Βλέπετε, ό,τι γίνεται μέσα στην Εκκλησία, γίνεται με το σημείο του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, για να ευλογήσουμε τον λαό, πρέπει στην ουσίανα σταυρώσουμε τον λαό. Για να ολοκληρωθεί η Θεία Ευχαριστία πρέπει να γίνει η μεταβολή των τιμίων δώρων. Τατίμια δώρα είναι το κρασί και ο άρτος που εσείς προσφέρετε και μεταβάλλονται σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Για να μπορέσει ο ιερέας ή ο αρχιερέας να μεταβάλει, εν πνεύματι αγίω πάντοτε,αυτά τα δώρα, πρέπει να παρακαλέσει, ο ιερέας, με βαθειά αίσθηση αμαρτωλότητας το Πνεύμα το Άγιο να κατέλθει. Το Πνεύμα το Άγιο κατέρχεται με την ευχή την οποία διαβάζει ο ιερέας όμωςγια να γίνει η μεταβολή πρέπει ο ιερέας να σταυρώσει μια φορά τον άρτο, δεύτερη φορά να σταυρώσει το Άγιο Ποτήριο, το κρασί δηλαδή και τρίτη φορά να σταυρώσει και τα δύο μαζί, τον άρτο και το κρασί. Στους ναούς της μητροπόλεώς μας αν προσέξετε έχουμε κρεμάσειπάνω από την Αγία Τράπεζα, ένα χρυσό περιστέρι για να φαίνεται έτσι η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος σε κάθε Θεία Λειτουργία.
Όλα αυτά φανερώνουν τη βαθύτερη πραγματικότητα της ζωής μας, ότι χωρίς να σταυρωθούμε, δεν θα μεταβληθούμε, δεν θα γίνουμε ποτέ πραγματικοί χριστιανοί. Ο πραγματικός χριστιανός, αποδέχεται τον τρόπο που του βρίσκει το Πνεύμα το Άγιο για να σταυρωθεί. Τώρα περνούμε μια περίοδο τέτοια, σταυρώσιμη περίοδο, όλα σταυρώνονται, οι καρδιές μας, τα σώματά μας, οι φίλοι μας, οι οχτροί μας, παντού υπάρχει φόβος. Δεν υπάρχει πιο μεγάλη δαιμονική ενέργεια από τον φόβο. Οι παλαιοί Κύπριοι μάθαιναν στα παιδιά τους να αγαπούν πολύ το σταυρό, να σταυρώνονται συνεχώς και να πίνουν αγιασμό εάν δεν μπορούσαν να κοινωνήσουν τον σταυρωμένο άρτο και το σταυρωμένο κρασί, δηλαδή το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Τουλάχιστον έλεγαν των παιδιών τους, όταν δεν μπορείτε να κοινωνήσετε να πίνετε αγιασμό.
Αυτό το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, έδωσε μία μάχη για να νικήσει τον θάνατο μας, για να νικήσει την αμαρτία μας, για να νικήσει τον διάβολο και η μάχη αυτή έγινε απάνω στο σταυρό. Απάνω στο σταυρό έγινε η μεγαλύτερη μάχη των μαχών, αυτήη μεγαλύτερη μάχημας αφορά όλους προσωπικά. Εξαιτίας αυτής της μάχηςεχωρίσθη από εκείνη την ημέρα που έγινεη ιστορία σε μετά Χριστόν και προ Χριστόν. Βλέπετε; Κανένας δεν μπόρεσε να το κάνει αυτό, ούτε ο Κομφούκιος εις την Κίνα, ούτε ο Μωάμεθ εις τους Άραβες, ούτε ο Βούδας εις τους Ινδούς αλλά ούτε και ο ορθολογισμός των μασόνων της Ευρώπης, να χωρίσουν, να τέμνεται δηλαδή η ιστορία του ανθρωπίνου γένους με ένα όνομα, το όνομα του Νικητή του θανάτου. Κανένας άλλος δεν είναι νικητής του θανάτου και ο λόγος που θέλουμε να κοινωνούμε,να παίρνουμε αγιασμένο νερό, να προσκυνούμε τον Τίμιο Σταυρό είναι για να παίρνομε την ενέργεια, τη δύναμη, την χάριν, την δωρεά δηλαδή του τριαδικού Θεού και λέγεται χάρις επειδή είναι χάρισμα. Δεν το δικαιούμαστε, δεν είναι δικαίωμά μας, είναι δώρο του Θεού σε εμάς τους αμαρτωλούς. Θέλει ο Θεός παρόλα τα λάθη μας και τα πάθη μας να μας δίνει συνεχώς την ενέργειά Του, τη δύναμή Του, την χάριν Του, το φως Του, που όπως μας έλεγε μια σύγχρονη αγία που κοιμήθει πριν δύο μήνες εις την Κρήτητο άκτιστο φως του Θεού που βλέπουν οι άγιοι και οι άνθρωποι της μετανοίας είναι γεμάτο πληροφορίες. Όποιος πάρει αυτό το φως μέσα του λύονται οι απορίες όλες που έχει και γίνεται γνώστης μεγάλων μυστηρίων, αλλά δεν μπορεί να τα πει αυτά σε άλλους που δεν έχουν την ωριμότητα της μετανοίας.
Όμωςγια να φτάσομε, αγαπητοί μου, να αισθανόμεθα την χάριν, να αισθανόμεθα την δωρεάν του Τιμίου Σταυρού και στο τέλος τέλος του Νικητή, του Χριστού δηλαδή, θα πρέπει προηγουμένως να μπούμε στη διαδικασία που μας δίδαξε ο Τίμιος Σταυρός και ο Εσταυρωμένος, την διαδικασία της ταπείνωσης. Πόσο δύσκολο τελικά είναι η ταπείνωση για όλους μας, πόσο δύσκολο είναι. Συνεχώς συλλαμβάνω τον εαυτό μου, προσωπικά σας εξομολογούμαι, να περηφανεύομαι, ευκαίρως ακαίρως. Με έμαθε αυτή η γιαγιά της Κρήτης η γερόντισσα Γαλακτία, αμέσως, μόλις δω στην καρδιά μου περηφάνια, εγωισμό, να λέώ: Ταπεινέ μου Κύριε, ταπείνωσέ με μέ την ταπείνωσή Σου. Ποια είναι η ταπείνωση του Χριστού; Ο σταυρός είναι. Βλέπετε; Στην Εκκλησία όπου ταπεινωθούμε έρχεται δόξα. Δεν έρχεται κατακραυγή, εξουθένωση και αδυναμία. Έρχεται δύναμη μόλις ταπεινωθούμε εν Χριστώ διά του Τιμίου Σταυρού. Αμέσως, μου λέει, να μην αφήνεις τον λογισμό σου να υπερηφανεύεται, να βαυκαλίζεται ότι είναι κάτι. Ούτε να παρασύρεσαι από τον έπαινο των ανθρώπων, οι άνθρωποι σήμερα μας επαινούν και ύστερα μας λεν ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν. Να αγαπήσουμε την ταπείνωση, όμως για να αγαπήσουμε την ταπείνωση υποχρεωτικά πρέπει να αγαπήσομε τον Ταπεινό και ο Ταπεινός ένας είναι, ο Χριστός που καταδέχτηκε ενώ ήτο αναμάρτητος να δαρεί για μας,να κατηγορηθεί για μας, να Τον φτύσουν για μας. Το για μας σημαίνει για τες δικές μας αμαρτίες, για τες δικές μας πτώσεις.
Ο Χριστόςανέβηκε εις τον σταυρό,για να έχομε ζωήν αιώνιο και να μην τελειώσει η ζωή μας σ᾿ ένα τάφο, “Ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον καὶ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν”.Όταν κοινωνάς, παπά μου, τον κόσμο τί τους λες; Μεταλαμβάνει ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον.
Αυτή είναι η προοπτική μας. Αυτό που πρέπει να επιδιώκει ο χριστιανός είναι πώς να ταπεινωθεί, πώς να σταυρωθεί αν θέλει αιώνια ζωή. Είτε ένθεος είσαι, είτε άθεος υπάρχει αιώνια ζωή και αυτό είναι προνόμιο αλλάγια όσους δεν την φροντίζουν από τώρα διά της ταπεινώσεως, διά του Τιμίου Σταυρού, είναι κατάρα, είναι κόλαση αιώνια. Ο Θεός να μας φυλάξει. Ο Χριστός πάντως θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν. Εμείς θέλουμε; Τί θέλουμε τελικά;
Ξέρετε, αυτά που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια και αυτά που θα συμβούν για όσους ζήσουν και επιζήσουν, είναι αφορμές για να δείξουμε στον Θεό επιτέλους και στον εαυτό μας τί θέλομε από αυτή τη ζωή. Ποιό είναι το νόημα της ζωής για μένα τον Νεόφυτο. Να είμαι ένας μητροπολίτης υπερήφανος για την ωραία μου φωνή, για το παράστημά μου, για τα ωραία μου κηρύγματα, να κορδώνω μπροστά σε δύο διάκους να με λιβανίζουν εννιά φορές, να λέω το «Πιστεύω» και να καμαρώνω ότι είμαι κάτι; Αυτό είναι χριστιανισμός; Όταν ο ίδιος ο Χριστός συνεχώς είναι διωκόμενος; Οὐκ ἔχει, λέει, ποῦ τὴν κεφαλὴν κλῖναι. Όταν εμείς έχουμε πέντε σπίτια, δύο εξοχικά,ένα τροχόσπιτο και ένα για το σκύλο, δεν θα πρέπει σε κάποια στιγμή να σοβαρευτούμε και να πούμε, ποιό είναι το νόημα αυτής της ζωής αφού η ζωή φαίνεται ξεκάθαρα δεν τελειώνει ποτέ, ούτε μέσα στον τάφο αφού μετά από τον τάφο η ψυχή συνεχίζει να ζει και να αισθάνεται.
Άρα πρέπει να λάβομε σοβαρά υπόψη την μέθοδο, τη συνταγήτου Χριστού. Και η συνταγή είναι μπροστά μας, είναι ο Τίμιος Σταυρός. Να σταυρώσουμε τον νου μας, να σταυρώσουμε την καρδιά μας. Τί σημαίνει σταυρώνω τον νου μου; Τί σημαίνει σταυρώνω την καρδιά μου; Καθαρίζω την καρδιά μου, μετανιώνω, αυτό σημαίνει μετανιώνω.
Γι᾿ αυτό, σας παρακαλώ, αυτές τις γιορτές και αυτές τις εποχές που ζούμε μην τις βλέπετε μοιρολατρικά, μην τις βλέπετε με σκεπτικισμό, με απελπισία, με απογοήτευση ιδιαιτέρως οι νεώτεροι που δεν έχουν εμπειρία παλαιότερων ασθενειών και περιπετειών. Έτσι είναι η ζωή, αγαπητά μου παιδιά. Οι παλιοί το ήξεραν, οι γονιοί σας, έκαμαν το λάθος και δεν σας τα είπαν αυτά και πολλοί εκ των αρχιερέων σιώπησαν. Αποτέλεσμα; Τα παιδιά νόμιζαν ότι όλη η ζωή είναιHappy birthday. Και όμως η ζωή είναι ωραία γιατί υπάρχει αυτή η συνεχής εναλλαγή. Έτσι αναδεικνύεται η ποιότητα. Αν δεν έχει καύσωνα δεν καταλαβαίνεις την αξία της βροχής.
Γι᾿ αυτό, σας παρακαλώ, να εισέλθετε στο μυστήριο του Σταυρού, είναι το μυστήριο που οδηγεί σε ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον. Μας το δίδαξε ο Νικητής του θανάτου, μας το διδάσκει συνεχώς ο Νικητής του διαβόλου, μας το διδάσκει συνεχώς ο Νικητής της αμαρτίας. Εμείς ποιού θέλουμε να είμαστε μαθητές; Αυτό είναι το ερώτημα. Ο καθένας ας απαντήσει κατά τον χαρακτήρα του, κατά τις συνήθειες του, κατά τα θέλω του. Τί θέλω είναι μεγάλη υπόθεση, γι᾿ αυτό και λέει στο «Πάτερ ἡμῶν» γενηθήτῳ τὸ θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς και δεν λέει, γενηθήτω το θέλημά μου. Τώρα ήλθε η εποχή που ο καθένας θα μετρήσει το θέλημά του. Εγώ προσωπικά θέλω να είμαι με τον Δεσπότη, συνήθισα, τον Σταυρωμένο Χριστό, τον Νικητή.
