Επικήδειος λόγος για τη μακαριστή Κυριακή Ορφανού, την άλαλη του Ακακίου (23/12/2023)
“… εύλαλοι οι άλαλοι, πρώην χρηματίζοντες…”
Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος
Πατέρες μου και αδελφοί μου,
Μεταβαίνει σήμερον εκ του θανάτου εις την ζωή, η δούλη του Θεού Κυριακή, γνωστή στην οικογένειά της, στο χωριό Ακάκι και στην ευρύτερη περιοχή της Μητροπόλεως Μόρφου, ως Κάκα.
Η Κάκα η βουβή, η οποία από την ώρα της κοιμήσεως της, όπως γράψατε κάτω από την ωραιότατη φωτογραφία που μας αποστείλατε, «…εύλαλοι οι άλαλοι, πρώην χρηματίζοντες…» τώρα είναι λαλίστατη, μετά των αγγέλων, και σε 40 μέρες από την ημέρα της κοιμήσεώς της θα είναι ενώπιον του Δικαίου Κριτή.
Η αγαπητή μας Κυριακή όπως ξέρετε, δεν γεννήθηκε άλαλη … Μία ασθένεια, αν δεν κάνω λάθος, στην παιδική της ηλικία της προκάλεσε αλαλία. Άκουε… μπορούσε σχετικά να ακούσει λίγο… Και μας αξίωσε ο Θεός με αυτήν την κωφάλαλη γυναίκα, να έχομε μία θαυμάσια επικοινωνία…
Πολλές φορές μια ασθένεια, μια αδυναμία του σώματος ή της ψυχής, αν είναι ψυχασθένεια, θεωρείται τιμωρία από τους δεισιδαίμονες ανθρώπους… Θεωρείται κακοτυχία και κακοδαιμονία για τον εαυτό μας και για την οικογένειά μας… Και πολλές φορές αναπτύσσονται διάφορα αισθήματα, σύνδρομα, θέσεις και αντιθέσεις μέσα στην ευρύτερη κοινωνία γύρω από το πρόσωπο, του οποίου επέτρεψε η πρόνοια του Θεού να είναι παθών. Επιτρέπει ο Χριστός σε όλους μας να έχουμε πάθη… Στην αγαπητή μας Κάκα, επέτρεψε στη νεανική της ηλικία να έχει αυτό τον σταυρό, να είναι κωφάλαλη. Σε κάθε οικογένεια και σόι, επιτρέπει ο Θεός να έχει έναν άνθρωπο, σταυρωμένο. Ξέρετε γιατί; Για να μάθουν οι υπόλοιποι να αγαπούν, να συμπαθούν, να συγχωρούν… Για να μάθουμε όλοι εμείς να αγαπούμε, εν Χριστώ Ιησού, τον ελάχιστο αδελφό μας.
Τελικά η Κάκα είναι ο κριτής μας. Είναι το μέτρο με το οποίο όλα αυτά τα χρόνια ο φύλακας άγγελός της, έκρινε όλους εμάς… Είτε εμείς οι κληρικοί είτε εσείς οι λαϊκοί, ό,τι κάναμε είναι αυτά που λέει το Ευαγγέλιο, γιατί αντιληφθήκαμε ότι η Κάκα είναι μια ευκαιρία για εμάς… για να μην είναι λόγια αυτά που λέει το Ευαγγέλιο. Μάλιστα ήταν τόσο αγαθή, τόσο έξυπνη και με χιούμορ γυναίκα, που ό,τι δεν μπορούσε να κάνει με τη φωνή της, να τραγουδήσει για παράδειγμα, να ψάλλει, να μας μιλήσει, το έκανε με τα χέρια της. Τα κανονίζει έτσι ο Θεός να έχει αλλού δυνάμεις για να είναι δίκαιος.
Με αυτό τον τρόπο αυτή η άλαλη γυναίκα, 25 χρόνια που είμαι επίσκοπος εδώ στην περιοχή της Μόρφου, έγινε ένα από τα βασικά πρόσωπα αναφοράς, κρίσης και σύγκρισης και πόσης υπομονής έχουμε, απέναντι σ᾿ αυτούς τους ανθρώπους, πόση υπακοή έχουμε …
Θυμάμαι όταν πρωτοήλθε να εξομολογηθεί, εγώ δεν μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί της. Μαζί της ήταν η Μάρω και η Κρινούλα, οι δύο φύλακες άγγελοί της. Φώναξα της Μάρως. Μάρω, της λέω, πώς θα εξομολογηθεί τούτη η γυναίκα; Εγώ δεν ξέρω τη νοηματική. Είχαμε τότε διάκο τον νυν αρχιμανδρίτη μας, τον πατήρ Ιάκωβο. Λέει, έμαθα τη νοηματική στις πρώτες βοήθειες που πήγαινα. Και έτσι κάμαμε, αγαπητοί μου πατέρες, το εξής παράδοξο σχήμα το οποίο το ευλόγησε ο Χριστός. Η ευλογία φάνηκε σήμερα και θα φανεί και στις επόμενες μέρες, μήνες και χρόνια. Η Κάκα εξομολογήθηκε στον διάκο με τη νοηματική γλώσσα, με χειρονομίες δηλαδή, και εγώ της διάβαζα τη συγχωρητική ευχή. Και η Κάκα μας, πάντοτε ερχόταν με τα δικά της χειροποίητα δώρα. Είτε με πετσετάκια που η ίδια έμπλεκε είτε ακόμη και με γλυκά τα οποία με τα χέρια της έφτιαχνε. Αρχόντισσα… η οποία ήξερε να ζει τον Χριστό.
Όταν πήγα σήμερα μέσα στο ιερό βήμα, λέω στους πατέρες. Τις δύο λαμπάδες που έχει πάντοτε η αγία τράπεζα ανάψετέ τες, το σπίτι της Κάκας ήταν η Εκκλησία. Ήταν ο μόνος τόπος όπου μπορούσε να μιλήσει, να προσευχηθεί, να ψάλλει, να επικοινωνήσει χωρίς νοηματική γλώσσα, χωρίς τη βοήθεια ημών τάχα μου των χριστιανών. Η Κάκα όπως είπα ήταν άνθρωπος της Θείας Λειτουργίας.
Χαίρομαι που μέσα στην ευρύτερη ιερή αδελφότητα της Μητρόπολης Μόρφου ήταν, είναι και θα είναι για πάντα μέλος η Κάκα του Ακακίου. Γιατί με αυτήν τη γυναίκα μπορέσαμε να δούμε ότι το Ευαγγέλιο δεν είναι λόγια, ότι είναι εφαρμοσμένο. Τα προσκυνήματά που πήγαινε μαζί με τον πατήρ Ιάκωβο, τον πατήρ Φοίβο, την αγαπητή μας Κρινούλα, που πάντοτε ήταν δίπλα της… Αυτά τα προσκυνήματα ήταν το οξυγόνο της Κάκας… Ήταν η αγάπη που δεν βρήκε από πολλούς ανθρώπους, ακόμα και δικούς της. Μόνο παρατηρήσεις άκουε απ᾿ αυτούς. Από άλλους που δεν είχαν κανένα συμφέρον, καμιάν ιδιοτέλεια βρήκε αυτό που δικαιούτο ως άνθρωπος, την αγάπη, την κατανόηση… Δόξα τω Θεώ. Πατέρες και αδελφοί μου, όσοι αντιληφθήκατε το μέγεθος και την ευκαιρία που μας έστειλε ο Θεός με αυτήν την κωφάλαλη γυναίκα του Ακακίου, την Κάκα…
Κάκα μου, ακάκως εξέρχεσαι σήμερα από την κακία του κόσμου τούτου, και εισέρχεσαι στον χορό των Αγίων, στη μελωδία των αγίων Αγγέλων την οποία θα ακούς, θα συμψάλλεις και θα ευχαριστείς τον Δεσπότη Χριστό που θα είσαι και εσύ ένα ζωντανό μέλος της Ουράνιας Θείας Λειτουργίας. Και οι μέρες που εισέρχεσαι… τί ωραίες ημέρες… Χριστουγεννιάτικες, φωταγωγημένες από τα άγια Φώτα που έρχονται της Τρισηλίου Θεότητος!
Χαίρομαι… Εμείς προσευχή έχομε για σένα, γιατί μας έδωσε την ευκαιρία να είμεθα χριστιανοί, να είμεθα ορθόδοξοι, να ζήσομε τη μίαν αδελφότητα της ευλογημένης Μητροπόλεως Μόρφου. Είσελθε εις τη χαρά του Κυρίου σου!
Και εγώ με τη σειρά μου να ευχαριστήσω όλους, ιδιαιτέρως την αγαπητή μου Μάρω που μου έδωσε αυτήν την ευκαιρία να γνωρίσω την Κάκα. Εύχομαι κόρη μου, όλες οι ευχές της καρδίας της Κάκας να είναι σε σένα, στον άνδρα σου τον Γρηγόρη που αυτός σου επέτρεψε να είσαι ότι είσαι. Μπορούσε να την πετάξει την Κάκα σαν σκουπίδι και να σου πει, μην ασχολείσαι με αυτή. Δεν έχουμε συμφέρον… Και δεν το έκαμε ο Γρηγόρης από την Κοράκου, ο οποίος για τα καλά της λόγια την αγαπούσε σαν γιαγιά.
Ευλογία να έχετε όλοι, καλά Χριστούγεννα!
