Οι ενέργειες του Θεού και των ανθρώπων στη ζωή μας (08.09.2016)

Κήρυγμα Μητροπολίτη Μόρφου Νεοφύτου στη θεία Λειτουργία της εορτής της Γενέσεως της Θεοτόκου στην ιερά μονή Παναγίας του Άρακα στο χωριό Λαγουδερά (08.09.2016).

Πατέρες μου και αδελφοί μου,

Από την ώρα που διάβαζα την ευχή της αρτοκλασίας, με συγκλονίζει το γεγονός ότι η Εκκλησία ψάχνει αφορμές ακόμα και από τα πιο μικρά πράγματα να μας ευλογήσει, να μας αγιάσει, να μας κάμει αγίους. Προ ολίγου που διαβάζαμε την ευχή των κολλύβων, που έφτιαξαν οι εορταστές μας, εστίασα στην πρόταση: “Αὐτὸς, πανάγαθε Βασιλεῦ, καὶ τὰ σπέρματα ταῦτα (τα σπέρματα είναι τα κόλλυβα, το σιτάρι) σὺν τοῖς διαφόροις καρποῖς (τα σταφύδια και τα λοιπά), εὐλόγησον”. Τα ευλογούμε όλα αυτά τα σπέρματα μαζί με τους άλλους καρπούς και αφού τα ευλογήσει είτε ο ιερέας είτε ο αρχιερέας, αυτά πλέον είναι αγιασμένα. Όπου πάει η ευλογία η ιερατική, ή τοσούτω μάλλον αρχιερατική, εκεί υπάρχει αγιότητα, υπάρχει αγιαστική χάρις, αυτό σημαίνει ευλογία και για τους πιο μοντέρνους, υπάρχει ενέργεια. Η ενέργεια είναι μεταδοτική είτε είναι καλή, είτε είναι κακή. Για παράδειγμα όταν ένας είναι ζηλόφθονας  έχει κακήν ενέργειαν, έτσι εάν βρει έναν ο οποίος είναι αδύναμος, δεν έχει κοινωνήσει, δεν μετανιώνει και δεν εξομολογείται, τον πιάνει η ενέργεια της ζηλοφθονίας. Κατά τον ίδιον τρόπο όταν κάποιος κάνει μαγικές ενέργειες και επειδή το αντικείμενό με το οποίο ασχολείται δεν έχει σχέση με την Εκκλησία, η μαγεία πιάνει. 

Αντίθετα όταν ένας είναι άνθρωπος της προσευχής, της υπομονής μόλις σου πει, να ‘χεις την ευχή μου παιδί μου, αμέσως η ευχή του η θετική, η ενέργεια η θετική, η αγιαστική πιάνει σε μας, άρα το καλόν είναι μεταδοτικό. Ομοίως και το κακόν είναι μεταδοτικό, αλλά εμείς πρέπει να έχομεν τα κατάλληλα αισθητήρια να αποτρέπουμε τες κακές ενέργειες και να αφομοιώνουμε εν πνεύματι αγίω τες θετικές ενέργειες που πάντοτε έρχονται, από τον Τριαδικό Θεό, μέσω των αγίων, μέσω των αγγέλων, μέσω ημών των ιερέων και αρχιερέων. 

Και λέει στην συνέχεια η ευχή: “Αὐτὸς, πανάγαθε Βασιλεῦ, καὶ τὰ σπέρματα ταῦτα σὺν τοῖς διαφόροις καρποῖς εὐλόγησον, καὶ τοὺς ἐξ αὐτῶν μεταλαμβάνοντας ἁγίασον”. Δηλαδή λέει, αυτούς που θα μεταλάβουν τα κόλλυβα, που θα τα φάνε δια της βρώσεως, να τους αγιάσεις. Αφού είναι ευλογημένα από την Εκκλησία, από τους ιερείς, μας όσοι θα πάρετε απ’ αυτά, τα αγιασμένα, τα ευλογημένα κόλλυβα, θα έχετε την ενέργεια την αγιαστική του Τριαδικού Θεού, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος αθάνατος, τρισάγιος ο Θεός για αυτό και η ενέργεια του είναι πάντοτε Τρισάγια όπου ο Πατήρ, εκεί ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον.

Είναι πολύ σημαντικόν να ερχόμεθα στην Εκκλησία.  Λέγει ένας άγιος σύγχρονος  ο οποίος εκοιμήθηκε την εποχή μας, το 1994 στη Γεωργία, ο άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν Σαλός ότι εάν έβλεπαν οι άνθρωποι, τι γίνεται στην Λειτουργία, πως ο Θεός κατεβαίνει στη θεία Λειτουργία, πώς ενώνεται μαζί μας, πώς είναι παρούσα η Παναγία μας, πώς είναι παρόντες οι άγιοι άγγελοι, ο Τίμιος Πρόδρομος, οι άγιοι που μνημονεύομεν θα καταλάμβαιναν ότι όλη αυτή η παρουσία Θεού, αγίων και αγγέλων, είναι ενέργεια η οποία μπαίνει μέσα στο ναό που τελείται η Θεία Λειτουργία, ακόμη και οι σκόνες στο πάτωμα είναι αγιασμένες. Αν τα έβλεπαν οι άνθρωποι αυτά, όχι μόνον τα κόλλυβα θα έτρωγαν αλλά θα έκαναν μετάνοιες, θα εξομολογούνταν, θα μετάνιωναν για τα πάθη τους και θα είχαν έγνοια πότε να κοινωνήσουν κατά πρώτον και κύριον λόγο το σώμα και το αίμα του Χριστού, φτάνει να πάρουν ευλογία από έναν πνευματικό για να κοινωνήσουν. Αυτή είναι η μεγαλύτερη μορφή μετάδοσης αγιαστικής ενέργειας, το σώμα και το αίμα του Χριστού, αγιάζει όλο το σώμα, όλη την ψυχή. 

Όμως δεν είναι μόνον η Θεία Κοινωνία. Έχουμε τον αγιασμό, το νερό που αγιάζουμε πρώτα και κύρια στη γιορτή των Θεοφανείων και ύστερα ο κοινός αγιασμός που συνήθως κάμνουμε την πρωτομηνιά, την πρώτην ημέρα κάθε μηνός. Οφείλουμε να κάμνουμε αγιασμό και να έχουμε έγνοια να πίνουμε αγιασμό τακτικά.

Τα κόλλυβα, είτε είναι κόλλυβα εορταστικά όπως τα σημερινά, είτε είναι κόλλυβα μνημοσύνων, κεκοιμημένων είναι το ίδιο αγιασμένα. Τα μεν πρώτα για να δώσουμε ευχές στους εορταστές, για να πάρουμε και εμείς αγιότητα από τον άγιο που γιορτάζει, σήμερα από την Παναγία μας. Τα κόλυβα από  τα μνημόσυνα για να δώσουμε ευχές στους κεκοιμημένους, να τους μακαρίζει, να τους αναλάβει ο Θεός. Και όσοι από αυτούς που μακαρίζουμε και προσευχόμαστε , ιδιαιτέρως μέσα στη θεία Λειτουργία ή αλλιώς όπως μου έλεγεν η μάνα μου, τα βράδια μετά τα μεσάνυχτα όταν ανοίγουν οι γραμμές του ουρανού, είναι δίκαιοι την προσευχή που τους κάμνουμε, μας την επιστρέφουν διπλάσια, προσεύχονται αυτοί για μας. 

Έτσι λειτουργούν οι ενέργειες του Θεού και ο άνθρωπος είναι ένα ενεργειακό ον, ένα πλάσμα το οποίον απορροφά  το σώμα του και η ψυχή του όλες τις ενέργειες του Τριαδικού Θεού, της Παναγίας, του Τιμίου Προδρόμου, των αγίων αγγέλων, όλων των αγίων, και των ανθρώπων μας των δικαίων που βρήκαν παρρησίαν ενώπιον του Σωτήρος Χριστού. 

Όταν έτσι εργαζόμαστε, τότε η ζωή μας θα είναι χαρούμενη, θα έχομεν εσωτερικήν ανάπαυση, εύκολα θα συγχωρούμε όποιον μας πικράνει, δεν θα θέλουμε ούτε ένα βράδυ να κοιμηθούμε και να έχουμε βάρος εναντίον οποιουδήποτε ανθρώπου διότι, όταν καλλιεργούμε τες κακές σκέψεις, τες αδικίες που μας έκαμαν διάφοροι και δεν τες συγχωρούμε, δεν τις ξεχνούμε  δηλητηριάζουμε  το σώμα μας και την ψυχή μας.

Γι’ αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό να βρούμε αυτό τον τρόπο που η καρδιά μας συνεχώς να αγιάζεται, να μην αντέχει χωρίς την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ένας άνθρωπος που αγάπησε την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και όλων των αγίων, νοιώθει πότε έρχεται η ενέργεια του Θεού και πότε φεύγει. Μόλις θυμωθώ, μόλις κρίνω, μόλις κατηγορήσω ακόμη και με τον νου μου αμέσως η ενέργεια του Θεού φεύγει από πάνω μου, ο φύλακας μας άγγελος απομακρύνεται. Εκείνη την ώρα, εάν βρεθεί άνθρωπος φθονερός και μας καταραστεί, θα πιάσει η κατάρα του, εάν μας ζηλέψει θα πιάσει η ζήλια του, εάν μας κάμει μαγικά θα πιάσουν τα μάγια του. Αντίθετα, εάν συνεχώς αγωνιζόμαστε με την νοερά προσευχή, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλόν, Υπεραγία Θεοτόκε σώσον με, άγιε μου Γεώργιε πρέσβευε υπέρ εμού και με όποιον άλλον άγιον αγαπούμε, εκείνη την ώρα του πειρασμού έχουμε τέτοια δύναμη, που δεν μπορεί τίποτα να πιάσει ούτε στο σώμα μας αλλά ούτε και στην ψυχή μας, εκείνην την ώρα θεραπεύονται  φοβίες, ανασφάλειες, θλίψεις, κακίες και καταθλίψεις. 

Βλέπετε; Όποτε είμεθα συνδεδεμένοι με την ενέργειαν του Θεού, είμαστε δηλαδή πάνω στην πρίζα, όπως λένε οι μοντέρνοι δεν μας πιάνει τίποτε κακό. Αποσυνδεόμαστε  όμως με τα διάφορα πάθη, με τες διάφορες κακίες μας και τοσούτω μάλλον με τα σαρκικά, να προσέχουμε ιδιαίτερα τα σαρκικά πάθη, γέροι και νέοι. Να ξέρετε ότι μέσα στο γάμο, είναι χειρότερα επειδή δεν κρατούν την φυσική ζωή έστω και αν πολλοί  το θεωρούν δικαίωμα αυτό. Μας λέει ένας σύγχρονος άγιος που ζει μυστικά κάπου ότι για δύο μεγάλες αμαρτίες θα γίνουν οι μεγάλοι πόλεμοι που επροφήτευσαν οι μεγάλοι μας άγιοι, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο γέρο Παΐσιος και  αυτός που σας προανάφερα, ο άγιος Γαβριήλ της Γεωργίας, και αυτές είναι οι εκτρώσεις και οι παρά φύσην σαρκικές σχέσεις. 

Λοιπόν η Παναγία είναι γονατιστή και ο Τίμιος Πρόδρομος δίπλα της γονατιστός. Παρακαλούν τον Κύριο να ματαιώσει τους πολέμους, τους μεγάλους σεισμούς και τους καταποντισμούς, την μόλυνση του περιβάλλοντος. Ο Χριστός όμως απαντά: “Θέλω, αλλά οι άνθρωποι δεν θέλουν. Οι άνθρωποι δεν μετανοούν. Δύο αμαρτίες τους είναι συνεχόμενες και είναι περισσότερες από το έλεός μου. Η μία είναι οι εκτρώσεις  που σκοτώνονται μικρά απροστάτευτα παιδιά από τους ίδιους τους γονείς τους και η δεύτερη είναι η παρά φύσην σαρκικές σχέσεις εντός και εκτός γάμου, ιδιαιτέρως εντός του γάμου. Δεν σέβονται το σώμα το δικό μου που τους το έδωσα εις το βάφτισμα”. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση που είπε εντός γάμου. Επίσης σκεφτήτε τι λέμε στο βάφτισμα «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε» είμαστε ντυμένοι, φορούμε τον ίδιο τον Χριστόν. Κοινωνούμε το σώμα του και το αίμα του και δεν τιμούμεν αυτό το σώμα και το ενώνουμε με αρνητικές δαιμονικές ενέργειες. 

Γι’ αυτά όλα λοιπόν να έχουμεν έγνοια πώς αγιάζουμε το σώμα και την ψυχή μας και όχι να τα μολύνουμε με τον αντίθετο τρόπο που προαναφέραμε. Το να ερχόμαστε Εκκλησία, να μετανοούμε και  να κοινωνούμε, είναι ο καλύτερος τρόπος έστω και αν εκάμαμε κάποιες από αυτές τις αμαρτίες. Να μας συγχωρέσει ο Θεός και να ξέρετε ότι συγχωρεί ο Θεός. Η εξομολόγηση να είναι η κορυφή της μετάνοιάς μας, έτσι η Παναγία θα νοιώσει χαρούμενη ότι αυτό το σώμα που εδάνεισε στο Πνεύμα το Άγιον και εγεννήθην ο Υιός και Λόγος του Θεού και έλυσεν την κατάρα και την φθορά, δεν επήγε χαμένο. Και δεν επήγε όντως χαμένο, διότι τόσοι άγιοι που βλέπετε ζωγραφισμένοι και τόσοι άλλοι πολλοί που δεν φαίνονται, αυτοί επήραν στα σοβαρά την αγιότητα, την αγιότητα του Θεού και της Παναγίας την έκαμαν δική τους. Έτσι έχουμε άγιον Παΐσιο, άγιον Πορφύριον, άγιον Νικηφόρον πότε; Στα τέλη του εικοστού αιώνα. Θα συνεχιστούν και στον εικοστόν πρώτο αιώνα όλοι αυτοί οι μάρτυρες που μαρτυρούν για την πίστην τους σε όλες αυτές τις χώρες που καταδιώκονται από φανατικούς. 

Να έχουμε και μεις, αφού έχουμε ειρήνη δόξα τω Θεώ στην Κύπρο,  αυτή την καλή διάθεση να πηγαίνουμε στην Λειτουργία, να μετανοούμε, να εξομολογούμαστε. Μας συμφέρει και μας και των παιδιών μας διότι όσον εμείς αγιαζόμεθα, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας δεν θα έχουν τα μικρόβια της αμαρτίας.