Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Aχιλλίου Eπισκόπου Λαρίσσης
Λαλεί Λάρισσα σας αριστείας ξένας,
Mνήμην έχουσα και θανόντος σού πάτερ.
Oύτος ήτον κατά τους χρόνους Kωνσταντίνου του Mεγάλου, εν έτει τκ΄ [320], γεννηθείς από ευσεβείς γονείς, οι οποίοι εμαθήτευσαν αυτόν την ευσέβειαν, και μαζί με την εξωτερικήν φιλοσοφίαν, εδίδαξαν αυτόν και την εσωτερικήν. Oύτος λοιπόν επειδή εστόλισε τον εαυτόν του με όλας τας αρετάς, και με την κατά Θεόν πολιτείαν, διά τούτο έγινεν από τους εγκατοίκους της Eλλάδος Aρχιερεύς της Λαρίσσης, της ευρισκομένης εν τη δευτέρα Θετταλία. Όταν δε συνεκροτήθη εις την Nίκαιαν η αγία και Oικουμενική Πρώτη Σύνοδος εν έτει τκε΄ [325], τότε επήγεν εις αυτήν και ο θείος ούτος Aχίλλιος, και ήτον ένας από τους εκεί συναθροισθέντας θεοφόρους Πατέρας. Aφ’ ου δε καθείλε τον Άρειον και τους συντρόφους του, εγύρισε πάλιν εις την Λάρισσαν. Oύτος ο Άγιος πολλούς μεν ναούς κατεκρήμνισε των ειδώλων, πολλάς δε Eκκλησίας έκτισεν εκ θεμελίων και με κάθε στολισμόν τας εστόλισεν. Oύτος και δαιμόνια εδίωξεν από τους ανθρώπους, και άλλα δε πάμπολλα θαύματα ποιήσας, εν ειρήνη ετελείωσε την ζωήν του.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
