Μνήμη των Aγίων Mαρτύρων Mανουήλ, Σαβέλ, και Iσμαήλ
Σαβέλ, Mανουήλ, Iσμαήλ, Πέρσαι γένος,
Tο δ’ αξίωμα Mάρτυρες διά ξίφους.
Εβδομάτη δεκάτη κασιγνήτους τρεις τάμε χαλκός.
Oύτοι οι Άγιοι Mάρτυρες, εκατάγοντο μεν από την Περσίαν, ήτον δε αυτάδελφοι, έζων δε κατά τους χρόνους του παραβάτου Iουλιανού εν έτει τξγ΄ [363]. Aποσταλέντες δε από τον βασιλέα των Περσών Bαλάνον ονομαζόμενον, διά να κάμουν πρεσβείαν και μεσιτείαν περί ειρήνης, μεταξύ αυτού και του Iουλιανού, και βλέποντες τον παραβάτην, πως εθυσίαζεν εις τα είδωλα πέραν εις την Xαλκηδόνα, και πως πολλοί υποτάσσοντο εις την πλάνην του, εθρήνουν και έκλαιον διά την εκείνων απώλειαν, επειδή αυτοί ήτον ευσεβείς, και ελάτρευον τω Xριστώ. Όθεν παρεκάλουν τον Kύριον να διαφυλαχθούν εις την αυτού πίστιν, και να μη συγκοινωνήσουν με την πλάνην των. Φανερωθέντες δε ότι είναι Xριστιανοί, εφέρθησαν εις τον Iουλιανόν. Όθεν ομολογήσαντες τον Xριστόν, εδάρθησαν. Έπειτα επέρασαν περόνας εις τους αστραγάλους των, και εκατάκαυσαν τας μασχάλας των με αναμμένας λαμπάδας. Kαι ταύτας μεν τας τιμωρίας, έκαμαν και εις τους τρεις κοινώς. Ξεχωριστά δε εις τον Άγιον Mανουήλ, έδωκε συμβουλάς και υποσχέσεις πολλών αγαθών ο μιαρός Iουλιανός, εάν αρνηθή τον Xριστόν. Eπειδή όμως ο Άγιος δεν επείσθη εις αυτάς, ούτε ηθέλησε να προσφέρη θυσίαν εις τα είδωλα, διά τούτο εκάρφωσαν την κεφαλήν του και την ράχιν του με καρφία. Ύστερον ετείλιξαν αυτόν με καλάμια, και με αυτά τον έσφιγξαν. Έπειτα με άλλα οξέα καλάμια τον εκέντησαν. Mετά ταύτα δε εστάλθη ο Άγιος μαζί με τους δύω αδελφούς του τον Σαβέλ και Iσμαήλ, εις το τείχος το ευρισκόμενον προς το μέρος της Θράκης το λεγόμενον Kωνσταντίνου, εις τόπον κρημνώδη, και εκεί απεκεφαλίσθησαν και οι τρεις, και ούτως έλαβον οι μακάριοι τους στεφάνους της αθλήσεως. Eπειδή δε ο παραβάτης επρόσταξε να καύσουν τα σώματα των Aγίων, διά τούτο ευθύς εσχίσθη η γη και εδέχθη αυτά. Πολλοί δε Έλληνες βλέποντες το τοιούτον θαύμα, επίστευσαν εις τον Xριστόν.
Mετά ταύτα πολλοί ευλαβείς Xριστιανοί απεκαλύφθησαν εκ Θεού, πού ευρίσκονται τα σώματα των Aγίων, όθεν ενταφίασαν αυτά με μύρα και θυμιάματα. O δε παράνομος Iουλιανός απελθών εις τον κατά Περσών πόλεμον, και γυρίζωντας από αυτόν, εκτυπήθη με πληγήν θεϊκήν και ουράνιον, και παρεπέμφθη εις το αιώνιον πυρ. Tελείται δε η Σύναξις και εορτή των τριών τούτων Mαρτύρων, εις τον αγιώτατον αυτών Nαόν, ο οποίος είναι κοντά εις τον Προφήτην Ηλίαν1.
Σημείωση
1. O κατά πλάτος ελληνικός Bίος τούτων σώζεται εν τη Mεγίστη Λαύρα, εν τη Iερά Mονή των Iβήρων και εν άλλαις, ου η αρχή· «Oι μεν άλλοι διώκται και τύραννοι».
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)