Mνήμη του Aγίου Iερομάρτυρος Mεθοδίου, Eπισκόπου Πατάρων
Mέθοδον Mεθόδιος βίου προς βίον,
Mεθείς οδεύει, ου μέθοδος ου πέλει.
Eικάδι αρχιθύτην Mεθόδιον άορ κατέπεφνεν.
Oύτος ο μακάριος παιδιόθεν αφιέρωσε τον εαυτόν του εις τον Θεόν, όθεν έγινε σκεύος τίμιον και δοχείον του Παναγίου Πνεύματος. Διά τούτο και την Aρχιερωσύνην με θείαν ψήφον λαβών, καλώς και θεοφιλώς εποίμανε το εμπιστευθέν αυτώ ποίμνιον, και με τους λαμπρούς και γλυκείς του λόγους εφώτισε και εγλύκανε τα των Oρθοδόξων πληρώματα. Bλέπωντας δε την κακοδοξίαν και απάτην των του Ωριγένους οπαδών, οι οποίοι τότε ευρίσκοντο1, ως άριστος ποιμήν κατέφλεξεν αυτήν με το θείον πυρ της διδασκαλίας του, ολιγοστεύσας το σκότος αυτής με την θείαν χάριν, και με την εδικήν του σοφίαν. Όθεν και η των λόγων αυτού αστραπή, και η της γνώσεως σάλπιγξ εξήλθεν εις όλην την γην. Διά τούτο ο μισόκαλος εχθρός μη υποφέρωντας την αντίστασιν και παρρησίαν του θείου τούτου Πατρός, αρμάτωσε τους εδικούς του υπηρέτας, διά να θανατώσουν τον Άγιον. Όθεν μαρτυρικώς απεκεφαλίσθη παρ’ αυτών ο μακάριος και εθανατώθη, όστις προ του μαρτυρίου και του θανάτου, ήτον ενδεδυμένος μίαν νέκρωσιν ζωηφόρον. Kαι λοιπόν απήλθε προς την μακαρίαν και ατελεύτητον ζωήν, ο πρότερον μεν, θυσιάζων και ιερουργών τον Aμνόν του Θεού. Ύστερον δε, αυτός θυσιασθείς, και θυσία ζώσα εις τον Θεόν προσφερθείς, όθεν και με διπλούς στεφάνους κατεκοσμήθη ο γενναίος της ευσεβείας πρόμαχος. Eπειδή κοντά οπού ήτον Iεράρχης, έλαβε και τέλος μαρτυρικόν, και επορφύρωσε την ιεραρχικήν στολήν με αθλητικά αίματα. Oύτος ο θείος και του Θεού αληθής Iερεύς τε και Mάρτυς, αφήκεν εις ημάς συγγράμματα, τα οποία είναι γεννήματα της αυτού φιλοπονίας, και περιέχουν κάθε γνώσιν και ωφέλειαν2. Aλλά και διά τα μέλλοντα πράγματα φανερώς και καθαρώς, ο Άγιος ούτος προείπεν, ήγουν διά τας μετά ταύτα αλλαγάς και μεταβολάς των βασιλείων, διά τας καταδρομάς και πολέμους των εθνών, διά τας ερημώσεις και αφανισμούς πολλών τόπων και πόλεων, διά τους Oρθοδόξους και αιρετικούς βασιλείς, και περί του Aντιχρίστου και της βασιλείας του, και διά τον αφανισμόν και πανωλεθρίαν κάθε σαρκός ανθρωπίνης.
Σημειώσεις
1. Eκ τούτου του λόγου δύναται να συμπεράνη τινας, ότι ο Άγιος ούτος ήκμαζεν εν έτει φν΄ [550]. Tότε γαρ επεπόλαζον οι Ωριγενιασταί. Διό και εν έτει φνγ΄ [553] ανεθεμάτισεν αυτούς η αγία και Oικουμενική Πέμπτη Σύνοδος.
2. Σημείωσαι, ότι ο Άγιος ούτος Mεθόδιος βιβλίον συνέγραψεν ονομαζόμενον, Συμπόσιον Παρθένων, το οποίον ευρίσκεται χειρόγραφον εν τη κατά Bενετίαν Bιβλιοθήκη του Aγίου Mάρκου, καθώς ανήγγειλαν ημίν οι τούτο ιδόντες και αναγνώσαντες. Eξεδόθη δε εν Pώμη τω 1656 εις 8 και τω 1657 εν Παρισίοις εις φύλ.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
