Κυκλοφόρησε τὸ νέο Ἑορτολόγιο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου 2024, τὸ ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένο στοὺς ἁγίους Νεομάρτυρες τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου, ποὺ ἔζησαν στὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, ἀλλὰ καὶ στὰ δικά μας χρόνια, καθότι ἔχουμε ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς Μητροπόλεως Μόρφου τὸν ἐπισήμως διακηρυχθέντα ἅγιο, τὸν νέο ἱερομάρτυρα Φιλούμενο τὸν ἐξ Ὀρούντης, ποὺ σφαγιάστηκε ἀπὸ φανατικοὺς Ἑβραίους στὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ τὸ 1979.
Μεταξὺ ἄλλων περιέχει τὰ κείμενα: «Οἱ Νεομάρτυρες, μᾶς φέρνουν ἐνώπιον τῶν εὐθυνῶν μας» τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, «Οἱ νεομάρτυρες τῆς Μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου, οἱ μαρτυρήσαντες κατὰ τὴν περίοδο τῆς ἐν Κύπρῳ Τουρκοκρατίας (1571-1878) καὶ μέχρι σήμερα», τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακείμ, Πρωτοσύγκελου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου, καθὼς καὶ ἀναλυτικὸ ἑορτολόγιο ἑκάστου μηνός, κατάλογο τῶν ἐλεύθερων ἐνοριῶν, ἱερῶν μονῶν καὶ τῶν κατεχόμενων κοινοτήτων, διάφορες ἄλλες πληροφορίες σχετικὰ μὲ τὴν τέλεση γάμων καὶ μνημοσύνων, καὶ πληροφορίες γιὰ τὴ Διοικητική, Πνευματική, Ποιμαντική, Κοινωνικὴ καὶ Πολιτιστικὴ Διακονία τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας.
Τὸ Ἑορτολόγιο διατίθεται ἀπὸ τὸ Βιβλιοπωλεῖο «Θεομόρφου» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου, τηλ.: 22824811 , ἠλεκτρονικὴ διεύθυνση: costas@immorfou.org.cy
Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου: Οἱ Νεομάρτυρες, μᾶς φέρνουν ἐνώπιον τῶν εὐθυνῶν μας
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ εἰσερχόμαστε στὸ σωτήριο ἔτος 2024. Ἕνα ἔτος ὁριακὸ γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα καὶ γιὰ τὴν ἡμετέρα νῆσο Κύπρο. Καί, ὅπως βλέπετε, τὸ φετινὸ Ἑορτολόγιο (2024) τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου εἶναι ἀφιερωμένο στοὺς ἁγίους Νεομάρτυρες τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου, ποὺ ἔζησαν στὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας. Οἱ ἅγιοι αὐτοί, ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα τῆς δοκιμασίας, δὲν φοβήθηκαν τὸν θάνατο, ἀλλὰ μὲ παρρησία προτίμησαν νὰ ὁμολογήσουν τὴν πίστη τους, ὡς τὸ πλέον τιμημένο δῶρο σ᾿ αὐτούς, ὑπογράφοντάς την μὲ τὸ αἷμα τους, παρὰ νὰ ζήσουν ἀκόμα λίγα χρόνια στὴν παροῦσα ζωή, ὡς ἐξωμότες καὶ αἰωνίως κολασμένοι. Καὶ τώρα ζοῦν στὴν αἰώνια ζωὴ μαζὶ μὲ τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.
Ἀλλ᾿ ὅμως, καὶ στὰ δικά μας χρόνια ἔχουμε ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς Μητροπόλεως Μόρφου τὸν ἐπισήμως διακηρυχθέντα ἅγιο, τὸν νέο ἱερομάρτυρα Φιλούμενο τὸν ἐξ Ὀρούντης, ποὺ σφαγιάστηκε ἀπὸ φανατικοὺς Ἑβραίους στὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ τὸ 1979.
Οἱ Νεομάρτυρες, τὴ ζωὴ καὶ τὸ μαρτύριο τῶν ὁποίων θὰ διαβάσετε σὲ λίγο στὸ ἐκτενέστατο —πλὴν ὅμως ἱστορικά, θεολογικὰ καὶ ἐπιστημονικὰ δομημένο— κείμενο τοῦ Πρωτοσυγκέλλου τῆς Μητροπόλεώς μας, Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου, μᾶς φέρνουν ἐνώπιον τῶν εὐθυνῶν μας. Αὐτοί, σὲ ἄλλες πολὺ δύσκολες ἐποχές, ὅπως εἴπαμε, μὲ τὸ αἷμα τους, μὲ τὴν ὁμολογία τους, μὲ διάφορες ἀφορμὲς ἕνας ἕκαστος, κατόρθωσαν νὰ κερδίσουν τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ νὰ ἀφήσουν παράδειγμα ἑλληνικοῦ πατριωτισμοῦ καὶ Ὀρθοδόξου πίστεως.
Ὅλοι αὐτοὶ οἱ Νεομάρτυρες μᾶς ὑπενθυμίζουν τὸ χρέος ποὺ ἔχουμε ἀπέναντι στὰ παιδιά μας, στὴν ἱστορία μας καὶ στὴν ἀθάνατη ψυχή μας.
Ἐμεῖς, τί κάνουμε; Τί μαρτυρία δίνουμε; Πρῶτα καὶ κύρια μέσα στὴν οἰκογένειά μας, κατόπιν στὴν κοινότητα ποὺ κατοικοῦμε, στὴ νῆσο μας, στὴν Ἐκκλησία μας, εὐρύτερα; Μπορεῖ νὰ μὴν κατορθώσουμε ποτὲ νὰ γίνουμε ἀσκητές, ἀλλὰ μποροῦμε νὰ εἴμαστε ὁμολογητές. Μπορεῖ νὰ μὴ χρειαστεῖ νὰ χύσουμε τὸ αἷμα μας γιὰ τὸν Χριστό. Τουλάχιστον, ἂς τιμοῦμε τὴν Ὀρθόδοξη μας πίστη μὲ ἔργα, ὁμολογώντας Χριστό.
Ζοῦμε σὲ καιροὺς μεγάλης ἀποστασίας. Ζοῦμε σὲ μιὰ ἐποχὴ, ποὺ οἱ ἄνθρωποι τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων ὀνομάζουν Νέα Ἐποχή, ποὺ ἐπιβάλλει μιὰ νέα εἰδωλολατρεία, σατανολατρεία καὶ ἀνηθικότητα μέσῳ τῶν ἀθέων γραμμάτων τῆς Εὐρώπης, τῶν ἀντιχριστιανικῶν ἐκπαιδευτικῶν προγραμμάτων καὶ τῶν ἀθέων νομοσχεδίων πού, εἴτε ἀδιάφορα, εἴτε ἐν ἐπιγνώσει ψηφίζονται ἀπὸ τοὺς βουλευτές μας, καὶ ποὺ δυστυχῶς ἀποδέχεται ἕνα μεγάλο μέρος τῆς κοινωνίας μας ἀδιαμαρτύρητα. Γιὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ ἀδιέξοδο τῆς ἐποχῆς αὐτῆς καλούμαστε νὰ εἴμαστε ἐμεῖς οἱ μάρτυρες καὶ οἱ διαμαρτυρόμενοι. Γιατί, ὅπως εἶπε καὶ ὁ μακαριστὸς Σαράντος Καργάκος, ὁ μέγας νεοελληνιστής, ἱστορικός, φιλόλογος καὶ δοκιμιογράφος «ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς ἐκπούστευσης καὶ ἐκπουτάνευσης τοῦ ἔθνους». Πολὺ βαρὺς καὶ προκλητικὸς ὁ λόγος του, ἀλλὰ πέρα ὡς πέρα ἀληθινὸς καὶ ὁμολογιακὸς σὲ μιὰ «λάιτ» ἐποχή, στὴν ὁποία, κατὰ κύριο λόγο, κινδυνεύει ἡ ψυχή μας, κινδυνεύουν τὰ παιδιά μας.
Ἤδη βρισκόμαστε στὴν ἐξέλιξη ἑνὸς Γ´ Παγκοσμίου Πολέμου… Οἱ προφητεῖες ἔγιναν πιὰ εἰδήσεις… Αὐτὸ ποὺ θέλω νὰ ὑπενθυμίσω σὲ ὅλους σας εἶναι ὅτι αὐτὸς ὁ πόλεμος εἶναι ἡ κορύφωση προγενεστέρων γεγονότων, ποὺ ἔχουν ἀρχίσει πρὸ καιροῦ, πρῶτα ὡς ἠθικὸς πόλεμος, μετὰ ὡς οἰκονομικός, καὶ μετά, τὸ 2011, ὡς στρατιωτικὸς ἀπὸ τὴ Συρία. Καὶ συνεχίζεται στὴν Οὐκρανία, τώρα στὴ Μέση Ἀνατολὴ καὶ ἕπεται συνέχεια. Τὸ παράδοξο ξέρετε τί εἶναι; Ὅτι οἱ ἅγιοι, ὅπως ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσος, ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς καὶ οἱ σύγχρονοι ἅγιοι Παΐσιος, Ἰάκωβος, Γερόντισσα Γαλακτία καὶ πολλοὶ ἄλλοι, λένε ὅτι πρέπει νὰ γίνει πόλεμος, γιατὶ εἶναι ὁ μόνος τρόπος νὰ ξεκαθαρίσει τὸ σιτάρι ἀπὸ τὸ ἄχυρο. Εἶναι ὁ μόνος τρόπος νὰ σωθεῖ ὅ,τι σώζεται, γιὰ νὰ μπορέσει τὸ ἀνθρώπινο γένος νὰ συνεχίσει νὰ ἁγιάζεται. «Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καὶ ἐγὼ μάρτυς, λέγει Κύριος ὁ Θεός…» (Ἠσ. 43,10).
Κι ἐδῶ, νὰ μοῦ έπιτρέψετε, τελειώνοντας, νὰ σᾶς ὑπενθυμίσω μέρος τοῦ διαλόγου τοῦ ἁγίου Ἰακώ-βου (Τσαλίκη) μὲ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Ρῶσο, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ἔχει διηγηθεῖ καὶ ἡ διήγησή του αὐτὴ ὑπάρχει σὲ ἠχητικὸ ἀρχεῖο στὸ διαδίκτυο:
«Ἅγ. Ἰωάννης: …Ἄκουσε, πάτερ μου, νὰ σοῦ πῶ. Πολλὴ ἡ ἁμαρτία στὸν κόσμο, πολλὴ ἡ ἀσέβεια καὶ πολλὴ ἡ ἀπιστία.
Ἅγ. Ἰάκωβος: Γιατί τὰ λὲς αὐτά, ἅγιε μου; Δὲν βλέπεις πόσος κόσμος ἔρχεται στὴ χάρη σου καὶ σὲ προσκυνᾶ;
Ἅγ. Ἰωάννης: Πολλοὶ ἔρχονται, ἀλλὰ λίγα εἶναι τὰ τέκνα μου. Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ γίνει πόλεμος. Γιατὶ πολλὴ ἡ ἁμαρτία στὸν κόσμο…
Ἅγ. Ἰάκωβος: Ὄχι, ἅγιέ μου… Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ὅλο σὲ πολέμους καὶ ταλαιπωρίες βρέθηκα. Στὴ Μικρὰ Ἀσία ποὺ γεννήθηκα, ἀλλὰ καὶ ὅταν ἤλθαμε στὴν Ἑλλάδα. Ὕστερα, ἅγιέ μου, ἂν γίνει ἔξαφνα ὁ πόλεμος θὰ χαθοῦν καὶ ψυχὲς πρὶν προφτάσουν νὰ μετανοήσουν.
Ἅγ. Ἰωάννης: Πρέπει νὰ γίνει πόλεμος, πρέπει νὰ γίνει πόλεμος, πρέπει νὰ γίνει πόλεμος…».
Μετ᾿ εὐχῶν
Ὁ Μόρφου Νεόφυτος
Ἐπισκοπεῖον Εὐρύχου, 29 Νεοεμβρίου 2023,
μνήμη τοῦ ἁγίου νέου ἱερομάρτυρος
Φιλουμένου τοῦ Κυπρίου
Ἁμαρτωλὸ*
Γαλάτεια Καζαντζάκη (1881-1962)
Στὴ Σμύρνη Λέλα, Ἡρὼ στὴ Σαλονίκη,
στὸ Βόλο Κατινίτσα ἕναν καιρό…
Τώρα στὰ Βοῦρλα μὲ φωνάζουν Νίκη…
Ὁ τόπος μου ποιὸς ἦταν; Ποιοὶ οἱ δικοί μου;
Ἂν ξέρω, ἀνάθεμά με!
Σπίτι, πατρίδα μου ἔχω τὰ μπορντέλα…
Ὡς κι οἱ ἀθῶοι χρόνοι οἱ παιδικοί μου,
θολές, σβησμένες ζωγραφιὲς
κι εἶναι ἀδειανὸ σεντούκι ἡ θύμησή μου!
Τὸ σήμερα χειρότερο ἀπ’ τὸ χτὲς
καὶ τ’ αὔριο ἀπ’ τὸ σήμερα θὲ νά ’ναι…
Φιλιὰ ἀπὸ στόματα ἄγνωστα, βρισιές,
κι οἱ πολισμάνοι νὰ μὲ τραβολογᾶνε…
Γλέντια, καβγάδες ὡς νὰ φέξει,
ἀρρώστιες, ἀμφιθέατρο τοῦ Συγγροῦ
κι ἐνέσεις 606.
Πνιγμένου καραβιοῦ σάπιο σανίδι,
ὅλη ἡ ζωή μου τοῦ χαμοῦ…
Μ’ ἀπὸ τὴν κόλασή μου στὸ φωνάζω:
εἰκόνα σου εἶμαι, κοινωνία, καὶ σοῦ μοιάζω.
*Τὸ ποίημα «Ἁμαρτωλό», δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ Πρωτοπόροι (1931), σ.124.
Τὸ κείμενο περιέχεται στὸ Ἑορτολόγιο τοῦ 2024, τῆς Ἱ. Μ. Μόρφου.