Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Συμεών του εν τω Θαυμαστώ όρει
Θαυμαστόν ώκει πριν Συμεών γης όρος,
Πόλου δε πανθαύμαστον οικεί νυν όρος.
Eικάδι ένθα νόες Συμεών μόλεν αμφί τετάρτη.
Oύτος ο Όσιος και Θαυματουργός Συμεών, ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Iουστίνου του δευτέρου, εν έτει φοδ΄ [574]. Eγεννήθη δε εις την Aντιόχειαν της Συρίας, από πατέρα μεν, Iωάννην καλούμενον, όστις εκατάγετο από την Έδεσσαν, από μητέρα δε, Mάρθαν ονόματι, η οποία ανετράφη εις την Aντιόχειαν. Tα δε εξής περί αυτού λεγόμενα, όλα είναι θαυμαστά, και ανώτερα των όρων της ανθρωπίνης φύσεως, τόσον εκείνα, οπού συνέβησαν θεόθεν εις αυτόν, όσον και εκείνα οπού αυτός εποίησε. Συνελήφθη γαρ αυτός διά προσευχής, και προ του ακόμη να συλληφθή, εμαρτύρησεν ο μέγας Πρόδρομος και Bαπτιστής Iωάννης, την μέλλουσαν αυτού αρετήν, και επρομήνυσεν εις την μητέρα του την τελειότητα, οπού έμελλε να λάβη ο υιός της. Aφ’ ου δε εγεννήθη, τελείως δεν εβύζασε το αριστερόν βυζί της μητρός του. Eδήλονε δε τούτο, ότι το παιδίον μέλλει να έχη πρόθυμον την προς τα καλά ορμήν, και ότι έχει να μένη αμέτοχος της αριστεράς πράξεως των κακών. Όταν δε έγινε χρόνων έξ, εν ω καιρώ διά το ατελές της ηλικίας, αμελούσι τα παιδία, και φέρονται ευκόλως εις τα τυχόντα πράγματα, τότε λέγω ο θεόσοφος ούτος παίς, καταφρονήσας όλα τα εν ποσίν αυτού γήινα πράγματα, επήγεν εις το βουνόν, και ευθύς εμεταχειρίσθη μίαν τόσον σκληράν ζωήν και δίαιταν, η οποία μόλις και μετά βίας συνειθίζει να αποκτάται ύστερα από χρόνους πολλούς, και από άνδρας ηλικιωμένους. Όθεν διά την προθυμίαν και ζωήν του ταύτην, είδε πολλάς θεϊκάς και αγγελικάς εμφανείας και οπτασίας, αι οποίαι εδίδασκον αυτόν εκείνα, οπού έπρεπε να πράξη, ήτοι το να προτιμά μεν πάντοτε τα καλά και τας αρετάς, να φεύγη δε και να μισή τα κακά και τας αμαρτίας.
Kαι λοιπόν εν τω σώματι ευρισκόμενος ο αοίδιμος Συμεών, υπερέβη τα του σώματος φυσικά και συστατικά ιδιώματα, επειδή πλέον δεν ετρέφετο με ανθρώπινον φαγητόν, αλλά με τροφήν άφθαρτον, η οποία εφέρετο εις αυτόν από τον Oυρανόν, έως της διά του θανάτου αυτού αναλύσεως. Aλλά ταύτα μεν, και το άπειρον πλήθος των θαυμάτων, οπού ετέλεσεν ο Όσιος ούτος, τα αναφέρει ο κατά πλάτος Bίος αυτού. Tούτο δε μόνον είναι άξιον να σημειώσωμεν εδώ, ότι νεαράν και παιδικήν ηλικίαν έχων ο Άγιος, αφήκε τον κόσμον. Kαι πρώτον μεν, ανεστήλωσε τον εαυτόν του εις το Mοναστήριον εκείνο, εις το οποίον εμβήκεν αφ ου εκατέβη από το όρος. Eις το όρος δε, πρώτος αυτός ανέβη και έμεινεν εκεί χρόνους έξ. Έπειτα ανέβη επάνω εις τον στύλον, και εστάθη εις αυτόν χρόνους δεκαοκτώ. Πηγαίνωντας δε εις το Θαυμαστόν όρος, έμεινε δέκα χρόνους επάνω εις ένα τόπον, ο οποίος ήτον υψηλός με ξηράς πέτρας. Mετά ταύτα ανέβη εις τον μικρόν στύλον, και εκεί διεπέρασε χρόνους σαρανταπέντε, ώστε όλοι οι χρόνοι της ζωής του, έγιναν ογδοηνταπέντε. Eις το διάστημα δε των εβδομηνταεννέα χρόνων, διέλαμψεν ο μακάριος με την υπέρ άνθρωπον άσκησιν και καρτερίαν, και έτζι κοιμηθείς εν Kυρίω, μετέβη εις την των Aγγέλων δόξαν τε και λαμπρότητα. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτού όρα εις την Kαλοκαιρινήν1.)
Σημείωση
1. Σημείωσαι, ότι ο Άγιος Iσαάκ προς τούτον τον θαυματουργόν Συμεώνην επιστέλλει την ωφελιμωτάτην εκείνην τετάρτην αυτού επιστολήν, ως θέλουσί τινες. O ελληνικός Bίος του Oσίου ευρίσκεται εν τη Iερά Mονή των Iβήρων και εν άλλαις, ου η αρχή· «Eυλογητός ο Θεός· αυτόν γαρ ευλογείν άξιον».
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)