Όταν ήμουν νέος, έλεγε στους αδελφούς ο Αββάς Ισίδωρος, ο Πρεσβύτερος της σκήτης, δεν είχα ωρισμένο καιρό για προσευχή. Προσευχόμουν χωρίς διακοπή όλη την ημέρα και το μεγαλύτερο μέρος της νύκτας.
Σαν ήμουν νέος, διηγείται ό Αββάς Ισίδωρος, κατέβηκα κάποτε στην πόλι να πουλήσω τα καλάθια μου και νοιώθοντας τον θυμό να με κυριεύη, παράτησα στην αγορά τα καλάθια και γύρισα τρέχοντας στο κελλί μου.
Λένε πως ο Αββάς Ισίδωρος, όταν καταλάβαινε ότι του πήγαιναν επισκέπται, έτρεχε να κρυφτή σ’ένα απόμερο κελλί, που μόνο αυτός ήξερε, για να μην τον βρούν. Στους αδερφούς, που τον ρωτούσαν γιατί το έκανε, απαντούσε:
– Και τα θηρία, παιδιά μου, που προλαβαίνουν και κρύβονται στις φωλιές τους, γλυτώνουν τον κίνδυνο.
Είπε ο αββάς Ησαίας ότι ο αββάς Ισίδωρος, ο πρεσβύτερος του Πηλουσίου, όταν είχαν κοινή τράπεζα στην εκκλησία και οι αδελφοί έτρωγαν και συζητούσαν, τους ήλεγξε και είπε: «Σωπάστε, αδελφοί, γνωρίζω αδελφό που τρώει μαζί μας και πίνει όσα ποτήρια πίνουμε κι εμείς, και η προσευχή του ανεβαίνει στον Θεό σαν φωτιά».
Έλεγαν για τον αββά Ισίδωρο, τον πρεσβύτερο της Σκήτης, ότι, αν είχε κανείς (στη συνοδεία του) αδελφό άρρωστο ή τεμπέλη ή κακόγλωσσο και ήθελε να τον διώξει, έλεγε: “Φέρτε μου τον εδώ”, και τον έπαιρνε, και τον έσωζε με τη μακροθυμία του.
Είπε ο αββάς Ποιμήν για τον αββά Ισίδωρο ότι, όταν μιλούσε στους αδελφούς στην εκκλησία, αυτόν τον λόγο μόνο έλεγε:
«Αδελφοί, συγχωρήστε και θα συγχωρηθούν και οι δικές σας αμαρτίες». (πρβλ. Ματθ. 6:14. Μάρκ. 11:25).
Κάποτε ο αββάς Μωυσής πολεμήθηκε πολύ από τον πειρασμό της πορνείας. Μη μπορώντας άλλο να καθίσει στο κελλί του, πήγε και το είπε στον αββά Ισίδωρο.
Ο γέροντας τον παρακάλεσε να επιστρέψει στο κελλί του, αυτός όμως δεν δέχτηκε λέγοντας: «Δεν μπορώ, αββά». Τον πήρε τότε μαζί του ο γέροντας, τον ανέβασε στη στέγη του κελλιού και του είπε: «Κοίταξε προς τη δύση». Αυτός κοίταξε και είδε ένα αναρίθμητο πλήθος από δαίμονες όλο ταραχή και θόρυβο, έτοιμους για πόλεμο. Του είπε πάλι ο αββάς Ισίδωρος: «Δες και προς την ανατολή».
Κοιτώντας αυτός είδε αναρίθμητα πλήθη αγίων αγγέλων γεμάτων δόξα. Και του είπε ο αββάς Ισίδωρος: «Να, αυτοί είναι που στέλνει ο Κύριος να βοηθήσουν τους αγίους, ενώ στη δύση είναι εκείνοι που τους πολεμούν. Αυτοί λοιπόν που είναι μαζί μας είναι περισσότεροι». Και έτσι ευχαρίστησε τον Θεό ο αββάς Μωυσής, πήρε θάρρος και γύρισε στο κελλί του.
Είπε ο Αββάς Ισίδωρος ο πρεσβύτερος: «Εάν τηρείτε κανονικά τη νηστεία, μην υπερηφανεύεσθε. Εάν δε υπερηφανεύεσθε γι’ αυτό, μάλλον να τρώτε κρέας. Γιατί περισσότερο συμφέρει τον άνθρωπο να τρώγει κρέας παρά να υπερηφανεύεται και να αλαζονεύεται».
Είπε πάλιν: Η ταπεινοφροσύνη είναι ο θρόνος της αγάπης και όλων των άλλων αρετών.
Έλεγε ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης : ”Το πάλαι υπέρ των προβάτων απέθνησκον οι ποιμένες, νυν δε μάλλον αυτοί αναιρούσι τα πρόβατα. Τότε την αρετή ήσκουν, νυν δε τους την αρετήν ασκούντας εξοστρακίζουσι.” δηλ. Παλαιότερα οι ποιμένες, απέθνησκον γιά τα πρόβατά τους. Tώρα όμως αυτοί οι ίδιοι, σκοτώνουν τα πρόβατά τους. Tότε, εξασκόνταν στην αρετή, τώρα όμως αυτούς οι οποίοι εξασκούνται στην αρετή τούς κυνηγούν και τους διώκουν.(Μigne,78 στήλη 1387)
Βίος χωρίς λόγο ωφελεί περισσότερο παρά λόγος χωρίς βίο.