Στην εισαγωγή ο Πανιερώτατος, με αφορμή τις πάρα πολλές ερωτήσεις που έχουν σταλεί, κάνει αναφορά για την εσωτερική πληροφόρηση που πρέπει να έχει ο κάθε Ορθόδοξος χριστιανός. Κάθε είδους ομιλία είναι απλά μια αφορμή για να εισέλθουμε στο ταμείο της ψυχής μας, όπου θα βρούμε τις απαντήσεις στα προσωπικά μας ερωτήματα. Επιπλέον ανάφερε τους τρείς λόγους που τον οδήγησαν να αρχίσει σε αυτή τη φάση της ζωής του τέτοιου είδους ομιλίες. Τέλος έδωσε απάντηση σε μια ερώτηση που του ζητήθηκε να υποδείξει σε ποιον πνευματικό να εξομολογούνται. Ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί να αναλάβει αυτός τέτοια ευθύνη. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να δοκιμάσει και να διαλέξει τον πνευματικό που του ταιριάζει.
Στην συνέχεια απαντήθηκαν οι πιο κάτω ερωτήσεις:
- Το άγχος είναι η μάστιγα της εποχής μας. Ο όσιος Παΐσιος λέει ότι το άγχος θεραπεύεται με την απόλυτη παράδοση στο θέλημα του Θεού. Όταν καθημερινά έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία δύσκολη πραγματικότητα, ανεργία, προβληματικοί γάμοι, ασθένειες, εργασιακά προβλήματα και μας πνίγει το άγχος, πρακτικά πώς μπορούμε να αφήσουμε τις βιοτικές μέριμνες και να εμπιστευθούμε το θέλημα του Θεού;
- Πώς μπορούμε να κρατήσουμε τον νου μέσα στην καρδία μας, όταν λέμε την ευχή, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με;
- Ποια η σχέση της ευχής με τη Θεία Λειτουργία;
- Για πολλά χρόνια ασχοληθήκαμε με τις ανατολικές δοξασίες της νέας εποχής. Μυστικισμό, αποκρυφισμό, γιόγκα, θεοσοφία. Έχουμε κάμει διαλογισμούς όπου στο τέλος εκφωνούμε το όνομα και τη μεγάλη επίκληση, τη νέα προσευχή που μπορείτε να τη βρείτε στο διαδίκτυο. Είναι η μεγάλη επίκληση της νέας εποχής. Έχουμε χάσει τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Χρειάζεται εκ νέου το μυστήριο; Ένα άλλο είναι και το ρέϊκι στο οποίο γίνονται μυήσεις α, β, γ βαθμού. Εδώ μάλλον υπάρχει πρόβλημα με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Εάν απλώς σου έχουν κάνει θεραπεία, τι γίνεται; Πάρα πολύς κόσμος έχει ανακατευτεί με αυτά, καθώς και πολλοί πνευματικοί δεν ξέρουν τι πρέπει να γίνει. Με την επανάληψη του χρίσματος ειδικά σε αυτούς που έχουν μύηση στο ρέϊκι. Είναι μείζον να μάθουμε.
- Συνήθως αυτοί που ασχολούνταν με αυτά που αναφέρει η προηγούμενη ερώτηση είχαν κάποια αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν πριν να μετανοήσουν, στις μαγικές τελετές, και είναι στα συρτάρια του σπιτιού τους, σε μια βαλίτσα τα οποία, πιστεύω, εκεί που βρίσκονται χωρίς να χρησιμοποιούνται εκπέμπουν ενέργεια. Τι κάνουμε για αυτά;
- Ξέρουμε ότι ο στόχος της ζωής μας είναι η αγιότητα και να προσπαθήσουμε να συντονίσουμε τις προσπάθειές μας, τους λογισμούς μας, όλο μας το είναι ώστε να πετύχουμε αυτό τον σκοπό. Και αισθάνομαι ότι υπάρχει κάτι που μας αποπροσανατολίζει προς αυτό το σκοπό, που όπως αναφέρατε και εσείς στην αρχή, είναι οι βιοτικές μέριμνες. Ειδικά εμείς που είμαστε και στην έγγαμη ζωή, και απ᾿ ότι είπατε και εσείς, η οδηγία που έδωσε ο ηγούμενος στο γέροντα Σωφρόνιο με τα οκτώ διακονήματα, ότι ο λογισμός μας πρέπει να είναι στο διακόνημα της κάθε στιγμής. Άρα το μυαλό μας πρέπει συνεχώς να είναι σε αυτές τις μέριμνες και με την ταχύτητα της εποχής που είμαστε τόσο πιεσμένοι και σαν να είμαστε σε έναν αγώνα δρόμου να προλάβουμε αυτές τες βιοτικές μέριμνες και το μυαλό μας να είναι στραμμένο εκεί και να μην έχουμε χρόνο να κάμουμε αυτό που είπατε εσείς, να πούμε την επίσκεψη σε έναν ασθενή, σε έναν ηλικιωμένο, μια καλή πράξη που είναι αυτή που θα μας δώσει αυτή την πληρότητα στη ψυχή μας, να ακούσουμε την ευχή μέσα μας, να νιώσουμε αυτή τη χαρά και αυτά είναι πολύ περιορισμένα. Σκέφτομαι ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να αφοσιωθούμε στο στόχο μας και στο τέλος να καθαρίσουμε την ψυχή μας αντί να καθαρίζουμε το σπίτι μας και αυτό είναι ένα πολύ δύσκολο έργο και ότι δύσκολα θα το καταφέρουμε και θα ήθελα να μας πείτε τις δικές σας τις απόψεις.
- Μια γυναίκα, γύρω στα πενήντα τρία, και ήταν αεροβαφτισμένη. Είχε πολλές αναποδιές στη ζωή της και βρέθηκε τον τελευταίο χρόνο ένας καλός πάτερ και της είπε ότι έπρεπε να βαφτιστεί στην Εκκλησία. Να σας παρακαλέσω να μας το αναλύσετε.
- Στο “Πάτερ ἡμῶν, γενηθήτω τὸ θέλημά Σου”, είναι από το γεννώ ή από το γίγνομαι;
- Πολλές φορές έχουμε ανθρώπους της οικογένειάς μας ή φίλους μας οι οποίοι είναι εκτός Εκκλησίας και ξαφνικά ανάβει ένας πόθος μέσα στην καρδιά τους για να έρθουν πιο κοντά στο Θεό και στην προσπάθεια τους να μπουν στην Εκκλησία και να βρουν έναν πνευματικό πληγώνονται. Είτε από άσχημες καταστάσεις, είτε από ανθρώπους που τους συμπεριφέρονται με άσχημο τρόπο. Μπορεί να είναι ο πνευματικός, μπορεί να είναι ένας επίτροπος, από χριστιανούς. Και έρχονται μετά σε μας που είμαστε υποτίθεται του χώρου με παράπονο και γιατί η Εκκλησία και γιατί οι παπάδες έτσι. Πώς να χειριζόμαστε τέτοιες περιπτώσεις;
- Είναι κοινή διαπίστωση όλων μας, Ελλαδιτών και Κυπρίων, ότι βρισκόμαστε σε μία περίοδο διεθνών αναταραχών και ανακατατάξεων που εν πολλοίς εμπλέκονται και οι δύο χώρες μας και έχουν να κάνουν με γεωστρατηγικές οικονομικές πολιτικές, ενέργεια κτλ. Και είναι πολύ φυσικό ότι η Ανατολική Μεσόγειος θα βρίσκεται σε κατάσταση αποσταθεροποίησης με απρόβλεπτες συνέπειες για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Είναι επίσης κοινή διαπίστωση ότι Ελλάδα και Κύπρος πορεύονται ουσιαστικά μόνες τους σε ένα αβέβαιο μέλλον. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο άγιος Πορφύριος ενεφανίσθη σε κάποιον καθηγητή πρόσφατα λέγοντάς του ότι είμαστε μόνοι και δεν έχουμε κανέναν πραγματικό σύμμαχο, παρά μόνο τη βοήθεια των αγίων μας και της Υπεραγίας Θεοτόκου. Εξ άλλου, το αναφέρει και ο πρόσφατα κοιμηθείς γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας, ότι η Ελλάδα γύρισε την πλάτη στον Χριστό μας και ότι κοιμάται στην κοπριά. Εν όψει όλων αυτών που συμβαίνουν τί θα πρέπει να κάνουμε όλοι μας, κλήρος και λαός; Αλλά και οι πολιτικοί και άλλοι παράγοντες του τόπου μας, έτσι ώστε να μετριάσουμε το κακό που φαίνεται ότι ελλοχεύει και επικρεμάται πάνω από τις πατρίδες μας; Υπάρχει ελπίδα άραγε αφού δεν υπάρχει πραγματική μετάνοια; Αρκεί ένα μικρό μέρος κλήρου και λαού να επηρεάσει τις αποφάσεις του Θεού; Μήπως πρέπει να γίνει πνευματική πανστρατιά μετάνοιας, προσευχής και νηστείας που θα επηρεάσουν τα μέλλοντα να συμβούν στον τόπο μας με θετική έκβαση;
Ἡ Z΄ Πνευματικὴ σύναξη διαλόγου μὲ τὸν Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο πραγματοποιήθηκε στὶς 28 Ἰανουαρίου, 2020 στὴν αἴθουσα πολλαπλῆς χρήσης τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Ἀκακίου. Στὶς πνευματικὲς αὐτὲς συνάξεις ὁ Πανιερώτατος ἀπαντᾶ σὲ ἐρωτήσεις τῶν πιστῶν ποὺ τοὺ ὑποβάλλονται εἴτε γραπτῶς εἴτε προφορικῶς, ἐπώνυμα ἢ ἀνώνυμα.
Ἡ μουσικὴ στοὺς τίτλους ἔναρξης καὶ τέλους εἶναι ἀπὸ τὴ σύνθεση «Uşşak Şarkı» τῶν Σωκράτη Σινούπουλου και Derya Turkan, ποὺ περιέχεται στὸ ἄλμπουμ «Γράμμα ἀπὸ τὴν Πολὴ» τῆς Golden Horn Productions (2003).
Παραγωγὴ – Ἐπεξεργασία: RumOrthodox
