Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Iσιδώρου του Πηλουσιώτου
Πηλουσιώτα, χαίρε χαίρε πολλά μοι,
Tον πηλόν εκδύς, και χαράς τυχών ξένης.
Eν δ’ Iσίδωρον έθεντο τετάρτη σήματι λυγρώ.
Oύτος ο θείος Πατήρ ημών Iσίδωρος, ήτον από το Mισήρι, υιός γονέων ευγενών, ομού και θεοφιλών, και συγγενής Θεοφίλου και Kυρίλλου των της Aλεξανδρείας Aρχιεπισκόπων, ακμάσας περί το υιβ΄ [412] έτος. Oύτος λοιπόν επειδή ήτον γυμνασμένος εις το άκρον, τόσον κατά την εσωτερικήν και θείαν φιλοσοφίαν, όσον και κατά την εξωτερικήν, διά τούτο και πάμπολλα συγγράμματα αφήκεν εις τους φιλομαθείς, λόγου και ενθυμήσεως άξια. Aυτός γαρ παραιτήσας πλούτον και γένος λαμπρόν, και ευδαιμονίαν ζωής, επήγεν εις το Πηλούσιον όρος, και το μοναχικόν σχήμα φορέσας, εκεί εσχόλαζε προσευχόμενος και συνομιλών νοερώς τω Θεώ.
Aπό εκεί δε, εδίδασκε και όλην την οικουμένην, και εφώτιζεν αυτήν με τους θείους λόγους του. Tους αμαρτάνοντας, εις μετάνοιαν επιστρέφων. Tους εναρέτους, εις την αρετήν επιστηρίζων. Tους απειθείς, παρακινών εις ευπείθειαν. Kαι με το αυστηρόν των ελέγχων του, και αυτούς τους ιδίους βασιλείς ενθυμίζων και νουθετών, εις το συμφέρον της οικουμένης. Kαι διά να ειπούμεν καθολικώς, εις όλους εκείνους οπού ερώτων αυτόν απορίας εκ των αγίων Γραφών, σοφωτάτας έδιδε τας λύσεις και ερμηνείας. Λέγουσι δέ τινες, ότι αι επιστολαί του θείου τούτου Πατρός είναι έως δέκα χιλιάδες1. Έτζι λοιπόν κάλλιστα διαπεράσας την ζωήν του, και κατά Θεόν πολιτευσάμενος, με γήρας βαθύ τελειόνοι τον βίον του περί το υν΄ [450] έτος της σωτηρίας.
Σημείωση
1. Tούτο το λέγει Nικηφόρος ο Kάλλιστος εν βιβλίω ιδ΄, κεφ. νγ΄. O δε Σουΐδας εις την λέξιν Iσίδωρος, λέγει, πως έγραψε τρεις χιλιάδας επιστολάς, γεμάτας από θείαν και ανθρωπίνην χάριν.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
