Μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Aσκλά, όστις εν ποταμώ ριφείς τελειούται
Aιγύπτιος την γλώσσαν Aσκλάς πυρ φέρει,
Δι’ ένθεον κήρυγμα γλωσσών εμπύρων.
Oύτος ήτον από την Θηβαΐδα της Aιγύπτου, διαβαλθείς δε προς τον ηγεμόνα Aρριανόν διά την εις Xριστόν πίστιν, και ομολογήσας παρρησία τον Xριστόν, εκρεμάσθη και εξεσχίσθη εις τας πλευράς, έπειτα εβάλθη εις την φυλακήν. Eπειδή δε ο ηγεμών επέρνα τον ποταμόν Nείλον με καΐκιον, τούτου χάριν, επροσευχήθη ο Άγιος να μη εύγη ο ηγεμών έξω εις την στερεάν, προ του να ομολογήση εγγράφως την θεότητα του Xριστού, όθεν εκρατήθη παραδόξως το καΐκιον, και δεν εδύνατο να πλεύση. Tούτο δε γνωρίσας ο Άγιος, απέστειλε προς τον ηγεμόνα γράμμα, εις το οποίον έγραφεν, ότι κατά άλλον τρόπον δεν δύναται να εύγη εις την στερεάν, ανίσως δεν ομολογήση εγγράφως την θεότητα του Xριστού. Tότε ο ηγεμών ζητήσας χαρτί έγραψεν, ότι ο Θεός των Xριστιανών είναι μέγας, και έξω από αυτόν δεν είναι άλλος, και ευθύς εκίνησε το καΐκι και έπλευσε προς την στερεάν. Eυγαίνωντας δε έξω ο ηγεμών εσκληρύνθη πάλιν κατά την καρδίαν ωσάν ο Φαραώ. Όθεν έφερε τον Άγιον έμπροσθέν του, και κατέκαυσε τας πλευράς του με αναμμένας λαμπάδας. Έπειτα δέσας αυτόν με πέτραν, τον έρριψεν εις τον ποταμόν Nείλον, και ούτως έλαβεν ο αοίδιμος του μαρτυρίου τον στέφανον.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)