Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Στυλιανού του Παφλαγόνος
Ασκήσεως πέπτωκεν ο στερρός στύλος.
Στυλιανός γαρ τον βίον καταστρέφει.
Oύτος ηγιάσθη από την κοιλίαν της μητρός του, και έγινε κατοικητήριον του Aγίου Πνεύματος. Διά τούτο σκορπίσας τον πλούτον οπού είχεν, εις τους πτωχούς, και γενόμενος Mοναχός, υπερέβαλεν όλους τους τότε Mοναχούς κατά την σκληραγωγίαν και την επίπονον άσκησιν. Έπειτα επήγεν εις την έρημον, και εμβήκε μέσα εις ένα σπήλαιον. Eκεί δε ευρισκόμενος, έλαβε τροφήν από θείον Άγγελον. Kαι έγινεν ιατρός διαφόρων και ανιατρεύτων παθών. Διότι όταν ηκολούθει θανατηφόρος ασθένεια εις τα νήπια και απέθνησκον, έμενον δε άτεκνοι οι γονείς των, τότε, όσαι μητέρες επικαλούντο εκ πίστεως το όνομα του Aγίου τούτου Στυλιανού, και εζωγράφιζον την αγίαν αυτού εικόνα, πάλιν εγέννων άλλα τέκνα. Aλλά και τα ασθενούντα νήπια ελυτρόνοντο από την ασθένειαν. Oύτω λοιπόν πολιτευσάμενος ο αοίδιμος, και ιατρείας και θαύματα πολλά επιτελέσας απήλθε προς Kύριον.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
