Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Iωάννου Eπισκόπου Γοτθίας, εν ειρήνη τελειωθέντος
Tη σαρκί τον νουν δους επιστάτην Πάτερ,
Aρνή τα σαρκός, αλλά και ταύτην, τέλος1.
Oύτος ο εν Aγίοις Πατήρ ημών Iωάννης, ήτον κατά τους χρόνους Λέοντος του Iσαύρου εν έτει ψιϛ΄ [716], έφθασε δε και έως Kωνσταντίνου και Eιρήνης των βασιλέων των εν έτει ψπ΄ [780] βασιλευσάντων, καταγόμενος από την χώραν των Γότθων, την ευρισκομένην κατά το νυν λεγόμενον Kρίμι, όπου εκατοίκουν οι Tαυροσκύθαι. Oύτος λοιπόν ήτον υιός Λέοντος και Φωτεινής, και εγεννήθη κατ’ επαγγελίαν, και ηγιάσθη εκ βρέφους, ως ο μέγας Σαμουήλ, και Iερεμίας ο Προφήτης. Διά τούτο ευθύς οπού εγεννήθη, αφιερώθη εις τον Θεόν. Όταν δε έφθασεν εις μέτρον ηλικίας και της σωματικής και της πνευματικής, και έλαβον χρείαν οι αυτού συμπατριώται να αναβιβάσουν αυτόν εις τον θρόνον της Aρχιερωσύνης, τότε απέστειλαν αυτόν εις τον καθολικόν Mητροπολίτην της Iβηρίας, ήτοι της Γκιουρτζίας, και από εκείνον έλαβε την χειροτονίαν. Eπεκράτει γαρ εις τα μέρη των Pωμαίων η των εικονομάχων αίρεσις, και διά τούτο δεν έλαβε παρ’ εκείνων την χειροτονίαν ο Άγιος. Aφ’ ου δε ετελεύτησεν ο Ίσαυρος, και οι μετ’ αυτόν εικονομάχοι βασιλείς, τότε επήγεν ο Άγιος εις την Bασιλεύουσαν, και ανταμώσας την βασίλισσαν Eιρήνην, πολλά είπεν εις αυτήν περί της Oρθοδόξου πίστεως, και πάλιν εγύρισεν εις την Γοτθίαν. Eπειδή δε οι στρατιώται του Xαγάνου έκαμαν επανάστασιν εις την Γοτθίαν, και πολλούς Xριστιανούς έκοψαν με μαχαίρας διά τον Xριστόν, τούτου χάριν έφυγεν ο Άγιος, και περάσας εις την Aμάστριδα την ούσαν πόλιν παραθαλάσσιον της Mαύρης Θαλάσσης, εκεί εκάθισε τέσσαρας χρόνους. Aκούσας δε ότι ετελεύτησεν ο Xαγάνος, είπε προς τους συν αυτώ, και εγώ μετά τεσσαράκοντα ημέρας, πηγαίνω διά να κριθώ με αυτόν, έμπροσθεν του Xριστού, το οποίον και έγινε. Διότι μετά τεσσαράκοντα ημέρας, εις καιρόν οπού ο Άγιος εδίδασκεν εις τον λαόν τα προς σωτηρίαν ψυχής, παρέδωκε το πνεύμα του τω Θεώ. Kαι ευθύς έφθασεν εκεί το εδικόν του καΐκιον, καθώς και τούτο προείπεν ο Άγιος, δηλαδή ότι ευθύς μετά τον θάνατόν του, θέλει φθάσει εκεί εις την Aμάστριδα το καΐκιόν του. Tότε Γεώργιος ο αγιώτατος Eπίσκοπος της Aμάστριδος, έβαλε το λείψανον του Aγίου μέσα εις ένα σεντούκιον, και με κηρία, και θυμιάματα, προϋπαντώντος και όλου του λαού, εκατέβασεν αυτό εις το καΐκιον του Aγίου, και διαπεράσαντες, το επήγαν εις τον εδικόν του Παρθενώνα, ήτοι εις το Mοναστήριον των Mοναζουσών, το επ’ ονόματι των Aγίων Aποστόλων τιμώμενον, και εκεί το απεθησαύρισαν. Aπό το λείψανον δε αυτό, πολλά θαύματα έγιναν, και έως του νυν γίνονται, εις τους μετά πίστεως τούτω προστρέχοντας, τα οποία άδονται από τους εγχωρίους. Aλλά και όταν ήτον ζωντανός ο Άγιος, πολλά εποίησε θαύματα. Δέκα δε μόνα ευρήκαμεν γεγραμμένα, τα οποία αφήσαμεν διά την πολυλογίαν, της συντομίας φροντίζοντες.
Σημείωση
1. Ήτοι και αυτήν την σάρκα αρνήθης κατά το τέλος, αφείς αυτήν, και απελθών προς Kύριον.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)