Ο σοβιετικός κατασταλτικός μηχανισμός, το θαύμα στον αστυνομικό διώκτη & οι αποκρυφιστικές αναζητήσεις των πρακτόρων της NKVD
Στις 2 Μαΐου ο Ορθόδοξος κόσμος εορτάζει την Αγία Ματρώνα την Αόμματη. Η Ματρώνα Νικόνοβα θεωρείται μια μεγάλη αγία της σύγχρονης εποχής, που έζησε μια καθ’όλα θαυματουργή εν Χριστώ ζωή την περίοδο μετά την πτώση του Τσάρου και την επικράτηση των μπολσεβίκων στη Ρωσία.
Βίος της Αγίας Ματρώνας
Πολλές πληροφορίες για την Αγία δίνει η Zinaida Zhadanova, που την γνώρισε, στο βιβλίο της «The Life Story of the Blessed Elder Matryona», το οποίο εκδόθηκε το 1993. Ο βίος της στα Ελληνικά με τον τίτλο «Η Αγία Ματρώνα της Μόσχας» εκδόθηκε το 2019 από τον Μοναχό Ακάκιο της Ιεράς Καλύβης Κοιμήσεως Θεοτόκου Καυσοκαλυβίων του Αγίου Όρους, απ’ όπου και αντλούμε όλες τις παρατιθέμενες πληροφορίες.
Η Matrona Dmitrievna Nikonova γεννήθηκε, χωρίς οφθαλμούς στις κόγχες, το 1881 στο χωριό Σέμπινο της επαρχίας Τούλα της Ρωσίας. Οι ευσεβείς, τίμιοι βιοπαλαιστές γονείς της, Dmitry και Natalia Nikonov, είχαν ακόμα 3 παιδιά, τον Ivan, τον Mikhail και τη Maria. Λόγω της φτώχιας τους, η μητέρα της σκέφθηκε να δώσει το παιδί της σε ορφανοτροφείο, είδε όμως ένα όνειρο προφητικό, που το δέχθηκε σαν σημάδι και άλλαξε την απόφασή της. Η μη γεννηθείσα ακόμη κόρη της παρουσιάστηκε με μορφή άσπρου πουλιού με ανθρώπινο πρόσωπο και κλειστά μάτια και κάθισε στο δεξί της χέρι.
Στον Βίο της εξιστορούνται πάμπολλα θαύματα, από τη μέρα της γέννησής της μέχρι και τον θάνατό της, από ανθρώπους που την γνώρισαν. Περιέθαλψε αρρώστους, βοήθησε κυνηγημένους, προφήτευσε προσωπικά και ιστορικά γεγονότα, μεταξύ αυτών την πτώση του Τσάρου και την άνοδο του κομμουνισμού. Αν και ποτέ δεν είδε το φως του κόσμου τούτου, περιέγραφε με λεπτομέρεια γεγονότα και τοποθεσίες, ακόμα και σε μακρινές χώρες.
Η παράδοση λέει και για τη συνάντηση της Ματρώνας με τον Άγιο Ιωάννη της Κροστάνδης, ο οποίος, μετά την ακολουθία στον ναό του Αγίου Ανδρέου της Κροστάνδης, παρεκάλεσε τον κόσμο να παραμερήσει μπροστά στην προσερχόμενη δεκατετράχρονη Ματρώνα και είπε: «Έλα, Ματρώνουσκα, έλα σ’ εμένα. Ιδού, έρχεται η αντικαταστάτριά μου, ο όγδοος στύλος της Ρωσίας!».
Δίωξη Χριστιανών από NKVD, διείσδυση KGB στην Εκκλησία
Με την επικράτηση των μπολσεβίκων, μοναστήρια και εκκλησίες έκλεισαν σε όλη την επικράτεια της αχανούς Ρωσίας, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Πολλά έχουν γραφεί για τις διώξεις και τα φρικτά μαρτύρια των εκατοντάδων χιλιάδων Χριστιανών, λαϊκών και κληρικών, στη Σοβιετική Ένωση, στην πορεία εφαρμογής του άθεου μαρξισμού. Υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία που περιγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τα δεινά που υπέφεραν οι πιστοί στο μπολσεβικικό καθεστώς. Ένα από τα πιο κλασικά είναι το «The Gulag Archipelago, 1918-1956» του Aleksandr Solzhenitsyn. Το δε Πατριαρχείο Μόσχας και η ιεραρχία της Εκκλησίας της Ρωσίας είχε διωχθεί και αλωθεί. Είχαν γίνει πολλές διασπάσεις στην προσπάθεια να κρατηθεί η Ορθοδοξία, ακόμα και μετά τη διείσδυση της NKVD, και μετέπειτα KGB, στην Ιερά Σύνοδο.
Στον Βίο της Αγίας Ματρώνας αναφέρονται τα εξής: «NKVD σημαίνει “Λαϊκή Επιτροπή Εσωτερικών Υποθέσεων”. Εκτελούσε χρέη μυστικής Αστυνομίας. Πολλά από τα διακεκριμένα στελέχη αποκρυφιστικών και σατανιστικών οργανώσεων αργότερα μετά την επανάσταση υπηρέτησαν στην Ασφάλεια και μυστικές υπηρεσίες (τη μετέπειτα KGB) και διακρίθηκαν για τη βαρβαρότητα και τη σκληρότητά τους ως ανακριτές και την επινοητικότητά τους σε μεθόδους βασανιστηρίων για την απόσπαση πληροφοριών. Υπολογίζουν ότι μόνο το 1937-1938 εκτελέστηκαν στους χώρους της NKVD, στο Μπούτοβο κοντά στη Μόσχα, 20.765 κληρικοί και λαϊκοί. Έριχναν τους σκοτωμένους σε μεγάλους λάκκους. Η κυβερνητική επιτροπή που ερευνά το θέμα έχει εκδώσει τόμο με βιογραφίες για 6.500 θύματα, από τους οποίους οι 430 ήταν κληρικοί… Το 1996 χτίστηκε ένα μικρό εκκλησάκι στους χώρους της μισητής μυστικής αστυνομίας NKVD. Παρόμοια γεγονότα συνέβαιναν σ’ όλη την έκταση της κομμουνιστικής επικράτειας, πόλεις και χωριά. Έχουμε ένα τεράστιο πλήθος νεομαρτύρων στη Ρωσία, στη διάρκεια των 70 περίπου χρόνων που κράτησε το κομμουνιστικό καθεστώς».
Μια μικρή αποκατάσταση του κύρους της Εκκλησίας επανήλθε κατά την περίοδο του «Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου», όπως ονομάστηκε επί Ιωσήφ Στάλιν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Εντούτοις, ο διάδοχός του, Nikita Khrushchev, θα την διώξει και πάλι, πολλές φορές βρίσκοντας αντίθετους ακόμη και τους ανθρώπους της KGB μέσα στην Εκκλησία.
Παρά τη διείσδυση των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών, τη διάσπαση και τους διωγμούς, η Ορθοδοξία στη Ρωσία κρατήθηκε ζωντανή και με τη διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991. Ο Καθεδρικός Ναός του Σωτήρος Χριστού στη Μόσχα ξανακτίστηκε με όλη τη μεγαλοπρέπειά του το 2000. Ο αρχικός είχε ξεκινήσει να κτίζεται το 1812, μετά τη νίκη του Τσάρου Αλέξανδρου Α’ επί του Ναπολέοντα και ανατινάχθηκε από τους κομμουνιστές το 1931. Το «Παλάτι των Σοβιέτ», που θα κτιζόταν στη θέση του, με τον Λένιν στην κορυφή, δεν κατέστη δυνατόν να ολοκληρωθεί ποτέ, και τα θεμέλιά του, μέχρι την ανέγερση του νέου ναού, κατέληξαν τροποποιημένα ως χώρος για τη μεγαλύτερη ανοιχτή πισίνα του κόσμου, την Moskva Pool.
Κυνήγι της Μάτουσκα από τη «μιλίτσιγια»
Στον Βίο της Αγίας Ματρώνας υπάρχουν αρκετά αποσπάσματα για την «επαφή» της με τις αστυνομικές Αρχές, τις κομμουνιστικές «μιλίτσιγιες» που την καταδίωκαν, κατά τις τακτικές μετακινήσεις της και αλλαγές οικιών, μετατρέποντάς την σε άστεγη οδοιπόρο και ασκήτρια.
Στη σελίδα 32: «Στην πατρίδα της Ματρώνας και οι δύο αδελφοί της, Μιχάλης και Ιβάν, μπήκανε στο κομμουνιστικό κόμμα, ο Μιχάλης μάλιστα έγινε και το στέλεχος του χωριού. Η Αγία, μένοντας στο σπίτι τους, με τα έργα και το παράδειγμά της τους δίδασκε να φυλάττουν την Ορθόδοξη Πίστη. Έτσι, η παρουσία της έγινε για τους αδελφούς της αφόρητη. Φοβούνταν ακόμα και τη σύλληψη. Από λύπη γι’ αυτούς αλλά και για τους ηλικιωμένους γονείς της (η μητέρα της Ματρώνας απεβίωσε το 1945) η Μάτουσκα έφυγε για τη Μόσχα. Αρχίσανε οι περιπλανήσεις της σε συγγενείς και γνωστούς, σε σπιτάκια, διαμερίσματα και υπόγεια. Σχεδόν παντού η Ματρώνα ζούσε χωρίς άδεια διαμονής και πολλές φορές ως εκ θαύματος σώθηκε από τη σύλληψη. Δύο “υποτακτικές-νοσοκόμες” έμεναν μαζί της και την περιποιούνταν».
Στη σελίδα 34: «Λένε ότι κάποιες κατοικίες η Ματρώνα τις εγκατέλειπε βιαστικά, προβλέποντας το πλησίασμα πειρασμών, και κάθε φορά μία μέρα πριν από τον ερχομό της αστυνομίας (Ζούσε χωρίς άδεια διαμονής, επειδή οι καιροί ήταν δύσκολοι και οι άνθρωποι φοβούνταν να τη δηλώσουν για να πάρει άδεια). Φεύγοντας εγκαίρως διέσωζε από τη σύλληψη και τον εαυτό της αλλά και εκείνους που την φιλοξενούσαν. Πολλές φορές ήθελαν να την συλλάβουν. Συνελήφθησαν και μπήκαν στη φυλακή ή εξορίστηκαν πολλοί από τους δικούς της. Η Ζηναΐδα Ζδάνοβα καταδικάστηκε σαν “μέλος εκκλησιαστικού-μοναρχικού συγκροτήματος”. Η Ξένη Σαφάροβα διηγήθηκε ότι ένας ανεψιός της Αγίας, ο Ιβάν, έμενε στο Ζαγόρσκ. Έξαφνα μια μέρα η Αγία τον φωνάζει νοερώς, να έρθει σ’ αυτήν. Έρχεται ο Ιβάν στον προϊστάμενό του και του λέει: “Θέλω να πάρω άδεια, πρέπει να πάω στη θεία μου”. Ήρθε χωρίς να ξέρει τι συμβαίνει. Του λέει η Ματρώνα: “Έλα, έλα γρήγορα να με πας στο Ζαγόρσκ, στην πεθερά σου”. Μόλις φύγανε, ήρθε η αστυνομία. Αυτό γινόταν πολλές φορές. Όταν ήθελαν να την συλλάβουν, αυτή έφευγε».
Η σωτηρία της συζύγου του αστυνομικού
Στο παρεκκλήσιο των Αγίων Παρασκευής & Ματρώνας στο Παραλίμνι, που βρίσκεται συνενωμένο, στα δεξιά, με τον κυρίως Ιερό Ναό της Αγίας Βαρβάρας, υπάρχει στον θόλο μια πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα που γράφει: «Η Αγία Ματρώνα προφητεύει ότι το σπίτι του αστυνομικού καίγεται». Αυτή ήταν και η έμπνευση για το παρόν άρθρο. Δεν βλέπεις συχνά σε ορθόδοξες εικόνες ένστολο αστυνομικό της νεωτερικής εποχής. Ο αγιογράφος, μάλιστα, φρόντισε να τον παρουσιάσει σωστά, με τη στολή που έφεραν τα στελέχη της NKVD τότε.
Στη σελίδα 36 του Βίου της υπάρχει η εξής αναφορά της Άννας Βιμπορνόβας, που θυμάται το περιστατικό: «Ήρθε μια φορά ένας αστυνομικός να πάρει τη Ματρώνα και εκείνη του λέει: “Φύγε, φύγε γρήγορα, έχεις συμφορά στο σπίτι σου. Η τυφλή δεν φεύγει από σένα, εδώ στο κρεβάτι κάθομαι, δεν πάω πουθενά”. Την άκουσε, πήγε στο σπίτι του και βρήκε τη γυναίκα του καμένη από την γκαζιέρα. Πρόλαβε να την μεταφέρει στο νοσοκομείο. Όταν την άλλη μέρα ήρθε στην υπηρεσία, τον ρώτησαν: “Την συνέλαβες την τυφλή;”. “Την τυφλή, -τους λέγει-, δεν θα την συλλάβω ποτέ. Χάρη στην τυφλή πρόλαβα να πάω τη γυναίκα μου στο νοσοκομείο, άμα δε μου το ’λεγε θα την έχανα”».
Εκκλησίες της Αγίας Ματρώνας της Ρωσίδας στην Κύπρο υπάρχουν επίσης στην Πέγεια (Πάφος) και στα Κάτω Πολεμίδια (Λεμεσός).
Αποκρυφισμός, παραψυχολογία & μυστικές υπηρεσίες
Παρά τη δημόσια αθεΐα του σοβιετικού κράτους, οι μυστικές του υπηρεσίες ερευνούσαν με ιδιαίτερο ζήλο τα αποκρυφιστικά και μεταφυσικά φαινόμενα, με στόχο την άντληση πολιτικής δύναμης. Στον βίο της Αγίας Ματρώνας υπάρχει μια ενδιαφέρουσα αναφορά που αποδίδεται στη Zinaida Zhadanova, που έζησε από κοντά την Αγία Ματρώνα. Στο σημείο που εξιστορεί το πώς η Μάτουσκα προφήτευσε τον γάμο της φτωχής μητέρας της, Ευδοκίας, με τον πατέρα της, Βλαδιμίρ Ζδάνοβ, γόνο πλούσιας οικογένειας, ο οποίος σπούδαζε στη Σχολή Σιδηροδρομικής Συγκοινωνίας στο Περμ, υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια:
«Το 1917 γεννήθηκα εγώ. Ο πατέρας μου νοίκιασε διαμέρισμα στο Σέργιεβ Ποσάδ – απέναντι από την πύλη της Λαύρας του Αγίου Σεργίου. Εμείς με τη μαμά μέναμε εκεί και αυτός μας επισκεπτόταν. Οι γονείς του πατέρα μου δεν μας αναγνώριζαν. Αλλά, εάν δεν παντρευόταν ο πατέρας μου τη μητέρα μου, που ήταν άσημης καταγωγής, θα τον τουφεκίζανε, όπως πολλούς συγγενείς του – που ήταν όλοι από τον κύκλο του Τσάρου. Έτσι δι’ ευχών της Αγίας αποκαταστάθηκε η μητέρα μου, αλλά σώθηκε και από βέβαιο θάνατο ο πατέρας μου.
»Κάποτε, ο πατέρας μου ήταν μέλος του “Θεοσοφικού Συλλόγου”. Ο πρόεδρος του Συλλόγου ήταν ο Μπελούσιν, ο οποίος μετά δούλευε στα “Όργανα NKVD”. Ήταν ειλικρινά πιστός άνθρωπος ο πατέρας μου, αλλά στη νεαρή του ηλικία παρασύρθηκε από την ψευδοπνευματικότητα τόσο πολύ, που έγραψε μαζί με τον φίλο του Σμάκοβ το βιβλίο “Οι βρόγχοι Τάρω” – γνωστό μεταξύ των αποκρυφιστών. Το ότι επισκεπτόταν τις συγκεντρώσεις του Συλλόγου δυσαρεστούσε πολύ τη μάννα μου. Προσπαθούσε να τον εμποδίζει, αλλά δεν την άκουγε και πήγαινε εκεί προσποιούμενος πως πάει μαζί μου για περίπατο. Οι συγκεντρώσεις γίνονταν σ’ ένα σπίτι στην πλατεία “Τρουμπνάγια”. Εκεί κάνανε πειράματα “υλοποιήσεως”. Ήμουν δέκα χρονών περίπου και θυμάμαι καλά πως κατά τη διάρκεια αυτών των πειραμάτων, από τον αέρα έπεφταν πάνω στο τραπέζι “πραγματικά” τριαντάφυλλα… Αλλά η Ματρώνα έπειθε τη μάννα να μην τον εμποδίζει. “Θα τον σώσει ο Κύριος”, έλεγε και προσευχόταν γι’ αυτόν. Και, όντως, στο τέλος της δεκαετίας του είκοσι, έκοψε κάθε σχέση με τον Σύλλογο, μολονότι και μετά, για πολύ καιρό ακόμη, φοβόταν την εκδίκησή τους» (σσ. 69-71).
Παρά τη διακηρυγμένη αθεΐα της, η μαρξιστική-λενινιστική υπερδύναμη μελετούσε επισταμένα τα παραφυσικά και παραψυχολογικά φαινόμενα κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, με στόχο να αποκτήσει προβάδισμα έναντι των αντίπαλων ΗΠΑ. Όπως αναφέρει ο Larry Greenemeier σε άρθρο του στο «Scientific American» (29/10/2008), τόσο το Πεντάγωνο, μέσω της περίφημης DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency), όσο και οι Σοβιετικοί, μελετούσαν -πέραν της εξωτικής υψηλής τεχνολογίας- και φαινόμενα όπως η εξωαισθητηριακή αντίληψη (extrasensory perception).
Στη μελέτη των P.T. Van Dyke και Mario L. Juncosa της RAND Corporation, που έγινε για λογαριασμό της DARPA, με τίτλο «Paranormal Phenomena» (1973), αναφέρεται πως η σοβιετική έρευνα, ταξινόμηση, έλεγχος και εφαρμογή αυτών των φαινομένων είχαν προχωρήσει πολύ περισσότερο από τις αντίστοιχες αμερικανικές.
Η ενασχόληση των Σοβιετικών με παραψυχολογικά φαινόμενα ξεκινά ήδη από τις αρχές του 1920, όταν ιδρύεται το Ινστιτούτο για την Έρευνα του Εγκεφάλου στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ για τη μελέτη της «τηλεπάθειας» (“telepathy”), ως μορφή «βιολογικής επικοινωνίας» ανθρώπου-μηχανής χωρίς ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Μεγάλο ενδιαφέρον έδειξαν για την «ψυχοκίνηση» (“psychokinesis”), τη μετακίνηση αντικειμένων με τον νου, με στόχο να παρέμβουν στα προγράμματα καθοδήγησης των διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων.
Οι Σοβιετικοί, σύμφωνα με τους συγγραφείς της έκθεσης, είχαν τη θεωρία πως τα παραφυσικά φαινόμενα ήταν αποτέλεσμα της «βιοενεργητικής», αποτέλεσμα της ενέργειας που εκπέμπεται από τον μεταβολισμό του ανθρώπου, ή «βιόπλασμα» (“bioplasma”). Στην έκθεση καταγράφονται μια σειρά από «βιοενεργητικά φαινόμενα» και τεχνολογίες όπως “Kirlian effects”, “biophysical effect”, “dermo-optics”, βελονισμός (“acupuncture”), υπνωτισμός και “electroauragram”.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η αναφορά σε μεθόδους «ψυχοσωματικής» αυτοΐασης του ανθρώπου, που μπορεί να βοηθήσουν στρατιώτες στη μάχη ή αντοχή σε βασανιστήρια και πλύση εγκεφάλου, τις οποίες απέδιδαν σε αυτό που ήταν «παραδοσιακά» γνωστό ως «θεραπεία μέσω της πίστης» (“faith healing”).
Περί παντεπόπτων οφθαλμών επίμετρο
«Ξεχνώντας πως για ό,τι έκανες θα κριθείς, κι ότι έσπειρες σ’ αυτήν τη ζωή θα το θερίσεις, | θα’ναι μια μέρα που δεν θα θέλεις ποτέ να δεις, η Δευτέρα Παρουσία ή Ημέρα της Κρίσης. | Η Ημέρα που όλα τα κρυφά θα γίνουν φανερά, θα ’ρθει ξαφνικά εκεί που δεν το περιμένεις, | και θα βγούνε στην επιφάνεια έργα δαιμονικά, όλες οι αδικίες κι όλες οι βρωμιές της οικουμένης» – Γιάννος Wu, «Αόρατος Πόλεμος» (2003).
Η NKVD αποτέλεσε μιαν από τις πιο φοβερές μυστικές υπηρεσίες όλων των εποχών, τόσο για την ευρηματικότητά της στη συλλογή πληροφοριών, όσο και για τις βάναυσες και απάνθρωπες μεθόδους που μετερχόταν. Ήταν τα πολιτικά μάτια των μπολσεβίκων σε όλη την επικράτεια της χώρας, ο κοσμικός «παντεπόπτης οφθαλμός» της άθεης σοβιετικής μηχανής, ο αντίζηλος του ματιού της πρόνοιας του Τριαδικού Θεού που ήθελε να αντικαταστήσει. Και παρά το ότι λειτουργούσε εν κρυπτώ και παραβύστω, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και τώρα ο κόσμος γνωρίζει τα κατορθώματά της, όπως και της Gestapo των Γερμανών εθνικοσοσιαλιστών, της ανατολικογερμανικής Stasi και τόσων άλλων.
Η Αγία Ματρώνα δεν πρόλαβε να δει τίποτα στη ζωή της, διότι γεννήθηκε χωρίς να έχει καν μάτια, με τα βλέφαρά της κλειστά. Ωστόσο, αυτή η φτωχή, τυφλή γυναίκα αξιώθηκε της Θείας Χάριτος να βλέπει και να προβλέπει γεγονότα, που η πιο πολυστελεχωμένη, καλολαδωμένη και καλοκουρδισμένη μηχανή παρακολούθησης, επιτήρησης, παρατήρησης, φακελώματος και ανάλυσης της εποχής της δεν κατάφερνε να δει. Η Αγία αυτή γυναίκα ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά από τους άθεους διώκτες της, όχι γιατί ήταν ξύπνια, με τη συμβατική έννοια, αλλά διότι υπηρέτησε με ταπείνωση και ευλάβεια την Α-λήθεια του Χριστού. Όπως έλεγε η ίδια για το «φακέλωμα» από δαίμονες και αγγέλους: «Αδικοχαμένος γίνεται κανείς, όταν ζει χωρίς προσευχή. Ο εχθρός κάθεται στον αριστερό μας ώμο και στον δεξιό ο Άγγελος. Έχουν και ο ένας και ο άλλος το δικό τους βιβλίο. Στο ένα γράφονται οι αμαρτίες μας, στο άλλο τα καλά μας έργα».
Η πίστη στον Θεό είναι προσωπική υπόθεση, είναι προϊόν «συνεχούς αναζήτησης κι έρευνας», είναι βιώματα και εμπειρίες. Δεν είναι πολιτικό «μανιφέστο», προεκλογικό πρόγραμμα, κομματική ιδεολογία – γι’ αυτό και δεν της πρέπει να την σκυλεύεις ως τέτοια. Εξ’ άλλου, όπως είπε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι». Τα «μυστικά» των Αχράντων Μυστηρίων είναι στο βαριεστημένο κοσμικό μάτι πιο ακατανόητα και πιο δυσερμήνευτα από τα πιο άκρως απόρρητα, κρυπτογραφημένα αρχεία των μυστικών υπηρεσιών, και όμως, είναι ό,τι πιο «open source» υπάρχει εκεί έξω, προσβάσιμα και προσιτά, βιωματικά, στον καθένα. «Ερεύνα τας γραφάς, ψάξε και θα βρεις, κτύπα και θα σου ανοιχτεί, ζήτα και θα σου δοθεί».
Και όπως για τη νίκη στον κανονικό πόλεμο το Κράτος χρειάζεται τις Μυστικές Υπηρεσίες να δουλεύουν σωστά, ως φύλακες-άγγελοι της κοινωνίας, με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, ο Αόρατος Πόλεμος του Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου, χρειάζεται τα Άχραντα Μυστήριά του, με γνώμονα «τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών». Δύο κόσμοι φαινομενικά διαφορετικοί, αλλά εκεί που τέμνονται, αλλάζει η Ιστορία…
(δημοσιεύθηκε στη «Σημερινή της Κυριακής», 01/05/2022, στήλη «Άμυνας & Ασφάλειας Αφηγήματα»)