Του Ρώσου Γεωπολιτικού Αναλυτή Αλεξάντερ Ντούγκιν
Μια θεμελιώδης αλλαγή στην εικόνα του Ισραήλ, που είχαμε σχηματίσει στο μυαλό μας επέρχεται παγκοσμίως. Και ίσως και των Εβραίων γενικότερα. Μετά τις καταστροφές που βίωσαν οι Εβραίοι της Ευρώπης από τον Χίτλερ και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου προκάλεσαν οίκτο, συμπόνια και ανυπόκριτη συμπάθεια παγκοσμίως. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κατέστη δυνατή η δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, μια νησίδα που περιβάλλεται από ένα ωκεανό εχθρικών Αράβων & Μουσουλμάνων. Το Ολοκαύτωμα, δηλαδή οι φρικαλεότητες και οι γενοκτονίες που υπέστησαν οι Εβραίοι, έγιναν η βάση επάνω στην οποία συμφώνησαν όλοι οι λαοί ομόφωνα. Μετά από τόσα μεγάλα δεινά & καταστροφές που υπέστησαν οι περιπλανώμενοι Εβραίοι χρειάζονταν οπωσδήποτε να έχουν το δικό τους κράτος. Αυτό έγινε το μεγάλο ηθικό κεφάλαιο των Εβραίων μέχρι σήμερα και προκαθόρισε την ιεροποίηση τους.
Οι φιλόσοφοι της Σχολής της Φρανκφούρτης διακήρυξαν: από τώρα και στο εξής πρέπει όλοι να σκεφτόμαστε από το Άουσβιτς και μετά. Αυτό σημαίνει ότι η φιλοσοφία, η πολιτική και η ηθική πρέπει στο εξής να λαμβάνουν υπόψη το μέγεθος των εγκλημάτων που διέπραξαν οι Ευρωπαίοι (κυρίως οι Γερμανοί Ναζιστές) εναντίον των Εβραίων. Η Δύση και ολόκληρη η ανθρωπότητα έπρεπε πλέον να μετανοήσουν έμπρακτα, να δείξουν συμπόνια & συμπαράσταση στο Ισραήλ.
Το κλειδί σε αυτή την ιεροποίηση (αγιοποίηση) ήταν η εικόνα των περπλανόμενων Ιουδαίων ως θυμάτων απάνθρωπων διώξεων, ως θυμάτων γενοκτονίας. Αυτό ανύψωσε τους Εβραίους στο βάθρο του ιερού λαού όλου του πλανήτη. Απαιτήθηκε από όλους τους άλλους λαούς να μετανοήσουν ενώπιόν τους, να τους προσκυνήσουν, να ζητήσουν συγχώρεση, και να μην ξεχάσουν ποτέ την ενοχή τους αυτή. Από το σημείο αυτό και πέρα, κάθε υπαινιγμός αντισημιτισμού, πόσο μάλλον οι άμεσες προσπάθειες αναθεώρησης του καθεστώτος αγιοποίησης των Εβραίων και της μεταφυσικής του Ολοκαυτώματος, τιμωρούνταν με νόμο.
Όμως σταδιακά η πολιτική του Ισραήλ, αφού εδραιώθηκε και ανδρώθηκε, και γινόταν όλο και πιο σκληρό απέναντι στους Παλαιστίνιους και τα γύρω Μουσουλμανικά έθνη, άρχισε να θολώνει αυτή την εικόνα —τουλάχιστον στα μάτια των Αράβων της Μέσης Ανατολής —οι οποίοι, σημειωτέον, δεν είχαν καμία συμμετοχή στα εγκλήματα των Ναζιστών. Επιπλέον, η σκληρή & απάνθρωπη στάση των Σιωνιστών απέναντι στους Παλαιστίνιους έδωσε αφορμή στο να ξεσπάσουν σφοδρές συγκρούσεις & διαμαρτυρίες και στο τέλος, έδωσε την αφορμή για την Παλαιστινιακής εξέγερση της αντισιωνιστικής Ιντιφάντα.
Η ταυτότητα των Ισραηλινών και των Εβραίων που παρέμειναν στη διασπορά άρχισε και αυτή να αλλάζει βαθμιαία. Όλο και περισσότερο αυξανόταν η σκληρή γραμμή της επίδειξη πυγμής, επιθετικότητας & ισχύος, καθώς ο μεγαλοϊδεατισμός αυξάνονταν και προσανατολίζονταν προς τη δημιουργία ενός Μεγάλου Ισραήλ. Ταυτόχρονα, παρουσιάστηκαν οι μεσσιανικές προσδοκίες, ενεργοποιήθηκε ο μεσσιανισμός— η προσδοκία της επικείμενης άφιξης ενός πολυαναμενόμενου – εδώ και πολλούς αιώνες —Μεσσία (Μόσιαχ), η επίσπευση της έναρξης της κατασκευής του Τρίτου Ναού του Σολομώντα (γεγονός που θα απαιτούσε την κατεδάφιση ή την ανατίναξη του Ιερού Μουσουλμανικού Ναού του Τζαμιού Αλ-Άκσα, του τρίτου κατά σειρά ιερότερου τόπου για τους Μουσουλμάνους), η απότομη αύξηση των εδαφών που άρχισαν να περιέρχονται υπό τον έλεγχο του Ισραήλ (από θάλασσα σε θάλασσα), η τελική λύση του Παλαιστινιακού ζητήματος (μέχρι και οι άμεσες εκκλήσεις για την απέλαση και τη γενοκτονία των Παλαιστινίων). Όλα αυτά μαζί έχουν συσσωρευθεί σε ένα εκρηκτικό μίγμα στην Μέση Ανατολή.
Όλες αυτές οι Μεγάλες Ιδέες υποστηρίχθηκαν από τον Μπενζαμίν Νετανιάχου και ορισμένους στενούς συνεργάτες του, όπως είναι οι Υπουργοί Μπεν Γκβίρ, Μπεζαλέλ Σμότριχ κ.λπ. Ολοφάνερα, αυτό το πολιτικό πρόγραμμα είναι αντανάκλαση των Ραβινικών διδασκαλιών της «Βασιλικής Τορά» του Yitzhak Shapira, των φλογερών κηρυγμάτων των Ραββίνων Kook, Meyer Kahane και Dov Lior. Αυτή η στρατηγική περιεγράφηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 σε ένα άρθρο του συμβούλου του Σαρόν, του στρατηγού Οντέντ Γινόν (Oded Yinon). Το σχέδιο του Yinon ήταν να ανατρέψει όλα τα κατεστημένα Αραβικά κοσμικά καθεστώτα που ενστερνίζονταν την Αραβική εθνικιστική ιδεολογία του Μπααθισμού, να βυθίσει τον Αραβικό κόσμο σε ένα αιματηρό χάος και με εφαλτήριο αυτό το χάος, να κατορθώσουν οι Ισραηλινοί να δημιουργήσουν ένα υπερ-κράτος, το Μεγάλο Ισραήλ, με επικεφαλής τον βασιλιά τους ως Λυτρωτή Μεσσία.
Έτσι, στις ημέρες μας, μετά από μια δεκαετία από την εποχή που ξέσπασε η πορτοκαλί «Αραβική Άνοιξη» (2011), και ιδιαίτερα μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ, τον Οκτώβριο του 2023, βλέπουμε ότι τα σχέδια αυτά έχουν αρχίσει να υλοποιούνται, να παίρνουν όλο και περισσότερο σάρκα & οστά, με όλο και πιο επιταχυνόμενο ρυθμό.
Ο Νετανιάχου ισοπέδωσε τη Γάζα, σκοτώνοντας ανελέητα εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους & γυναικόπαιδα. Ακολούθησε η επίθεση στο Λίβανο και η αφανισμός της ηγεσίας της Χεζμπολάχ, που έμεινε ακέφαλη. Στη συνέχεια είχαμε, την ανταλλαγή μεγάλων πυραυλικών επιθέσεων με το Ιράν. Είδαμε επίσης την ενεργή προετοιμασία του Ισραήλ για πόλεμο μαζί του, συμπεριλαμβανομένων και επιθέσεων στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Στη συνέχεια ήρθε η εισβολή στα υπόλοιπα Υψίπεδα του Γκολάν και τα αεροπορικά πλήγματα στη Συρία (πάνω από 800). Ένα μήνα πριν, ο Μπεζαλέλ Σμότριχ διακήρυξε ότι «η Δαμασκός θα γίνει μέρος του Ισραήλ» και ο Μπεν Γκβίρ υπαινίχθηκε ευθέως ότι το Τέμενος Αλ-Ακσά θα ανατιναχθεί, και στην θέση του θα ανοικοδομηθεί ο πολυτελέστατος 3ος Ναός του Σολομώντα. Με την πτώση του Μπασάρ Αλ-Άσαντ στην Συρία, έπεσε και το τελευταίο καθεστώς των Μπααθιστών. Το τελευταίο ανάχωμα. Ο Αραβικός κόσμος, το ένα κράτος πίσω από το άλλο διαλύθηκαν, και πράγματι βυθίστηκαν στο χάος.
Στις ημέρες μας το «Μεγάλο Ισραήλ» και η εξόντωση των Παλαιστινίων γίνονται πραγματικότητα μπροστά στα μάτια μας.
Χάρτης του Μεγάλου Ισραήλ, με σύνορα από τον Νείλο στον Ευφράτη
Αυτό είναι το σημαντικό να το κατανοήσουμε. Αυτές οι επιθετικές σκληρές πολιτικές της Σιωνιστικής δεξιάς του Ισραήλ πράγματι γυρίζουν σελίδα στο Ολοκαύτωμα. Το ηθικό κεφάλαιο του θύματος, των αξιολύπητων περιπλανώμενων Εβραίων, έχει πλέον εξαντληθεί. Το εξάντλησε το ίδιο το Ισραήλ, με τις σκληρές φιλόδοξες πολιτικές του. Τώρα πλέον το σημερινό Ισραήλ εμφανίζεται εξουσιαστικό, πάνοπλο, σκληρό, εκδικητικό, τρομερό & φοβερό στους εχθρούς του και έχει σχεδόν ανακτήσει το λαμπρό μεγαλείο που είχε επί της εποχής της Παλαιάς Διαθήκης. Τώρα πλέον οι άνθρωποι δεν λυπούνται τους περιπλανώμενους Εβραίους, αλλά είτε τους φοβούνται & τους τρέμουν, είτε τους μισούν, είτε τους απεχθάνονται είτε τους θαυμάζουν, αλλά σε κάθε περίπτωση όλοι τους θεωρούν μια αξιοσέβαστη, ισχυρή και σκληροπρόσωπη δύναμη, που έχει Μεγάλα Σχέδια & Ιδέες.
Άλλωστε, η ταυτότητα των Εβραίων & η εικόνα τους έχει αλλάξει. Το Ισραήλ δεν είναι πλέον το σύμβολο της ταπείνωσης και πόνου, αλλά το παράδειγμα της εθνικής κυριαρχίας και του νικηφόρου θριάμβου. Η εικόνα που είχαμε για τους Εβραίους εξαιτίας του Άουσβιτς & μετά έχει πλέον ξεπεραστεί. Τώρα είναι απαραίτητο να κάνουμε δεύτερες σκέψεις, να σκεφτόμαστε αφού λάβουμε υπόψη την γενοκτονία των γυναικόπαιδων της Γάζας.
Η ίδια η Εβραϊκή θρησκευτική (Ταλμουδική) παράδοση περιέχει «προφητείες» για την εμφάνιση δύο Μεσσιών (Μόσιαχ), έναν που υποφέρει, που πάσχει, του Μπεν Γιουσέφ (που θα κατάγεται από την φυλή του Ιωσήφ του Πάγκαλου), ο πάσχων υπηρέτης του δεύτερου, που θα προετοιμάσει την έλευση του άλλου ισχυρότερου του 2ου Μεσσία που θα είναι ο ισχυρός, νικηφόρος βασιλιάς που θα λυτρώσει το Ισραήλ, του Μπεν Νταβίντ (που θα κατάγεται από την φυλή του Δαβίδ). Μετά το Ολοκαύτωμα των Εβραίων στα στρατόπεδα θανάτου της Ευρώπης, από τους Ναζιστές, δόθηκε έμφαση στον 1ο Μεσσία, τον πάσχοντα, τον θυσιαζόμενο. Τώρα αυτό το θεμελιώδες αρχέτυπο αλλάζει και έρχεται στο παγκόσμιο προσκήνιο ο Μεσσίας, ο νικηφόρος βασιλιάς, ο λυτρωτής, ο επιθετικός, ο θριαμβευτής, ο Μεσσίας Μπεν Νταβίντ, (ο Μεσσίας που θα κατάγεται από την φυλή του Δαβίδ). Και αυτά υλοποιείται, μπροστά στα μάτια μας, στις ημέρες μας.
Πάνω απ’ όλα, αυτό ισχύει για το ίδιο το Ισραήλ. Αλλά είναι ολοφάνερο ότι αυτό δεν θα σταματήσει εκεί. Υπάρχει μια συνολική αλλαγή του μεσσιανικού αρχέτυπου μεταξύ των Εβραίων σε όλο τον κόσμο.
Και μέσα σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση όπως την περιέγραψα παραπάνω, ανέρχεται στην εξουσία του πλανητάρχη, ο Ντόναλντ Τραμπ, ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο οποίος είναι ένθερμος υποστηρικτής του σκληροπυρηνικού δεξιού Σιωνισμού και ομοϊδεάτης του Νετανιάχου. Επιπροσθέτως, ένα σημαντικό μέρος του πολιτικού περιβάλλοντος του, και των ψηφοφόρων του, είναι οι ίδιοι Χριστιανο-σιωνιστές, οι οποίοι είναι έτοιμοι να παρέχουν στο Ισραήλ απεριόριστη υποστήριξη. Για άλλη μια φορά, το αρχέτυπο του συμπαθητικού, του αξιολύπητου Ισραήλ, του Ισραήλ που πάσχει μεταμορφώνεται σε ένα άκρως επιθετικό Ισραήλ που έχει πανίσχυρες πλάτες.
Οι Μεγάλες Ιδέες του Ισραήλ, τα Σχέδια για Μεγάλο Ισραήλ & την έλευση ενός επιθετικού Μεσσία σε συνδυασμό με την άνοδο του φιλοσιωνιστή Τραμπ στην εξουσία των ΗΠΑ, που θα δώσει ούριο άνεμο στα πανιά της υλοποίησης αυτών σχεδίων, με την απεριόριστη στρατιωτικό-πολιτική υποστήριξη του, δημιουργεί συνθήκες στην Μέση Ανατολή —την «μπαρουταποθήκη» του πλανήτη— μιας τέλειας καταιγίδας που είναι έτοιμη να ξεσπάσει.
Και αυτή η διαπίστωση είναι πολύ, πολύ σοβαρή. Και θα γίνει ακόμη πιο σοβαρή στο άμεσο μέλλον.
Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα, ούτε να αντιδράσουμε σπασμωδικά, ούτε να κάνουμε πρόχειρες εκτιμήσεις. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να κατανοήσουμε σωστά αυτήν την κατάσταση πραγμάτων, που έχει διαμορφωθεί, κάνοντας συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης, μια και πρέπει να συνδυαστούν αμέτρητα γεγονότα, γεγονότα και περιστατικά για να σχηματίσουμε μια ξεκάθαρη & ακριβή εικόνα, του ακριβώς πρόκειται να συμβεί.