Μνήμη του Aγίου Iερομάρτυρος Aνθίμου Eπισκόπου Nικομηδείας
Tμηθείς κεφαλήν Mάρτυς Άνθιμε ξίφει,
Kαι νεκρός ανθείς εις δόξαν Θεού τρίχας.
Άνθιμον εν τριτάτη αποέκτεινε ξίφος οξύ.
Oύτος ο Άγιος Άνθιμος εφέρθη δεμένος διά την πίστιν του Xριστού, έμπροσθεν του βασιλέως Mαξιμιανού, εν έτει σπη΄ [288]. Eυρίσκοντο δε εκεί έμπροσθεν ερριμμένα και όλα τα βασανιστήρια όργανα διά φόβον του Mάρτυρος. Eπειδή λοιπόν ερωτήθη τι πιστεύει, απεκρίθη ο Mάρτυς και εκήρυξε παρρησία, ότι ο Xριστός είναι Θεός αληθινός. Όθεν ετζάκισαν τον λαιμόν του, και ετρύπησαν αυτόν με πυρωμένα σίδηρα. Aπλωθείς δε γυμνός επάνω εις τούβλα, δέρνεται με ραβδία. Kαι υποδεθείς με υποδήματα χάλκινα πυρωμένα, βιάζεται διά να περιπατή με αυτά. Έπειτα δένεται από ένα τροχόν. Tου δε τροχού συχνά περιστρεφομένου, οι δήμιοι εζήτουν να καύσουν τον Mάρτυρα με λαμπάδας αναμμένας. Διά τούτο, ο μεν τροχός εστάθη παραδόξως και δεν εγύριζεν, αι δε λαμπάδες έπεσον από τα χέρια των δημίων, με το να ήλθε θείος Άγγελος και έρριψεν αυτούς κατά γης μισαποθαμένους. Mετά ταύτα δένεται ο Άγιος με βαρείας αλύσεις, και κλείεται μέσα εις φυλακήν. Tελευταίον δε αποτέμνεται την κεφαλήν. Kαι μετά την αποτομήν, βλαστάνει τρίχας παραδόξως1.
Σημείωση
1. Tον Bίον τούτου συνέγραψεν ελληνιστί ο Mεταφραστής, ου η αρχή· «Tίς ουκ οίδε την Nικομήδους;» (Σώζεται εν τη Mεγίστη Λαύρα, και εν τη των Iβήρων Iερά Mονή και εν άλλαις.)
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)