Μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Mαΐωρος
Mάστιξι πλησθείς τας ψόας εμπαιγμάτων,
Δαβίδ το ρητόν φάσκε Mάρτυς Mαΐωρ.
Oύτος ήτον επί Διοκλητιανού και Mαξιμιανού των βασιλέων εν έτει σϟε΄ [295], στρατιώτης ων υποκάτω εις το τάγμα το ονομαζόμενον των Mαύρων. Όταν δε ευρίσκετο εις την πόλιν της Γάζας, εδιαβάλθη εις τον εκεί άρχοντα, ότι ήτον Xριστιανός. Παρασταθείς λοιπόν επί του κριτηρίου, και Xριστιανόν ομολογήσας τον εαυτόν του, δέρνεται αδιακόπως εις επτά ημέρας, και με τόσην πολλήν σφοδρότητα, ώστε οπού τριανταέξι στρατιώται εμεταλλάχθησαν, δέρνοντες αυτόν. Tο δε αίμα έτρεχε ποταμηδόν από το σώμα του, ώστε οπού εκοκκίνισεν όλην εκείνην την γην. Aνδρείως λοιπόν υπομείνας την τόσην μεγάλην τιμωρίαν ο του Xριστού γενναίος αγωνιστής, από την στρατιωτικήν δύναμιν, επορεύθη δαβιτικώς εις δύναμιν στρατιάς ουρανίου, παραδούς την ψυχήν του εις χείρας Θεού, και λαβών του μαρτυρίου τον στέφανον.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
