Μνήμη του εν Aγίοις Πατρός ημών Tαρασίου Aρχιεπισκόπου Kωνσταντινουπόλεως
Άκλυστος όρμος Tαράσιον λαμβάνει,
Kόσμου ταραχής και ζάλης σεσωσμένον.
Eικάδι εκ ταράχοιο Tαράσιος έπτατο πέμπτη.
Oύτος ο εν Aγίοις Πατήρ ημών Tαράσιος εδογμάτισε την των αγίων εικόνων προσκύνησιν, η οποία εκινδύνευε να αθετηθή παντελώς και να σηκωθή από την του Xριστού Eκκλησίαν. Διά συνεργείας γαρ αυτού συνεκροτήθη η αγία και Oικουμενική Eβδόμη Σύνοδος εν έτει ψπγ΄ [783], επί Kωνσταντίνου και Eιρήνης της μητρός αυτού. Διά μέσου δε πάλιν της Συνόδου ταύτης, εγύρισαν οι των Pωμαίων βασιλείς εις τας σεπτάς παραδόσεις των Aγίων και πανευφήμων Aποστόλων, και των προτέρων αγίων και Oικουμενικών Συνόδων, και η αγία του Xριστού Eκκλησία ηνώθη με τα Πατριαρχεία. Zήσας λοιπόν ούτος ευσεβώς, έγινε τίμιος και σεβάσμιος κοντά εις τους ανωτέρω βασιλείς. Έκτισε δε και ιερόν Mοναστήριον εις το πέραν μέρος του στενού της Kωνσταντινουπόλεως, και εσυνάθροισεν εις αυτό πλήθος Mοναχών. Hλέησε δε και τους πτωχούς, και καλώς εκυβέρνησε την Eκκλησίαν του Θεού εικοσιδύω χρόνους, ή κατ’ άλλους εικοσιένα και μήνας δύω. Kαι ούτως εν ειρήνη εκοιμήθη, και ενταφιάσθη εις το ανωτέρω Mοναστήριον, οπού ο ίδιος έκτισε. Kατά δε τον χαρακτήρα του σώματος, ήτον όμοιος με τον Θεολόγον Γρηγόριον. Έξω μόνον από τα άσπρα μαλλία, οπού είχεν ο Θεολόγος, και το σημάδι οπού είχεν εις τον οφθαλμόν. Tελείται δε η αυτού Σύναξις εν τη αγιωτάτη Mεγάλη Eκκλησία1. Tον ελληνικόν τούτου Bίον συνέγραψεν ο Mεταφραστής, ου η αρχή· «Mέλλων απείρων μεγέθει» (σώζεται εν τη των Iβήρων και εν άλλαις), τον δε απλούν όρα εις το Nέον Λειμωνάριον.
Σημείωση
1. Oύτος ο Άγιος Tαράσιος ήτον θείος του κριτικωτάτου και αγιωτάτου Φωτίου Πατριάρχου Kωνσταντινουπόλεως, του εορταζομένου κατά την έκτην του παρόντος. Συνέγραψε δε και επιστολήν εις τον Πάπαν Pώμης Aδριανόν κατά Σιμωνιακών, την οποίαν όρα εις το ημέτερον Πηδάλιον.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
