«Καιρός του καθελείν και καιρός του οικοδομήσαι» (Εκκλησιαστής, 3:3)
Υπάρχει καιρός για την κατεδάφιση και υπάρχει κατάλληλος καιρός για την ανοικοδόμηση. Αυτά μπορεί κανείς να τα διδαχτεί και από όσα έχουν λεχθεί από τον Θεό στον προφήτη Ιερεμία, στον οποίο δόθηκε εκ μέρους του Θεού η δύναμη πρώτα να κατεδαφίζει και να ξεριζώνει και να ανασκάπτει και έπειτα να ανορθώνει και να ανοικοδομεί και να καταφυτεύει. Γιατί πρέπει πρώτα να ερειπωθούν μέσα μας οι οικοδομές της κακίας, και τότε να βρούμε και το χρόνο και την ευρυχωρία, για την κατασκευή του ναού του Θεού, που ανεγείρεται στο εσωτερικό των ψυχών και του οποίου τα υλικά είναι η αρετή. Αν κάποιος κτίζει πάνω σε τούτο το θεμέλιο χρυσό και άργυρο και πολύτιμους λίθους, με αυτά τα ονόματα κατονομάζεται η αρετή ενώ με το ξύλο και με το χορτάρι και με το καλάμι υποδηλώνεται η κακία, η οποία δεν προετοιμάζεται για τίποτε άλλο παρά μόνο για να αναλωθεί από τη φωτιά. Όταν, λοιπόν, οι οικοδομές γίνονται από χορτάρι και από καλάμι, δηλαδή από την αδικία και από την υπερηφάνεια και από την άλλη κακία του βίου, ο λόγος παραγγέλλει πρώτα να εξαφανίζουμε αυτά, και έτσι έπειτα να χρησιμοποιούμε το χρυσάφι της αρετής ως υλικό για την κατασκευή της πνευματικής οικοδομής. Γιατί δεν είναι δυνατό, να συνδυασθεί το ασήμι με το άχυρο ή ο χρυσός να πάρει ομορφιά από το χορτάρι, ή το μαργαριτάρι από το ξύλο. Αν όμως πρόκειται να συμβεί το ένα πρέπει οπωσδήποτε να εξαφανισθεί το άλλο. Γιατί, ποια σχέση υπάρχει μεταξύ φωτός και σκότους; Συνεπώς, ας κατεδαφιστούν πρώτα τα σκοτεινά έργα, και τότε θα ανεγερθούν τα φωτεινά οικοδομήματα του βίου.
