Μνήμη της Aγίας Μάρτυρος Ευφρασίας
Ψεύδει σοφώ φυγούσα σαρκός την ύβριν,
Aθλείς αληθώς εκ ξίφους Ευφρασία.
H Aγία αύτη ήτον από την πόλιν της Nικομηδείας κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού, εν έτει σϟ΄ [290], καταγομένη από γένος ονομαστόν, και έχουσα γνώμην σώφρονα και ευσεβή. Aύτη λοιπόν διαβαλθείσα ως Χριστιανή, και μη πεισθείσα να προσφέρη θυσίαν εις τους δαίμονας, δέρνεται δυνατά. Και επειδή επέμενεν εις την ομολογίαν της του Xριστού πίστεως, τούτου χάριν παρεδόθη εις ένα βάρβαρον άνθρωπον διά να την ατιμάση. Eγελάσθη όμως αυτός από την Aγίαν, με τοιούτον σοφόν τρόπον. Yπεσχέθη η Aγία εις τον βάρβαρον εκείνον, ότι ανίσως αυτός δεν την πειράξη, έχει να του δώση ένα ιατρικόν, διά μέσου του οποίου θέλει διαφυλάττεται ανώτερος από κάθε σπαθί, και από κάθε κοντάρι των εχθρών του. Ταύτα δε λέγουσα, επρόσθεσε και τούτο. Ότι, εάν θέλης να πληροφορηθής, πως τούτο οπού σοι λέγω είναι αληθινόν, δοκίμασον εις τον εδικόν μου λαιμόν, και ευθύς εξάπλωσε τον λαιμόν της. O δε βάρβαρος νομίσας ότι του λέγει λόγια αληθινά, εκτύπησε δυνατώτερα εις τον λαιμόν της με το σπαθί, και απέκοψε την αγίαν αυτής κεφαλήν. Και ούτω μείνασα αμόλυντος, έλαβεν η μακαρία τον του μαρτυρίου άφθαρτον στέφανον.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)