1. Δὲν εἶναι μικρός ὁ ἀγώνας ποὺ χρειάζεται γιὰ νὰ συντρίψουμε τὸ θάνατο. Λέει βέβαια ὁ Κύριος «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι μέσα σας», βρίσκεται ὅμως καὶ ὁ θάνατος μέσα μας, ποὺ μᾶς πολεμάει καὶ μᾶς αἰχμαλωτίζει. Ἄν νικήσουμε σ’ αὐτὸν τὸν πόλεμο, θὰ φύγει κάθε πόνος, λύπη καὶ στεναγμὸς καὶ ἡ ἔρημος καρδιὰ θὰ γεμίσει πηγές ὑδάτων. Ὁ Προφήτης μᾶς πληροφορεί• «Ἐγὼ θὰ δώσω νερὸ σ’ ἐκείνους, ποὺ βαδίζουν στὴν κατάξερη ἔρημο καὶ διψούνε»· Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς λέει «Ὅποιος πίνει ἀπὸ τὸ νερό, ποὺ έγὼ θὰ τοῦ δώσω, δὲ θὰ διψάσει στὸν αἰῶνα»…
2. Ἡ ψυχὴ ποὺ κυριεύεται ἀπὸ τὴν ἀκηδία (=άφροντισιά) κατέχεται καὶ ἀπὸ τὴν ἀπιστία. Γι’ αὐτὸ ἀναβάλλει ἀπὸ μέρα σὲ μέρα καὶ δὲ δέχεται τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Πολλές φορές μάλιστα δίνει φτερὰ στὸν ἑαυτό της μὲ ὄνειρα, γιατί τὴν ἔχει κυριεύσει ἡ οἴηση, ἡ ὁποία εἶναι ἀναπηρία ψυχῆς, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ δεῖ τὶς ἀδυναμίες της.
3. Ὅπως τὸ νεογέννητο βρέφος εἶναι εἰκόνα τοῦ τέλειου ἄνδρα, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ἡ ψυχὴ εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ποὺ τὴν ἔπλασε. Ὅπως λοιπὸν τὸ παιδί ὅσο μεγαλώνει, τόσο γνωρίζει τὸν πατέρα του καὶ τὴν πατρικὴ περιουσία ποὺ μέλλει νὰ κληρονομήσει. Ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ πρίν ἀπ’ τὴν παρακοή, προοδεύοντας θὰ έφτανε στὰ μέτρα τῆς τελειότητος τοῦ Χριστοῦ μας. Ἀφοῦ ὅμως παρήκουσε, ἀπεμακρύνθηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ σκοτίστηκε καὶ πλανήθηκε μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό. Ὁ Θεὸς ὅμως δὲν έπαυσε νὰ τὴν καλεῖ κοντά Του ἄλλοτε μὲ τοὺς προφήτες: καὶ ἄλλοτε μὲ τὸν ἐρχομό Του στὴ γῆ. Χάριν τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου ὑπομένει όνειδισμούς, ὕβρεις, ραπίσματα καὶ τέλος σταυρικὸ θάνατο. Γιὰ νὰ μᾶς ὑποδείξει ποιά διάθεση νὰ ἔχουμε σ’ ἐκείνους ποὺ μᾶς ὀνειδίζουν καὶ ἐξευτελίζουν ἤ ἐπιδιώκουν καὶ τὸ θάνατό μας ἀκόμη. Νὰ γίνουμε δηλαδὴ σὰν κουφοὶ καὶ ἄλαλοι, παρακαλώντας τὸν Κύριο. «Νὰ μᾶς καθαρίσει ἀπὸ τὰ κρυμμένα πάθη μας», ὁπότε θὰ γίνουμε άμεμπτοι. Τότε θὰ βροῦμε Ἐκεῖνον καὶ θὰ βροῦμε τὴν αἰώνια ἀνάπαυση μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸν μας.
4. Ἄν θέλεις ν’ ἀποκτήσεις, ἄνθρωπε, τὴ δόξα, ποὺ εἶχες στὴν ἀρχὴ καὶ ποὺ χάθηκε κάνε τὸ ἑξῆς: Ὅπως παραμέλησες τὶς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καὶ ὑπέκυψες στὶς συμβουλές τοῦ σατανᾶ, ἔτσι τώρα νὰ ἐπιστρέψεις στὸν Κύριο, ὁπότε μὲ πολύ κόπο καὶ ἱδρῶτα θὰ πάρεις πίσω τὸν πλοῦτο σου. Ὅποιος λοιπὸν νοιάζεται γιὰ τὴν ψυχή του, πρέπει νὰ βιάζει τὸν ἑαυτό του νὰ διατηρήσει τὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ ἄσπιλο. Τότε ἔρχεται Ἐκεῖνος ποὺ ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ κατοικήσει μέσα μας καὶ θὰ περιπατήσει μαζὶ μας, ὁπότε ἡ ψυχή μας καταξιώνεται νὰ γίνει «ναὸς τοῦ Θεοῦ.»
