Να αναμένουμε πάντα το αναπάντεχο στην ζωή μας

Σας συμβουλεύω να έχουμε έγνοια για το αναπάντεχο στη ζωή μας. Ιδιαιτέρως εμείς που είμεθα κάπως νεότεροι και μάθαμε να σχεδιάζουμε χωρίς τον Θεό. Θέλω αυτό, θέλω εκείνο, θέλω το άλλο… Λες και δεν θα υπάρξει ποτέ μια ξαφνική ανατροπή στη ζωή μας. Και όμως ο  άγιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής μας το διδάσκει και αυτό. Θα ’ρθει ώρα, που θα έχουμε ανατροπές εις την ζωή μας. Θα αλλάξουν τα σχέδιά μας! Είτε από προβλήματα υγείας, είτε από προβλήματα οικονομικά, είτε από προβλήματα των παιδιών μας, είτε από ένα πόλεμο, είτε από ένα σεισμό, είτε από έναν καταποντισμό… Κάτι  θα συμβεί που δεν ήταν μέσα στη σκέψη μας,  μέσα στα σχέδια μας. Και όμως το παραχωρεί ο Θεός. Ήταν μέσα στα σχέδια του αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή να τυφλωθεί; Όχι δεν ήταν. Το σχέδιο του ήταν να κάμει οικογένεια… Και όμως ήλθε η μεγάλη ανατροπή και άλλαξαν τα σχέδια που είχε για τον εαυτόν του… και έτσι επέλεξε και κατέφυγε στην αγκαλιά του Χριστού και του είπε, «Χριστέ μου, ότι θέλεις κάμε με, όπου θέλεις πάρε με. Φτάνει να είμαι μαζί Σου. Γιατί εσύ Χριστέ μου, είσαι η αιώνια ζωή. Η γυναίκα μου, τα παιδιά μου, τα πλούτη μου, τα πράγματά μου, είναι η προσωρινή ζωή. Των ογδόντα, εκατό χρόνων. Τί να κάμω τα ογδόντα, εκατό χρόνια, όταν ο θάνατος με περιμένει στη στροφή»; 

Άρα, πρέπει όλοι μας να είμεθα έτοιμοι για μεγάλες ανατροπές. Ότι μπορεί να βγούμε από τα σχέδια που έχομε για μας και για τους δικούς μας. Πρώτα και κύρια, να έχουμε ένα σχέδιο: Το πώς θα ενωθώ με την αγιότητα του Θεού μου. Πώς να αγαπήσω τον Χριστό μου με όλη μου την ψυχή, με όλη μου την ισχύ, με όλη μου τη δύναμη, αλλά και τον πλησίον μου, «ὡς ἑαυτόν». Διότι  ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, που τον γιορτάσαμε πριν λίγες μέρες στο χωριό Σινά Όρος μας λέει: «Είμαστε ψεύτες να λέμε αγαπώ τον Θεό που δεν τον βλέπω και να μην αγαπώ τον πλησίον μου που τον βλέπω!». 

Άρα εάν θέλω να έχω την αγιότητα του Θεού να μάθω να αγαπώ! Και μαθαίνω να αγαπώ, εάν μάθω να υπομένω τον πλησίον μου. Αν μάθω να συγχωρώ τον συνάνθρωπό μου. Αν μάθω να συνυπάρχω με τους ανθρώπους μου και τους γείτονές μου. Δεν το έμαθα αυτό, τι να λέμε σε αγαπώ Χριστέ μου! Είμαστε ψεύτες… 

Βλέπετε. Ο κάθε άγιος έχει κάτι να μας δώσει. Ο Τίμιος Πρόδρομος τη μετάνοια. Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, μας μαθαίνει την αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον. Ο άγιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής, μας μαθαίνει την υπομονή στις θλίψεις και να μην έχομε μεγάλα σχέδια για τον εαυτούλη μας. Ένα να είναι το μεγάλο μας σχέδιο. Πώς να κερδίσω την αιώνια ζωή που είναι το ανώτερο λαχείο. Κοιτάξτε τον άγιο Ιωάννη τον Λαμπαδιστή. Τον έβλεπαν οι άνθρωποι της εποχής του και έλεγαν, «το καημένο το παπαδοπαίδι». Παπαδοπαίδι ήταν. «Τί έπαθε. Λεβέντης και τυφλώθηκε;». Και κουνούσαν την κεφαλή τους και τον οικτίρανε και τον έλεγαν καημένο. Καημένος, ξέρετε τί σημαίνει; Καμένος. Και όμως, αυτός ο καημένος, αυτός ο τυφλός, που παραχώρησε ο Θεός μέσα από μαγική ενέργεια να τυφλωθεί, αξιοποίησε την τύφλωσή του, και τώρα μας μαθαίνει όλους εμάς, φτάνει να θέλουμε να είμαστε μαθητές του, να είμεθα πάντοτε έτοιμοι και για το ξαφνικό και το αναπάντεχο. 

Απόσπασμα κηρύγματος Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου από τον Πανηγυρικό Εσπερινό της εορτής του Οσίου Ιωάννου του Λαμπαδιστού, που τελέσθηκε στο ομώνυμό πανηγυρίζον μοναστήρι στην κοινότητα Καλοπαναγιώτη (03.10.2017)