Η ίδια αναφέρει χαρακτηριστικά: “κατάγομαι από μια χώρα που ήταν ορθόδοξη χριστιανική και ελληνική για αιώνες, αλλά που έχει εξισλαμιστεί.
Οι περισσότεροι άνθρωποι εκεί είναι ελληνικής καταγωγής, αλλά καθώς οι πρόγονοί τους εξισλαμίστηκαν, πιστεύουν ψευδώς το τουρκικό Ισλάμ είναι η πραγματική τους ταυτότητα.
Σήμερα δεν υπάρχει ούτε μία ενεργή Ορθόδοξη Εκκλησία στην πόλη γέννησής μου και ακόμη και χριστιανικά νεκροταφεία έχουν καταστραφεί.
Πολλοί εξισλαμισμένοι Έλληνες εκεί μισούν πλέον τους Ορθόδοξους Έλληνες αδελφούς τους. Έχω δει από πρώτο χέρι τι κάνει ο εξισλαμισμός στον πολιτισμό και την ελευθερία. Έτσι, θεωρώ ότι αυτό που σταδιακά συμβαίνει στην Ευρώπη είναι καταστροφικό και πρέπει να σταματήσει”.
Οι εξισλαμισμένοι χριστιανοί είναι μια μοναδική πτυχή του παρελθόντος της Τουρκίας και η ανάδειξη τους απαιτεί έναν περίπλοκο κοινωνικοπολιτισμικό μετασχηματισμό, καθώς και αλλαγές στις κύριες πολιτικές του κράτους σε αυτά τα θέματα.
Ο Ορχάν Κεμάλ Τζενγκίζ είναι Τούρκος δικηγόρος, δημοσιογράφος και ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αποφοίτησε από τη Νομική από το Πανεπιστήμιο της Άγκυρας το 1993. Από το 1997 έως το 1998 εργάστηκε στο Λονδίνο. Είναι πρόεδρος και ιδρυτικό μέλος του Human Rights Agenda Association.
Ο ίδιος είχε αναφέρει σε βαρυσήμαντο άρθρο του ότι “υπάρχουν πολλά περιστατικά, που μας αποκάλυψαν την παρουσία Κρυπτοχριστιανών, οι οποίοι βγαίνουν ανοιχτά πλέον στην Τουρκία, και διεκδικούν την ταυτότητά τους, υπολογίζοντας την πραγματικότητά, και αυτό φαίνεται ότι λειτουργεί ως καταλύτης για να κάνουν και άλλοι το ίδιο.
Χιλιάδες Κρυπτοχριστιανοί γυρνούν στην πατρογονική θρησκεία τους
Ωστόσο, οι Κρυπτοχριστιανοί, Έλληνες και Αρμένιοι που έχουν κάνει το έργο της δημόσιας ανάκτησης της ιστορικής τους ταυτότητας δεν έχουν αγκαλιαστεί θερμά από την Ελληνική και την Αρμενική Εκκλησία.
Αντίθετα, οι Αρμένιοι της Κωνσταντινούπολης και οι Αρμένιοι της διασποράς έχουν αποκλείσει τους Κρυπτοχριστιανούς Αρμένιους από την Αρμενική Αποστολική Εκκλησία, ενώ το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει εκφράσει μόνο ένα «επιφυλακτικό καλωσόρισμα» στους Κρυπτοχριστιανούς Έλληνες”.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντικό να θυμηθούμε ότι το ενδιαφέρον του Οικουμενικού Πατριαρχείου για τους εξισλαμισμένους χριστιανούς θα μπορούσε να θεωρηθεί αρνητική ενέργεια στην Τουρκία, και ως μια μορφή ιεραποστολικής δραστηριότητας.
Η επαφή με τους Έλληνες που έχουν ανακτήσει την ταυτότητά τους στην Τουρκία, μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως ζήτημα ασφάλειας για το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Αυτό που το σύγχρονο τουρκικό κράτος θέλει να διατηρήσει ως μυστικό, δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι… οι σημερινοί Τούρκοι, σε ένα συγκλονιστικά υψηλό ποσοστό, μάλλον δεν είναι καθόλου Τούρκοι, τουλάχιστον όχι όσο νομίζουν.
