Μερικές από τις προφητείες του Προφήτη Μιχαία
Ακούστε αρχηγοί και άρχοντες του Ισραήλ.
Δεν είν’ έργο δικό σας να γνωρίζετε το δίκαιο;
Εσείς όμως μισείτε το καλό και αγαπάτε το κακό.
Φέρεστε στο λαό μου σαν να ήταν ζώα που τα πάνε για σφαγή…
Τρέφεστε με τις σάρκες του λαού μου … κακομεταχειρίζεστε το λαό μου …
Αποστρέφεστε το δίκαιο και διαστρέφετε το σωστό, εσείς που χτίζετε την Ιερουσαλήμ, την πόλη του Θεού, πάνω σε αίματα και αδικίες.
Οι άρχοντες δωροδοκούνται όταν δικάζουν, οι ιερείς διδάσκουν με πληρωμή και οι προφήτες προφητεύουν με αμοιβή.
Κι ύστερα απ’ όλα αυτά τολμούν και λένε “Ο Κύριος είναι μαζί μας∙ δε θα μας βρει κακό!”
Οι ψευδοπροφήτες παραπλανούν το λαό
Οι προφήτες που παραπλανούν το λαό μου, υπόσχονται ειρήνη σ’ εκείνους που τους δίνουν πλούσια τροφή αλλά απειλούν με πόλεμο αυτούς που τίποτε δεν τους προσφέρουν.
Γι’ αυτό σε τούτους τους προφήτες ο Κύριος λέει: «…Τέρμα οι προφητείες. Σκοτάδι θα σας περιβάλλει όπως μετά το ηλιοβασίλεμα. Δεν θα λαβαίνετε απάντηση από μένα».
«Αυτά λέγει ο Κύριος εναντίον των Ψευδοπροφητών που παραπλανούν τον λαό μου, που δαγκώνουν τον λαό μου με τα δόντια τους και που τάχα κηρύσσουν «ειρήνη» αν όμως δεν παραδοθεί στο στόμα τους απειλούν να ξεκινήσουν ιερό πόλεμο εναντίον του, γι’ αυτό και θα έλθει νύκτα από τα ψευδοπροφητικά τους οράματα και σκοτάδι θα απλωθεί από την μαντεία τους. Ο ήλιος όμως θα δύσει για τους ψευδοπροφήτες και θα σκοτεινίασει γι’ αυτούς η ημέρα. Θα καταντροπιαστούν αυτοί, που δήθεν βλέπουν οράματα και θα γελάσουν όλοι εναντίον των μάντεων». (Μιχ.3,5-7).
Ο λαός μιμείται τους ανάξιους ηγέτες του
Πρόθυμα ακολουθήσατε το κακό παράδειγμα του βασιλιά …κι όλης της δυναστείας του.
Μιμηθήκατε τα έργα τους…
Αλίμονο σ’ εμένα!… Ούτε ένας δεν υπάρχει τίμιος στη χώρα, ούτε ένας στο Θεό να ’ναι πιστός.
Παραμονεύουν όλοι τους να κάνουν φονικό, ο ένας τον άλλο κοιτάει να παγιδέψει.
Είναι όλοι τους ειδικευμένοι στο κακό … όλοι μαζί έχουν διαστρέψει το δίκαιο.
Ο πιο καλός ανάμεσά τους κι ο πιο τίμιος είναι κι από τ’ αγκάθια πιο βλαβερός.
”θα θρηνεί η γη και δεν θα μπορεί να βρεί παρηγοριά”
Αφού και τα ίδια τα στοιχεία της φύσης θα ξεφύγουν από την τάξη τους. Έτσι θα γίνονται σεισμοί σε κάθε πόλη, θα έλθουν ασθένειες και επιδημίες σ’ ολόκληρη τη γη, ισχυρές βροντές και τρομερές αστραπές θα καίνε σπίτια και χωράφια. Καταιγίδες θα αναταράζουν συθέμελα, με τρομερή σφοδρότητα, στεριά και θάλασσα. Η γη θα σταματήσει να καρποφορεί και από την θάλασσα θα ακούγεται τρομερή βοή.
Όλα αυτά θα ξεσηκώσουν μεγάλη αναταραχή στις ψυχές των ανθρώπων και θα προκαλέσουν τον θάνατο πολλών.
Θα ακολουθήσουν σημεία στον Ήλιο, σημεία στη Σελήνη, τ’ άστρα θα ξεφύγουν από την τροχιά τους.
Θα γίνουν θλίψεις εθνών, θα φυσούν μολυσμένοι άνεμοι, θα πέφτει στην γη χαλάζι σαν βολίδα, θα ταραχθεί η εποχή του χειμώνα, θα συμβούν διάφοροι παγετοί, καθώς και ανυπόφοροι καύσωνες, θα ξεσπούν αιφνιδιαστικά κεραυνοί και περίεργες πυρκαγιές.
Με λίγα λόγια θα θρηνεί η γη και δεν θα μπορεί να βρεί παρηγοριά, και όλα αυτά: «επειδή θα πληθύνει η αμαρτία, και θα παγώσει η αγάπη των πολλών». (Ματθ.24,12).
Το ιερό λείμμα
• Ο προφήτης προειδοποιεί για την καταστροφή που πλησιάζει εξαιτίας της απομάκρυνσης από το Θεό.
• Όμως, ανάμεσά τους υπήρχαν πάντοτε λίγοι, δίκαιοι και ευσεβείς, οι οποίοι, κράτησαν αμετακίνητη την εμπιστοσύνη τους στο Θεό, διατήρησαν ακέραιη την ελπίδα της σωτηρίας και υπενθύμιζαν στο λαό, με λόγια και με έργα, την ευθύνη που είχαν όλοι απέναντι στο Θεό και την υπόσχεση που του είχαν δώσει. Αυτοί ονομάστηκαν “ιερό υπόλειμμα” ή “ιερό λείμμα “ και είναι συνεργάτες του Θεού στην πραγματοποίηση του σχεδίου της σωτηρίας.
• Αυτό, το ιερό υπόλειμμα, θα σωθεί για να αποτελέσει τη ζύμη μιας νέας και καλύτερης κοινότητας, που θα μεταφέρει τις επαγγελίες στις επόμενες γενιές.
Ο Θεός δεν παύει να συγχωρεί
Ο Θεός ως ποιμένας (βοσκός)
καθοδηγεί το λαό Του,
τον συγχωρεί και
τον αγαπάει.
Η ειρήνη στο τέλος του κόσμου
«Θα ’ρθουνε μέρες … που ο Κύριος θα κρίνει πολλούς λαούς, και θα ελέγξει έθνη ισχυρά ως τα πέρατα της γης… Τότε τα ξίφη τους θα τα σφυρηλατήσουν σε άροτρα και τις λόγχες τους σε δρεπάνια.
Ξίφος δε θα σηκώνει το ένα έθνος στο άλλο ενάντια και δεν θα ξαναμάθουν πια να πολεμούν.
Τότε ο καθένας θα ξεκουράζεται κάτω απ’ την κληματαριά του και κάτω από τη συκιά του, χωρίς κανείς να τον τρομάζει». Μιχ. 4, 3-4.
