”ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται” (Ματθ. 24:13).
Ω Κύριε πανθαύμαστε, Συ όλα τα υπέμεινες, τα πάντα, ως το τέλος. Γι’ αυτό είσαι όχι μόνο ευλογητός Κύριος, αλλά η Πηγή της ευλογίας ανά τους αιώνες, για όλους τους ανθρώπους που επιθυμούν τη σωτηρία τους.
Οι απόστολοι υπέμειναν τα πάντα ως το τέλος και εισήλθαν στην μακαρία αιωνιότητα. Οι άγιοι εκουσίως υπέμειναν τις δυσκολίες και τα ποικίλα βάσανα ως το τέλος και έτσι δοξάστηκαν, στον ουρανό και στη γη. Οι μάρτυρες υπέμειναν πρόθυμα όλους τους πόνους ως το τέλος και έτσι έγιναν οι υιοί της υιοθεσίας, συγκληρονόμοι της Βασιλείας του Χριστού.
Κάθε ιδρυτής ενός νέου οργανισμού στρατολογεί γύρω του οπαδούς που τον ακολουθούν, με την υπόσχεση καλών καρπών και πολλών απολαύσεων, αλλά σκόπιμα σιωπά σχετικά με τις δυσκολίες και τους κόπους που οδηγούν σε αυτούς τους καρπούς και τις απολαύσεις. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος που είπε όλη την αλήθεια στους πιστούς Του, τόσο την πικρή όσο και την γλυκιά όψη της αλήθειας! Δεν υποσχέθηκε καρπούς χωρίς κόπους, ούτε δόξα χωρίς πόνο, ούτε τελεία ανάπαυση χωρίς ανάβαση σε ακανθώδες μονοπάτι, ούτε νίκη χωρίς αγώνα, ούτε απόλαυση χωρίς πικρία, ούτε τη Βασιλεία χωρίς δάκρυα και αυταπάρνηση.
Παρότι ο Κύριος μας απαρίθμησε τις πολλές δυσκολίες που θα βρουν όσοι Τον ακολουθούν πιστά, στο τέλος δεν τους αφήνει χωρίς παρηγοριά. Δίνει νόημα στον πόνο τους και δεν τους αφήνει στο σκοτάδι. Ο Κύριος λέει, «Αυτός που υπομένει μέχρι το τέλος θα σωθεί.» Αυτός ο Ίδιος έχει αποκαλύψει ποια ευλογία αναμένει όσους υπομείνουν μέχρι τέλος! Αυτή η ευλογία μαρτυρείται μέχρι σήμερα και συνεχίζει να μαρτυρείται από πολλούς αγίους οι οποίοι, είτε εμφανίστηκαν ενδόξως από τον άλλον κόσμο στους πιστούς, είτε εν σώματι ηρπάγησαν και είδαν τη δόξα και μακαριότητα που αναμένει όσους παραμείνουν μέχρι τέλους πιστοί και απερίτρεπτοι στην αρετή!
Ω Κύριε, Εσύ είσαι η ισχύς μας! Βοήθησε μας να υπομείνουμε έως τέλος με ακλόνητη πίστη, βέβαιοι ότι είσαι δίπλα μας.
Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: Ο Πρόλογος της Αχρίδας