές. Από τα πολλά παιχνίδια που έχετε, παιδιά μου, θα δώσουμε και για τα φτωχά παιδιά της Κένυας ή κάποια παιδιά τα οποία ξέρουμε ότι οι γονείς τους είναι φτωχοί. Να δούμε, σαν θερμόμετρο, τι παιδιά τελικά κάναμε. Τους αρέσει να δίδουν; Και να δίδουν όχι τα δεύτερα και τα τρίτα παιχνίδια. Τα καλύτερα να δίδουν. Τότε θα καταλάβομε και εμείς, τί γηρατειά θα έχομε από αυτά τα παιδιά.
Σήμερα, το μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας είναι οι σχέσεις των γονέων και πώς αυτή η σχέση των γονέων προβάλλεται, καταγράφεται στην ψυχή των παιδιών μας. Σήμερα οι άνθρωποι δεν μπορούν να συγχωρούν. Δεν έμαθαν να συγχωρούν. Γιατί αποστασιοποιήθηκαν από την εκκλησιαστική ζωή. Από τη μετάνοια της καρδίας. Από την εξομολόγηση σε έναν πνευματικό. Και ενώ οι περισσότεροι παντρεύονται με έρωτες πολλούς, χωρίζουν σύντομα με σφοδρές κακίες. Και τα παιδιά είναι δέκτες αυτής της κακίας. Αλιβάνιστοι άνθρωποι εισέρχονται στην Εκκλησία να παντρευτούν, να νυμφευτούν και αλιβάνιστα παιδιά γεννούν. Παιδιά τα οποία δεν μπορούν να απολαύσουν τη χάρη του Θεού. Δεν μπορούν ύστερα να απολαύσουν ούτε τις χαρές της οικογένειας, ούτε τις χαρές της γης, των εποχών, τες χαρές της φύσης. Γι’ αυτό, η σημερινή εορτή, πρέπει να είναι πάντοτε ημέρα προβληματισμού. Τί γάμους έχουμε; Τί παιδιά γεννούμε; Τί εγγόνια δημιουργούμε;
Του έλεγε κάποτε του αγίου Γέροντός μας Ιακώβου του Τσαλίκη του εν Ευβοία του «με συγχωρείτε» ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, πολλή ασέβεια, πάτερ Ιάκωβε. Πολλή ανηθικότητα. Πολλή διαφθορά. Και συμφωνούσε ο άγιος Ιάκωβος. Αλλά και απορούσε και «άγιε μου», του λέει του Ιωάννη του Ρώσου, «πώς θα λυθεί αυτό το πρόβλημα. Και κάθε γενιά που έρχεται είναι χειρότερη από την προηγούμενη». Και του είπε ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, «Θα γίνει πόλεμος. Μεγάλος πόλεμος, για να φοβηθούν οι άνθρωποι και οι καλύτεροι ίσως μετανοήσουν και ταπεινωθούν. Μόνον έτσι». «Όχι άλλος πόλεμος», του είπε ο σπλαχνικός Ιάκωβος. «Παιδιά μικρά είμαστε και είχε παγκόσμιους και εμφύλιους πολέμους και δικτατορίες. Τώρα, πάλι πόλεμος»; «Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, του είπε, πάτερ Ιάκωβε. Για να ταπεινωθούν οι άνθρωποι. Μόνον με τον πόλεμο». Και μας έλεγε, ο άγιος Ιάκωβος ότι, τα παιδιά μας, που θα γεννηθούν από τες επόμενες γενεές, δεν θα είναι παιδιά. Θα είναι διαβολόπαιδα. Και οι πρώτοι που θα το εισπράξουν αυτό, λέει, είναι οι γονείς. Και ύστερα η κοινωνία. Τώρα αρχίσαμε και το ζούμε αυτό το πράμα.
Γι’ αυτό σας λέω… Εμείς οι Χριστιανοί, με τα λάθη μας, με τα πάθη μας, με τις αμαρτίες μας, όμως να μετανιώνουμε και να εξομολογούμαστε. Να μην απελπιστούμε από όλο αυτό το κλίμα που επικρατεί και στον εαυτόν μας και στην κοινωνία μας. Πρέπει να προσευχόμαστε διπλά και τριπλά. Τουλάχιστον μισή ώρα την ημέρα. Δώστε λίγο χρόνο προσευχής για σας. Για τον εαυτό σας. Για τα παιδιά σας. Για τα εγγόνια σας. Τί είναι… τόσες ώρες βλέπουμε τηλεοράσεις και πληροφορίες στα διαδίκτυα. Τί είναι μισή ώρα να προσευχηθώ γι’ αυτά τα παιδιά. Για τους ανθρώπους τους αρρώστους. Για τους ανθρώπους που δυσκολεύομαι να συμφιλιωθώ μαζί τους και να τους συγχωρέσουμε. Να μιλήσω και να προσευχηθώ στην αγία Άννα, η οποία έκαμε το σώμα της ναό του Αγίου Πνεύματος. Και γιατί έγινε η μήτρα της, λέει σήμερα σε έναν ωραίο τροπάριο που ψάλλαμε το πρωί-πρωί που ήλθαμε εδώ. Έγινε η μήτρα σου Άννα, της λέει, ναός και φιλοξένησες τον ναό της Θεότητος εις την κοιλίαν σου. Ποιος ήταν ο ναός της Θεότητος; Η Παναγία. Ήταν και είναι η Παναγία ο ναός ο ακατάλυτος. Μάλλον δε ο Άγιος, καθώς βοά ο προφήτης.
Ο άγιος Ιωακείμ, λέει ο άλλος άγιος που γιόρταζε προχθές, ο Δαμασκηνός. Ακόμα και το σπέρμα του αυτός ο γέρων Ιωακείμ το αγίασε. Γιατί, λέει, θα συλλαμβανόταν από το άγιο ωάριο της Άννας. Και μας έλεγε ο σύγχρονος άγιος Παΐσιος. Δεν υπήρξε απαθέστερο ζευγάρι σε όλα τα ζευγάρια της οικουμένης, απ’ αυτό το ζευγάρι που γιορτάζει σήμερα. Τον Ιωακείμ και την Άννα. Ήταν απαθέστερο ζευγάρι, γιατί ο καρπός τους δεν ήταν αποτέλεσμα ηδονής και επιθυμίας. Αλλά ήταν αποτέλεσμα θελήματος του Θεού και πολλής-πολλής προσευχής. Ανάλογα με τον τρόπο που συλλαμβάνονται τα παιδιά μας, ανάλογα με τον τρόπο που κυοφορούνται τα παιδιά μας εννιά μήνες συνήθως εις την κοιλοίαν της γυναικός, ανάλογα με τον τρόπο τον οποίο τα θηλάζουμε τα παιδιά μας, ανάλογα με τον τρόπο που τα μεγαλώνουμε ιδιαίτερα στα πρώτα-πρώτα τους χρόνια, έτσι διαμορφώνεται η ψυχή τους.
Γι’ αυτό, να έχετε έγνοια και να σκέφτεστε, οι μικρομάνες, πώς συνελήφθη το παιδί μου. Πώς το κυοφόρησα. Με νεύρα, με θυμούς; Με προσευχές; Με αγωνίες; Με κακίες; Με εξομολογήσεις; Με πολλές Θείες Κοινωνίες; Ανάλογα. Και ανάλογη να είναι και η μετάνοιά μας, αν κάτι δεν το κάμαμε σωστά. Άνθρωποι είμαστε.
Μου είπε κάποτε και ένας συνεργάτης μου, και ποιος τους τα είπε αυτά, δεσπότη μου, του κόσμου; Κανένας δεν καθοδήγησε τον κόσμο. Αυτή είναι η αμαρτία των επισκόπων και των παλαιών ιερέων. Ο κόσμος μας ήταν ακαθοδήγητος. Αλλά τώρα υπάρχει καθοδήγηση. Οι σύγχρονοι άγιοι, έχουν μιλήσει γι’ αυτά. Με τόλμη, με θάρρος, ενίοτε και με θράσος. Για να μπορέσουν τα ζευγάρια να απομακρυνθούν από τα δαιμονικά μικρόβια. Και τα παιδιά να βγουν, όσο γίνεται, πιο αγαθά και λιγότερο διαβολόπαιδα. Λυπούμαι που λέω αυτή τη λέξη. Δεν μου αρέσει. Αλλά την είπαν άγιοι. Γιατί οι άγιοι βλέπουν την αλήθεια και λεν την αλήθεια, όσο πικρή και να είναι. Για να μπορέσουμε διά της αλήθειας να ελευθερωθούμε. «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθεια καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς».
Ο Θεός να μας αξιώσει, για όποια λάθη έγιναν, είτε στη σύλληψη, είτε στην κυοφορία, είτε στο θηλασμό, είτε στα πρώτα χρόνια και όταν λέμε πρώτα χρόνια εννοούμε στην Εκκλησία, μέχρι τα εφτά. Μετά το παιδί έχει διαμορφωθεί. Γνώσεις και πληροφορίες παίρνει. Δυσκολεύεται να αλλάξει. Για να αλλάξει το παιδί, πρέπει να λιώσουν τα γόνατα των γονιών. Τότε γίνεται και αλλαγή. Η μετάνοια όλα τα διορθώνει. Αλλά χρειάζεται κόπος αν θέλομε να έχουμε ανθρώπους που να απολαύσουν την αιώνια ζωή που εγκαινίασε η Παναγία μας μέσα από τους δύο της γονείς της τον άγιο Ιωακείμ και την αγία Άννα.
Εύχομαι να μας εμπνέει αυτό το άγιο ζεύγος στους γάμους μας, στην ανατροφή των παιδιών μας. Για να έχομε και εμείς μερίδα από τη δική τους αγιότητα. Και εμείς και τα παιδιά μας.
