Ποιος είναι ο ελάχιστος αδελφός στην τελική κρίση; (7.3.2021)

Ποιος είναι ο ελάχιστος αδελφός στην τελική κρίση; Τεμβριά, 7.3.2021.

Έτη πολλά και σε σας ευλογημένα και αναστάσιμα να είναι όπως ορίζει και η πίστις μας αλλά εξαιρέτως η περίοδος ταύτη που είναι περίοδος Τριωδίου και ετοιμασίας εισόδου εις την Μεγάλη Σαρακοστή. 

Και σήμερα Κυριακή της Απόκρεως, αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί, ακούομε το τέλος της ιστορίας και την απαρχή της αιωνιότητας, το Ευαγγέλιο της τελικής κρίσεως και ονομάζεται τελική κρίσις γιατί υπάρχει ακόμα μία κρίσις εις τον άνθρωπο, πρώτη κρίσις, μόλις η ψυχή χωρίσει από το σώμα και την τεσσαρακοστή ημέρα η ψυχή ανέλθει εις τα ουράνια δώματα εκεί που είναι η δόξα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και εκεί η ψυχή λαμβάνει την πρώτη κρίση και αναμένει ύστερα. Και αναμένει και αναμένει αυτό που σε κάθε «Πιστεύω» ακούομε “Καὶ πάλιν ἐρχόμενον κρῖναι ζῶντας καὶ νεκροὺς”. Άρα μία κρίσις όλους μας περιμένει και είναι εκπληκτικό που αυτή η κρίσις έχει ένα κριτήριο μόνον ένα ζύγι δηλαδή. ένα κριτήριο, ένα στάθμημα τον ελάχιστο αδελφό.

Σήμερα που άκουα τον διάκο και έλεγε συνεχώς αυτές τις τόσο φοβερές και απλές λεπτομέρειες, με ποιον τρόπο ο Θεός θα μας κατατάξει στην αιώνια ζωή, άκουσα μέσα μου να λέω του εαυτού μου “Νεόφυτε, τρέξε να βρεις ελάχιστον αδελφό αν θέλεις πραγματικά αιώνια ζωή και άσες τες θρησκοληψίες  και άσες τους ψευδοπατριωτισμούς  και άσες τες κοινωνικές επαναστάσεις και αλλαγές”. Μας περιμένει αιώνια ζωή. Το πιστεύουμε αυτό ή δεν το πιστεύουμε ή είμεθα απλά θρήσκοι της Κυριακής; Άμα πιστεύουμε ότι όλους μας, δικαίους και αδίκους, μας περιμένει αιώνια ζωή, και η αιώνια ζωή για άλλους θα είναι η ζωή του Τριαδικού Θεού «αὕτη ἐστὶν ἡ αἰώνιος ζωή, τοῦ γνῶναί σε τὸν ἀληθινὸν Θεόν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν» και για άλλους θα είναι εις κόλασιν αιώνιο. Μην ακούτε τους μεταπατερικούς θεολόγους και αγαπολόγους τάχα μου θεολόγους που λεν ο Θεός είναι αγάπη. Είναι αγάπη αλλά είναι και δικαιοσύνη. Τώρα απολαμβάνουμε την αγάπη Του και το έλεός Του αλλά τότε θα απολαύσουμε τη δικαιοσύνη Του. Η αιώνια ζωή τί θα είναι; Θα είναι κάτι πέρα από την αγάπη, κάτι πέρα από τη δικαιοσύνη. Θα είναι φως «Χριστέ, τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον». Φως θα είναι, αγαπητοί μου ένα φως γεμάτο πληροφορίες, ένα φως που να μας βοηθά να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε έτι και έτι και έτι περισσότερο τον Χριστό μας αλλά και τον συνάνθρωπό μας. 

Βλέπετε; Η αγάπη δεν τελειώνει ποτέ, η γνώσις δεν τελειώνει ποτέ αλλά θα περάσει η αγάπη Του και η αγάπη μας μέσα από την τελική κρίση, από τη δικαιοσύνη του Θεού δηλαδή. Και ποιο θα είναι το ζύγι;  Ο ελάχιστος αδελφός. Και για να μην κάμουμε πως δεν καταλαβαίνουμε, μας το εξηγά στο Ευαγγέλιο και μας λέει ποιος είναι ο ελάχιστος αδελφός. Δείξαμε συμπόνια σε έναν ξένο; Αυτός είναι ο ελάχιστος αδελφός μας. Η Κύπρος, η Σολιά και η Τεμβριά είναι γεμάτη ξένους. Σκεφτείτε λοιπόν πόση συμπόνια δείχνετε και να σκεφτώ και εγώ πόση συμπόνια δείχνω σ᾿ αυτούς τους ξένους απ᾿ όπου και αν είναι όποια και να είναι η αιτία που έχουν έλθει στον τόπο μας. Οι άνθρωποι είναι ξένοι, νοσταλγούν την πατρίδα τους και θέλουν από εμάς να τους δείξουμε συμπόνια, συμπαράσταση, να λοιπόν ένα κριτήριο, ένα ζύγι, ένας καθρέφτης για να δούμε ποιοι πραγματικά είμαστε, ποια είναι η στάση μας απέναντι σ᾿ όλους αυτούς του ξένους που η πρόνοια του Θεού και η τεμπελιά μας τους έφερε να εργάζονται για μας. 

Θέλουμε ένα δεύτερο ζύγι, έναν άλλο καθρέφτη να δούμε το πόση συμπόνια έχουμε και το τι θα γίνει με μας εις την αιώνια ζωή; Λέει το Ευαγγέλιο: «Ἀσθενὴς ἤμιν» στους δικαίους λέει, «ἐπισκέψασθέ με», στους άδικους λέει, «οὐκ ἐπισκέψασθέ με». Είναι γεμάτη η Κύπρος αρρώστους ειδικά η χρονιά τούτη που μας επέρασε η χρονιά του κορωνοϊού η φοβερή και η χρονιά που διανύομε η τρομερή; Σχεδόν τα τέσσερα πέμπτα έχουν αρρωστήσει άλλοι σωματικά και άλλοι ψυχικά από φόβο. Πόση συμπόνια δείξαμε, πόση προσευχή κάμνουμε για όλους τους ασθενείς; Και να μην ξεχάσουμε τους καρκινοπαθείς γιατί ο κορωνοϊός πάει να μας ξεγελάσει ότι είναι η μόνη αρρώστια της χρονιάς ενώ είναι μια από τις  αρρώστιες της χρονιάς. Και μην ξεχάσουμε τις λευχαιμίες και μην ξεχάσουμε κάτι άλλες αρρώστιες που δεν τις θεωρούμε αρρώστιες. Να σας πω μια; Τα διαζύγια, αρρώστια είναι και τα διαζύγια. Ακόμα και η ανηθικότητα που ακούμε δυστυχώς και σε μερικούς κληρικούς, ακόμη και με παιδιά και σε ηθοποιούς και τραγουδιστές, αρρώστια είναι, αγαπητοί μου. Αρρώστια είναι. Και αυτή η τραγουδίστρια που θα τραγουδήσει τον αγαπημένο της διάβολο άρρωστη είναι η καημένη. Την μνημόνευσα σήμερα με την καρδιά μου και την συμπόνεσα αφού για μια χούφτα δόξα προδίδει την πίστη της. Και εμείς το κάμαμε  με άλλες προδοσίες, μικρές μικρές ιδιοτέλειες και συμφεροντολογίες και δεν ομολογήσαμε τον Χριστό μας την ώρα που το περίμενε, που το ήθελε όταν Τον αμφισβητούν και Τον κοροϊδεύουν πολιτικοί, δημοσιογράφοι και άλλοι, και άλλοι, και άλλοι. Πόσο φοβηθήκαμε να ομολογήσουμε όταν οι άλλοι σιωπούσαν και εμείς έχουμε διπλή υποχρέωση επειδή είμαστε τακτικοί στο σπίτι Του, είμαστε τακτικοί στην αιμοδοσία Του στο «λάβετε φάγετε», στο «πίετε ἐξ᾿ αὐτοῦ πάντες». Τί θέλει από μας; Συμπόνια θέλει ο Χριστός και ομολογία θέλει ἐν παντὶ καιρῷ καὶ τόπῳ. Το κάμνομε; Ο καθένας ας ζυγίσει τον εαυτό του.

 Και δεν είναι μόνον οι άρρωστοι και οι ξένοι. Είναι και οι φυλακισμένοι που περιμένουν από εμάς μιαν επίσκεψη, είναι και οι φτωχοί που περιμένουν από εμάς μιαν ελεημοσύνη. «Ἔλεος θέλω καὶ οὐ θυσίαν».

Βλέπετε λοιπόν ποιοι είναι οι ελάχιστοι αδελφοί μας; Οι άρρωστοι, οι ξένοι, οι φυλακισμένοι, οι πτωχοί, οι γυμνοί, οι σεισμοπαθείς, οι διωκόμενοι, οι συκοφαντημένοι, οι διαζευγμένοι, τα παιδιά που αδικήθηκαν από ανθρώπους ανήθικους. Αλλά και αυτοί οι ανήθικοι ακόμη, να δούμε και αυτοί τι κρύβει ο καθένας τους, τι ιστορία πικρή και πόση συμπόνια θέλουν και προσευχή από εμάς και αυτοί.

Ο Χριστιανός λοιπόν όπως τον παρουσιάζει το Ευαγγέλιο ιδιαίτερα το σημερινό της Κρίσεως, τί είναι; Μια συμπόνια είναι, μια ευσπλαχνία είναι. Και λέει. Αν δεν μπορούμε εις τον κάθε άνθρωπο, τουλάχιστον λέει, εις τον ελάχιστο στον μικρό, στον πτωχό, στον ταπεινό, στον ξένο, στον άρρωστο, στον γέρο που περιμένει πως και πώς στο γηροκομείο την επίσκεψή μας. Ακούτε ελάχιστοι αδελφοί που θα γίνουν αιτία να έχομε αιώνια ζωή; 

Ο καθένας μας ας ζυγίσει τον εαυτό του πως ανταποκρίνεται σε όλους αυτούς του ελάχιστους που αναφέραμε με αφορμή το σημερινό Ευαγγέλιο και το κέρδος είναι απέραντο και είναι και αιώνιο. Αυτό είναι το εκπληκτικό δεν θα τελειώσει ποτέ δηλαδή αυτό το φως της αιώνιας ζωής που θα μας δίδει χάριν, ειρήνη, χαρά, γνώσεις, αγάπη, δικαιοσύνη, «Οὐκ ἔστιν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις, ἀλλὰ ἄσκησις, ἁγιασμὸς καὶ δικαιοσύνη», να την δικαιοσύνη πάλι. Κατά έναν παράδοξο τρόπο η δικαιοσύνη του Χριστού συνδέεται με την ευσπλαχνία, το έλεος και την αγάπη. Μην ξεχνάτε ότι μια από τις πιο θαυματουργές εικόνες της Παναγίας μας που την έχει η Κύπρος είναι η «Παναγία ἡ Ἐλεοῦσα» και λέγεται Ἐλεοῦσα γιατί είναι μητέρα του Ἐλέους και το έλεος είναι ο Χριστός. 

Όποιος λοιπόν, στο πρόσωπο του ελάχιστου αδελφού δίδει έλεος, αυτός στην ουσία ο ελάχιστος αδελφός είναι ο Χριστός, πίσω από κάθε ξένον κρύβεται ο Χριστός, πίσω από κάθε φυλακισμένο κρύβεται ο Χριστός, πίσω από κάθε γέρο κρύβεται ο Χριστός, πίσω από κάθε αδικημένο, ξένον, γυμνό και πτωχό κρύβεται ο Χριστός. Να Τον ανακαλύψουμε αλλά για να Τον ανακαλύψουμε και να Τον ψάξουμε σ᾿ αυτούς χρειάζεται μια ορμή, μια κινητήριος δύναμις και αυτή είναι η αναζήτησις της αιώνιας ζωής. Να το πω και πιο κοσμικά να ψάξομε το αιώνιο μας συμφέρον. Πώς ψάχνουμε παντού όπως μας έμαθε η αμαρτωλή Ευρώπη τα μικρά συμφέροντά μας, τα δικαιώματά μας τα ανθρώπινα λέμε τα ατομικά ας ψάξομε και τα αιώνια δικαιώματα μας και τότε θα ξεπεράσομε την ιδιοτέλεια γιατί Αγία Τριάδα σημαίνει Ανιδιοτελής αγάπη. Τί σημαίνει αιώνια ζωή; Ανιδιοτελής αγάπη. Αγάπη δηλαδή χωρίς συμφέρον. Όσο ψάξομε να επιτελέσομε αυτού του είδους το έλεος, αυτού του είδους την αγάπη χωρίς συμφέρον, τόσο, τόσο, τόσο πιο κοντά πλησιάζουμε στον Χριστό που σημαίνει τί; Τόσο πιο κοντά πλησιάζουμε στην αιώνια ζωή. Την εύχομαι σε σας, να την εύχεσθε και εσείς για μας. 

Καλή Σαρακοστή να έχομε, Καλό Στάδιο και τη Λαμπρή αχώριστοι!