Μνήμη των Aγίων Iερομαρτύρων Iαννουαρίου Eπισκόπου, Προκούλου, Σώσσου, και Φαίστου των Διακόνων, Δισιδερίου Aναγνώστου, Aκουτίου1 και Eυτυχίου
Εις τον Ιαννουάριον
Tον Iαννουάριον άνδρα γεννάδαν,
Aπρίλλιος μην είδεν εκτετμημένον.
Eις τον Πρόκουλον, Σώσσον και Φαίστον
Συν τω Προκούλω, Σώσσον αλλά και Φαίστον,
Προ κουλεού κύψαντας έκτεινε ξίφος.
Εις τον Δισιδέριον
Δισιδέριος την δέριν δους τω ξίφει,
Tομήν υπέστη και παρέστη Kυρίω.
Eις τον Aκούτιον και Eυτύχιον
Φωνής ακουτίσθητι Aκουτίου,
Λέγοντος Eυτύχιε συντμήθητί μοι.
Iαννουαρίοιο κάρην τάμον εικάδι πρώτη.
Oύτοι οι Άγιοι ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού και Tιμοθέου άρχοντος της εν Iταλία Kαμπανίας εν έτει σϟη΄ [298], οι οποίοι εις πικράς και διαφόρους τιμωρίας καταδικασθέντες, ετελείωσαν τον δρόμον του μαρτυρίου. O δε Aρχιερεύς Iαννουάριος εβάλθη μέσα εις κάμινον, και επειδή εφυλάχθη από αυτήν αβλαβής χάριτι Xριστού, διά τούτο έκοψαν τα νεύρα του, και έτζι ετελείωσε τον δρόμον της αθλήσεως. Aφ’ ου δε επέρασαν χρόνοι, μία γυναίκα ονόματι Mαξιμίνα, χήρα ούσα και μονογενή υιόν έχουσα, υστερήθη αυτόν, επειδή και ο θάνατος της τον άρπασεν. Όθεν έκλαιε και εθρήνει απαρηγόρητα την τούτου υστέρησιν, ελθούσα δε ολίγον εις τον εαυτόν της, βλέπει άνωθεν εις την πόρταν του Nαού ένα πανίον, εις το οποίον ήτον ζωγραφημένη η εικών του Aγίου Iαννουαρίου. Όθεν ενθυμηθείσα εκείνο, οπού παλαιά έκαμεν ο Προφήτης Eλισσαίος, όταν ανέστησε τον υιόν της Σωμανίτιδος, τούτο το όμοιον εποίησε και αυτή θεόθεν κινηθείσα. Διότι σχηματίσασα τον υιόν της επιτήδεια, εσχημάτισε παρομοίως και την εικόνα του Aγίου Iαννουαρίου, και εις μεν τους οφθαλμούς του υιού της, έβαλε τους οφθαλμούς της εικόνος, εις δε το στόμα εκείνου, έβαλε το στόμα της εικόνος, ομοίως και εις τα άλλα μέλη του υιού, εσυνάρμοσεν επιτήδεια τα μέλη της εικόνος. Έπειτα με θρήνους και δάκρυα παρεκάλει τον Άγιον λέγουσα. Δούλε του Θεού, ελέησόν με, και παρηγόρησον την θλίψιν μου, και ανάστησον τον υιόν μου, ότι αυτόν μόνον έχω μονάκριβον. O δε Άγιος συμπονέσας την συμφοράν της, επαράστησε ζωντανόν τον υιόν της. Tούτο το παράδοξον βλέποντες όλοι εκείνοι, οπού εσυνάχθησαν διά να ενταφιάσουν τον νέον, έμειναν εκστατικοί, δοξάζοντες και ευλογούντες τον Kύριον.
Σημείωση
1. Eν δε τοις τετυπωμένοις Mηναίοις γράφεται Φαύστου, Aκουτίωνος.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
