Αναφερόμενος ο Γέροντας στη σύγχρονη ζωή είπε: «Σήμερα, οι άνθρωποι ζουν για το ‘φαίνεσθαι’ και είναι τόσο δειλοί, ώστε δεν θέλουν ούτε καν ν΄ αναζητήσουν την Αλήθεια, πόσο δε μάλλον να υπερασπιστούν το Όνομά Του. Είμαστε αποδυναμωμένοι, εξουθενωμένοι και σκανδαλισμένοι απ’ αυτόν τον κόσμο, που ενδιαφέρεται για το πώς να κομματιάσει τις ζωές μας και τα έθνη μας. Υπάρχει μια συνεχής τάση για θρυμματισμό και διάβρωση του πνευματικού, του Ορθόδοξου ‘είναι’ μας. Το κλειδί είναι η διατήρηση της πίστης μας, παρ’ όλες τις κακουχίες και τα δεινά».
Πρόσθεσε ακόμη: «Δεν είναι εύκολο να ζεις στις μέρες μας. Αν όμως ο Κύριος επέτρεψε να υποφέρουμε στην εποχή μας, οφείλουμε να υπακούσουμε και να δεχθούμε ευχαρίστως όλα όσα μας συμβαίνουν, ως προερχόμενα από το χέρι του Θεού κι όχι του εχθρού. Είναι πιο δύσκολα τώρα, διότι συνηθίσαμε στις ανέσεις, στην τηλεόραση, την τρυφηλή ζωή και τις διάφορες ελευθερίες. Λοιπόν, αγαπημένοι μου, το επιζήμιο αποτέλεσμα αυτών των ελευθεριών μόλις τώρα φαίνεται: οι δυνάμεις της ψυχής μας έχουν ατονήσει. Ο νους είναι βεβαρημένος και το σώμα εξασθενημένο απ’ τις δηλητηριώδεις τροφές, που μας ταΐζουν αυτοί που μας κυβερνούν· και δεν είμαστε συνηθισμένοι στο να διεξάγουμε οποιονδήποτε πόλεμο, είτε πνευματικός είτε σωματικός είναι αυτός. Γι’ αυτό, σας παρακαλώ, μην ψάχνετε για λύσεις! Αγαπητοί μου, δεν υπάρχουν ανθρώπινες λύσεις. Η λύση είναι να πεθαίνεις για τον Χριστό».
Κατανοούσε ότι όλη η ζωή μας, ως χριστιανών, χρειάζεται να είναι ένα συνεχές μαρτύριο του αμαρτωλού εαυτού μας και μια προετοιμασία για μαρτυρικό θάνατο – χρειάζεται ν’ αποκτήσουμε την αγνότητα της καρδιάς ενός παιδιού και να έχουμε μεγάλη ανδρεία σε καιρούς διωγμού.
….Οι ένθερμοι είναι πάντοτε έτοιμοι – δεν περιμένουν τον καιρό του διωγμού ή του πολέμου για να επιμεληθούν τα της ψυχής τους! Για τον αληθινό χριστιανό δεν έχει σημασία πότε θα έλθει ένας πόλεμος ή ένας διωγμός. Ο αληθινός χριστιανός είναι πάντα έτοιμος, προετοιμασμένος με αναμμένη τη λαμπάδα της ψυχής του, για να συναντήσει τον Ουράνιο Νυμφίο. Ο γνήσιος χριστιανός δεν ζει με φόβο και αγωνία για το πότε θα ξεσπάσει ένας πόλεμος ή πότε θα πέσει μια βόμβα στο κεφάλι του. Αναζητεί τρόπους να θυσιάζεται περισσότερο για τον πλησίον του και για τον Θεό. Ο αληθινός χριστιανός αναζητεί μέσα του τη Βασιλεία των Ουρανών και δεν φοβάται τίποτε στην εφήμερη τούτη ζωή. Γι’ αυτόν, η λύπη είναι χαρά και ο Σταυρός είναι ανάσταση.
Ούτως ή άλλως, η ζωή μας είναι στα χέρια του Θεού και μόνον Εκείνος γνωρίζει το τέλος του ανθρώπου. Επομένως, ας μην φοβόμαστε όταν ακούμε για πολέμους και άλλα φοβερά γεγονότα, διότι όλα αυτά πρέπει να συμβούν, όπως είπε ο Σωτήρας μας (πβ. Ματθ. 24,6 και Μαρκ. 13,7). Φόβο θα έπρεπε να έχουμε για το γεγονός ότι οι ψυχές μας δεν είναι έτοιμες να συναντήσουν τον Χριστό».
Όταν βλέπουμε τον αδελφό μας να κάνη κάποια αμαρτία, δεν πρέπει να βιαστούμε να του «πετάξουμε την πέτρα», αλλά πρέπει πρώτα να σκεφθούμε ότι εμείς είμαστε ένοχοι για την ίδια αμαρτία, και έτσι αναπαύεις τον αδελφό σου. Αυτή η εργασία είναι πολύ ευάρεστη στο Θεό. Μια πνευματική κατάσταση σε διευκολύνει να δεις μέσα σου την πτώση όλης της ανθρωπότητας• δηλαδή ο καθένας φταίει για όλους και όλοι φταίνε για τον καθένα. Αυτό βοηθάει πολύ τον αδελφό σου. Στο κάτω – κάτω αυτή είναι η αλήθεια.
Ο Θεός κατά κάποιον τρόπο μας δείχνει σημάδια για να ετοιμαστούμε. Εμείς όμως δεν δίνουμε σημασία. Αυτό σημαίνει ότι τα πάθη μας τύφλωσαν τόσο πολύ που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το καλό από το κακό.
Η γενιά αυτή είναι τόσο τυφλωμένη από τα πάθη που ακόμη κι αν δουν βομβαρδισμούς ή οτιδήποτε άλλο δεν πρόκειται να μετανοήσουν…
Όπως λέει και η Γραφή ο καθένας είναι αλυσοδεμένος από κάποιο πάθος. Και όταν θα μας βρει το κακό τότε δεν θα έχουμε τη δύναμη να μετανοήσουμε. Ο καθένας προσπαθεί να ικανοποιήσει το πάθος του. Οι καρδιές έχουν πετρώσει. Αυτός που δεν αγωνίστηκε εναντίον των παθών του δεν θα βρει Θεία βοήθεια στον καιρό των διωγμών. Ο Θεός μας στέλνει σημάδια για να έλθουμε ”εν εαυτώ” και να μετανοήσουμε. Να πάμε στους πνευματικούς για να εξομολογηθούμε, να κοινωνήσουμε με το σώμα και το αίμα του Χριστού για να πάρουμε δύναμη..”.
***
«Πιστεύετε ότι οι διεθνείς οργανισμοί, όπως ΟΗΕ και ΝΑΤΟ θέλουν στ’ αλήθεια την ειρήνη των λαών; Αυτές είναι ανοησίες, για να αποβλακώνονται οι μάζες! Μόνον αφελείς αναγνώστες των εφημερίδων μπορούν να πιστεύουν πλέον αυτές τις κουταμάρες. Αυτοί οι οργανισμοί κάνουν πόλεμο στο όνομα της ειρήνης ώστε, μετά, αυτοί πάλι να φαίνονται ως “σωτήρες του κόσμου”• ενώ στην πραγματικότητα μετά τον πόλεμο πάλι αυτοί θα κερδίζουν, δρέποντας τους καρπούς και τη δόξα, μοιράζοντας μεταξύ τους τα κέρδη, όπως επιθυμούν.
Να ξέρετε όμως ότι και τις “Μεγάλες Δυνάμεις” ο Θεός θα τις παιδαγωγήσει κατάλληλα. Θα τις πατάξει, όταν δεν θα το περιμένουν και τότε θα ηττηθούν. Τι απέγινε η Ιταλία με τον Μουσολίνι; Τι απέγινε η Γερμανία με τον Χίτλερ; Όλους τους διαίρεσε ο Θεός. Ο Θεός και αυτούς θέλει μετανοιωμένους, όχι μόνον τους χριστιανικούς λαούς. Ο Θεός προνοεί έτσι ώστε πολλοί ειδωλολάτρες να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία.
Ο πόλεμος ποτέ δεν έρχεται από τους χριστιανούς, πάντα από τους ειδωλολάτρες. Ένας ηγέτης που είναι μέλος της Εκκλησίας δεν συμμαχεί ποτέ με τους ειδωλολάτρες, ούτε εναντίον ορθοδόξων κρατών».
«Θα έρθει μία εποχή, κατά την οποία μόνο όσοι βιώνουν τη Χάρη του Θεού θα μπορούν να διακρίνουν το καλό από το κακό. Ο άνθρωπος δεν θα είναι ικανός να επιλέξει ανάμεσα στο καλό και στο κακό μόνο με το νού του. Θα υπάρχουν φοβερές πλάνες. Και μόνον η Χάρις του Θεού είναι ικανή να μας λυτρώσει απ’ αυτές. Γι’ αυτό προσευχηθήτε, γρηγορείτε και προσεύχεστε για να μην πέσετε στον πειρασμό της πλάνης» (σ. 104).
