Απόσπασμα από την ομιλία του Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου: Τα αποθέματα της υπομονής και της πίστης (8/3/2021)
Με κάλεσε μια φιλική μας οικογένεια. Να ᾿ρθεις, Δεσπότη μου, να φάμε κανένα τιτσίν (κρέας). Την Πέμπτη τη νύχτα. Εντάξει, τους λέω, θα ᾿ρθω. Μιλούσαμε εκεί στο σπίτι που ήμαστε, τρώγαμε, καλοτρώγαμε, γελούσαμε, ψάλλαμε, είπαμε και κανένα τραγούδι. Και όπως ψάλλαμε και τραγουδούσαμε, ντρουμ… το τηλέφωνό μου. Από πού νομίζετε; Από την περιοχή που έγινε ο σεισμός, στην Ελλάδα. Ένας άγιος, όχι καλός. Άλλο καλός παπάς, άλλο άγιος παπάς. Αυτός είναι άγιος παπάς. Δεν θα πω το όνομά του. Και τι μου λέει; Είμαστε φίλοι. Πανιερώτατέ μου, κάμε προσευχή και σταύρωσέ μας από εκεί που είσαι. Εσείς, μου λέει, τρώτε, πίνετε, διασκεδάζετε και ετοιμάζεστε για τσικνοπέμπτη, ο κόσμος ο δικός μου είναι έξω μέσα στο κρύο με κάτι κουβέρτες τυλιγμένοι, μερικοί γέροι μέσα στα αντίσκηνα, άλλοι μέσα στα αυτοκίνητα γεμάτοι φόβο, τρέμουν, μου λέει, τα πόδια μας, τα κτήρια μας από την ημέρα που ξεκίνησε αυτός ο σεισμός. Κάθε μέρα έχουμε μετασεισμούς 4 ρίχτερ, 5 ρίχτερ, 5,5 ρίχτερ. Πάρα πολύ μεγάλη αυτή η δύναμη του σεισμού. Γέμισε ο κόσμος φόβο. Δεν μας έφταναν, λέει, τα κακά που είχε η Ελλάδα και με αυτούς τους κυβερνώντες που μπλέξαμε και με τη σιωπή των Δεσποτάδων που δεν μας ενισχύουν και είπα να σε πάρω εσένα που ακούμε τις ομιλίες σου και παίρνομε δύναμη. Να μας σταυρώσεις απ᾿ εκεί που είσαι να μας δώσει υπομονή και την πίστη των αγίων…..Αυτή είναι η προσευχή. Και πριν προλάβουμε να του δώσουμε μια ευχή, αρχίζει ο άνθρωπος να φωνάζει. Να το. Τώρα που σας μιλώ, Δεσπότη μου, σείεται όλο το σπίτι. Έγινε ο μετασεισμός εκείνη την ώρα που μιλούσαμε. Αργότερα ακούσαμε ήταν 5,8 ρίχτερ ο μετασεισμός. Και τον άκουα πώς αντιδρούσε. Όλοι σιωπήσαμε. Πήγαν και τα τραγούδια, πήγαν και οι ψαλμοί, πήγε και το καλό φαΐ. Τί έλεγε νομίζετε ο καλός παπάς; Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησε τον κόσμο σου και εμάς. Ακούτε; Σε έτσι ώρες δυο λέξεις βρίσκει η ψυχή να πει μόνον. Κύριε ελέησον ή Παναγία μου. Τίποτε άλλο… Η ψυχή η ορθόδοξη. Για να τα βρει να τα πει αυτά εκείνη την ώρα και να λάβει προστασία ο άνθρωπος πρέπει όταν δεν έχει σεισμούς, όταν δεν έχει πολέμους, όταν δεν έχει πείνα, όταν δεν έχει αρρώστιες, να γεμίσει τα αποθέματα της ψυχής του με υπομονή και πίστη. Καταλάβατε τι σημαίνει απόθεμα, τι σημαίνει αποθήκη της ψυχής; Να τη γεμίσω με υπομονή και με προσευχή και με πολλή Θεία Κοινωνία και εξομολόγηση και μετάνοια. Και εκείνη την ώρα σταμάτησε ο σεισμός. Είπα, δεν θα κλείσουμε το τηλέφωνο μέχρι να ησυχάσει ο άνθρωπος του Θεού από την αγωνία που τον βρήκε. Και του έλεγα, παπά μου, σε σταυρώνω, παπά μου, σε σταυρώνω. Και τον σταύρωνα από μακριά. Γιατί μας έλεγε ο άγιος Πορφύριος, η δύναμη του Επισκόπου, του Δεσπότη είναι να ευλογεί. Είναι στο χέρι μας. Και εγώ τον σταύρωνα από τον Αστρομερίτη που ήμουν μέχρι τη Λάρισα που ήταν αυτός. Και όταν ησύχασε έβαλε τα κλάματα και μου λέει, Δεσπότη μου, Πανιερώτατε μου, είδες πώς ζούμε εμείς; Και ντράπηκα εκείνη την ώρα που έτρωγα. Ντράπηκα που έψαλλα και τραγουδούσα.
Και μου είπε και ένα τελευταίο. Πες μου, μου λέει, έναν καλό λόγο, μια προσευχή κατάλληλη για την περίσταση που περνούμε. Τον σεισμό δηλαδή. Και θυμήθηκα εκείνη την ώρα τον άγιο Φιλούμενο και τον αδελφό του τον δίδυμο επίσης άγιο, τον πατέρα Ελπίδιο. Όταν έγινε ο σεισμός του 1981, όλες οι πολυκατοικίες της Αθήνας ράγισαν. Ήταν πολύ μεγάλος σεισμός και τότε. Ο πάτερ Ελπίδιος ζούσε. Εκοιμήθη το 1983. Όλος ο κόσμος κατέβηκε από τις πολυκατοικίες σε κάτι μικρές πλατείες. Πήγαν όλοι στις πλατείες. Τα ανίψια του, η αδελφή του που έμενε μαζί της. Ο πάτερ Ελπίδιος κοιμόταν. Πήγε ο ανιψιός του ο Αιμίλιος. Του λέει, γέροντα, ξύπνα. Έγινε σεισμός. Τον ένοιωσα, παιδί μου, του λέει. Δεν κοιμόμουν. Προσεύχομαι. Του λέει, δεν θα κατέβεις κάτω; Όχι δεν θα κατέβω. Εδώ θα μείνω, του λέει. Του λέει, οι μετασεισμοί, γέροντα, είναι πιο δύσκολοι από τους σεισμούς. Πράγματι είναι πιο δύσκολοι. Διότι το σπίτι μπορεί να μην πέσει στο σεισμό και να πέσει στο μετασεισμό. Αφού έχει ήδη ραγίσει το σπίτι. Του λέει, Αιμίλιε, κατεβάτε εσείς. Εγώ θα μείνω εδώ να προσεύχομαι. Και σε παρακαλώ, στην πολυκατοικία μας να πας να γράψεις αυτό που έλεγε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος όταν έγιναν οι μεγάλοι σεισμοί της Αντιόχειας. Ήταν παπάς ακόμα τότε, πριν γίνει Δεσπότης, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Και έγιναν οι μεγάλοι σεισμοί της Αντιόχειας και είπε στους χριστιανούς. Να πάτε να γράψετε όλοι απάνω στους τοίχους: «Χριστὸς μεθ᾿ ἡμῶν στήτω». Ο Χριστός είναι μαζί μας, σε διατάζω σπίτι μου, να σταθείς. Στήτω. Αυτό σημαίνει στήτω. Είναι προστακτική, να σταθείς. Όχι να πέσεις. Όπου οι χριστιανοί πίστεψαν στου Ιωάννη του Χρυσόστομου και πιο παλιά του αγίου Συμεών του νέου Στυλίτη που και εκείνος τα ίδια τους έλεγε όταν γίνονταν σεισμοί, δεν ράγισε το σπίτι κανενός. Όποιους κορόιδεψαν έπεσαν τα σπίτια τους. Μόλις είπα του καλού μας παπά στη Λάρισα, να πεις του κόσμου να προσεύχεται και να γράψετε πάνω στα σπίτια σας: «Χριστὸς μεθ᾿ ἡμῶν στήτω». Και θα δώσετε δύναμη στα ντουβάρια. Και τη δύναμη ποιος θα την δώσει; Όχι τα σίδερα και τα μπετά. Η πίστη μας. «Αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν». Όχι μόνον τα σπίτια. Την Οικουμένην. Θα ακούσουμε αύριο την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Και έβαλε τα κλάματα ο καλός παπάς και μου λέει, είδες γιατί σε πήρα τηλέφωνο; Ξέρεις πόσους μπορούσα να πάρω; Μου λέει. Αλλά είπα, θα σε πάρω εσένα διότι συναναστράφηκες με αγίους και κάτι θα σου είπε κάποιος από τους αγίους που γνώρισες. Ακόμη και για τους σεισμούς. Σας τα λέω γιατί βλέπετε ότι δεν ξέρεις τι φέρνει η επόμενη μέρα.
Εμείς να έχομε αποθέματα πίστεως για να μπορούμε να λέμε: «Χριστὸς μεθ᾿ ἡμῶν στήτω».
Απόσπασμα από: Μόρφου Νεόφυτος – Τα αποθέματα της υπομονής και της πίστης (8/3/2021)
