Ψες, ήταν μαζί μας ένας μεγάλος καθηγητής της δογματικής θεολογίας… Άνθρωπος της ακριβούς θεολογίας. Και του έκαμε εντύπωση που οι ύμνοι ενώ εμιλούσαν για έναν ασκητή, για έναν όσιο, η εικόνα έδειχνε ένα παιδί αγένειο. Έναν άνθρωπο, που δεν ενθύμιζε τους γνωστούς οσίους ασκητές. Του εξήγησα, ότι ο Άγιος εμιμήθηκε τον βίο του αγίου Αλεξίου του ανθρώπου του Θεού, του αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου… Έζησε «εις τας αυλάς» των γονέων του ως τυφλός, μετά από μαγική τέχνη του πεθερού του. Που όμως δεν τον οδήγησε στη θλίψη… Ούτε στην κατάθλιψη, όπως συμβαίνει με μας τους εγωπαθείς, όταν τα πράγματα δεν έλθουν όπως τα θέλουμε. Ο άγιος, το είδε αυτό όχι σαν τιμωρία αλλά σαν ευκαιρία. Ευκαιρία να ζήσει βαθύτερα τον σταυρό του Χριστού.
Απόσπασμα κηρύγματος Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου από τη Θεία Λειτουργία της εορτής του οσίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή, που τελέστηκε στην ομώνυμη πανηγυρίζουσα ιερά μονή στο χωριό Καλοπαναγιώτης, (04.10.2018)